608 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

retur, effecit ut Societas cognosceretur et novi sodales asciscerentur. Sicut

sacerdos Favre operam dedit ut Dei amorem ac misericordiam homines

perciperent. Suo in presbyterali famulatu nihil aliud esse voluit, nisi ut

magis magisque humile fieret in Domini manibus instrumentum. Sua vita

suoque exemplo docuit duas res a nobis expetere Christum, ut continenter

nos ad caelum elevaremus spiritum atque porro in nos ingrederemur ad Ip-

sum inveniendum. Apud eum spiritalis discretio praetermittere non poterat

quin omnes res Dei sub lumine considerarentur atque ea ex re necessitas

oriretur se contuendi, propriae infirmitatis crucem suscipiendo. Postquam

nequiquam Terram Sanctam adire conatus, ad primum communitatis vitae

propositum, suis cum Sociis Romam se contulit, ab anno MDXXXVIII Summi

Pontificis se tradens voluntati. Sic a Summo Pontifice Paulo III munus

recepit Romae in studiorum Universitate Sapientia docendi. Idem Sum-

mus Pontifex summae prudentiae apostolicas politicasque inter Nationes

missiones ei demandavit atque eum Parmam misit, ubi beatus praedican-

di sustinuit officium, cum ad peccata saepe confitenda et Communionem,

ad apostolatum erga pauperes aegrotosque homines invitaret, atque sancti

Ignatii spiritales exercitationes egit. Hac in urbe nonnullos sacerdotes sus-

tinuit atque cum illis Confraternitatem Nominis Iesu condidit, quae prae-

cursoria est habenda Marialium Consociationum. Praecipua qualitas ipsius

beati Petri Favre prompta fuit oboedientia « ad exeundum de terra » et ad

eundum quo eum vocabat Summus Pontifex. Hoc oboedientiae animo eius

apostolatus concludebatur, qui mirabili virtutum apparatu alebatur. Inter

has humilitas eminebat. Animas ipse est moderatus non sicut omnia sciens,

sed comitans, auscultans et pro eis precans, non sibi sed Deo fisus. Quod

perfectam humilitatem obtinere cupiebat, quodque personale diarium, Memo-

riale, est testatum, id non moderabatur affectata eius perfectio, sed potius

in proximum amor ac desiderium sese Domino crucifixo conformandi. Apud

sanctum Ignatium de Loyola legimus: « ad imitandum Christum Dominum

nostrum, utque ei magis actu similis fiam, volo et eligo magis paupertatem

cum Christo paupere, quam divitias; opprobria cum Christo pleno opprobriis

quam honores; et magis desidero aestimari vanus et stultus pro Christo,

qui prior habitus fuit pro tali, quam sapiens ac prudens in hoc mundo »

( Exercitia spiritualia, 167).