Acta Benedicti XVI Pp. 667

accepit a superioribus licentiam Sinas petendi. Quo pervenit anno MCMXXXI

ibique circiter XL per annos est moratus. Optime sermonem Sinensem di-

dicit ususque et mores huius nobilis Nationis sumpsit, quam alteram suam

patriam consideravit. Firma fides atque franciscalis humilitas praecipuae

erant species eius sanctitatis. Cum esset vir vere biblicus, pro fide dereli-

quit suam terram, profecturus quo Deus eum vocaret, ut seminator fieret

ac famulus divinae Revelationis. Pro fide suscepit ingens opus « Biblia » in

linguam Sinensem vertendi. Sacras Litteras convertens, magnopere sol-

licitus erat ut maxima servaretur fidelitas texto primitivo. Saepe ad cu-

iusdam vocabuli rectam interpretationem inveniendam nonnullos per dies

studiosum opus dabat una cum suis cooperatoribus. Sancti Francisci As-

sisiensis dignus filius, in Ecclesiam filialem amorem coluit. Cum sentiret

cum Ecclesia, desiderabat Scripturas sub lumine Patrum Ecclesiae et Pon-

tificum Magisterii commentare. Opus eius conversionis Bibliorum feliciter

completum est anno MCMLXI in urbe Hongcongensi. Si cultura eius magna

fuit, maior tamen fuit eius humilitas. Opus perfeetum Sacrarum Scriptura-

rum conversionis numquam sibimet soli ascripsit. Cum illud praesentaret,

semper plurali « nos » utebatur, quo in lucem fratrum suorum cooperatorum

merita poneret. Magistra humilitatis ipsi Mater Dei exstitit. Propositum

illi fuit omnia per Mariam facere, eam imitari, in ea vivere atque pro

eius gloria operari. Persuasum habuit opus Bibliorum conversionis, acer-

bis ac pluribus superatis difficultatibus, feliciter ad finem adductum esse

propter singularem assistentiam Immaculatae Virginis Mariae. Sanctitas

eius non effulgebat neque gestus strepitu habuit. Ipse vixit suam amans

parvitatem. Etiamsi Bibliis convertendis intense incubuisset, pastoralem

navitatem haud neglexit, quae laetanter manifestabatur in praedicatione,

paenitentium confessione excipienda atque spiritali animarum moderatione.

Magna sua caritate omnes amplectebatur, nullam nationis et culturae distinc-

tionem faciens. Peculiari affectu circumdabat pauperes et aegrotantes, prae-

sertim leprosos, suos praedilectos. Post breve tempus aegrotationis die

XXVI mensis Ianuarii anno MCMLXXVI obiit, dum commentarium compleret

ad Psalmum LIV.

Ob fusam sanctitatis famam annis MCMLXXXIV-MCMLXXXVI Episcopus Sci-

iamchiamensis processum cognitionalem celebravit, quem comitabantur pro-