RESOLUTIO

Sententia Avicennae in prima int euectione tantum recursum requiri ad

phantasmata reficitur. Refutatur etiam aliorum sententia, quod ille recursus requiratur ut intendatur species impressa. ( ) Avicenna autem ponit, quod in prima intellectione respectu cujuslibet, necessarium est phantasma, ut ab ipso quodammodo species imprimatur, ut dictum est supra ; sed quando est impressa, et homo vult postea illud intelligere,non est necessarium phantasma, sed magis est intellectui in onus. Exemplum ponitur de jumento quod est homini necessarium in itinere, sed in termino sibi in onus. Hoc etiam probatur sic : habitis omnibus necessariis^ ad operationem,statim sequitur operatio ; sed actus intelligendi solum dependet, essentialiter loquendo, ab intellectu et objecto, nisi addatur accidentaliter ad intellectum ex parte voluntatis imperantis, sed elicitive tantum dependet a praedictis; per speciem autem intelligibilem objectum fit praesens intellectui ; igitur non est necessarium recurrere ad phantasmata propter actum intelligendi. Propter istam rationem dicunt aliqui, quod non est necessaria species impressa intellectui ad actum intelligendi, quia ad solam conversionem intellectus super phantasmata, elicit intellectus actum suum: sed quia transeunte actu,non manet species, ideo est semper necesse recurrere ad phantasmata in quolibet actu intelligendi ; et sic dicunt Philosophum intellexisse 1. et 2. de Anima, quod nihil intelligimus sine phantasmate. Sed quia aliis videtur, quod species impressa intellectui requiritur ad intelligendum, et quod manel, cessante actu, ideo dicunt quod fit recursus ad phantasmata, non ut iterum species sibi abstrahatur, quia jam habet, sed ut habita intendatur ; dicunt enim aliqui, quod species in intellectu habet debile esse, et transeunte actu, paulatim remittitur, sicut calida aqua amoto igne tepescit ; quia igitur tunc species habet esse incompletum, ideo dicunt quod necesse est intellectum recurrere ad phantasmata, si debeat intelligere, ut species praehabita intendatur. Sed etsi ista via videatur rationalis superficialiter, tamen consideranti subtiliter includit inconvenientia. Primum est, quod intellectus possit iterare istum recursum in infinitum, sicut potest multiplicare actum intelligendi in infinitum , quantum est de se ; sequitur quod species illa posset intendi in infinitum ; et ex hoc sequitur aliud inconveniens,quod tunc, cum per speciem magis intensam, magis intelligimus, et melius, si species semper potest intendi, semper poterit eadem res a nobis melius intelligi; et sic nullam rem quamcumque modicam, et vilem intellectus noster posset intelligere quantum intelligibilis esset; quod videtur inconveniens, cum sensus, qui est potentia inferior, possit sentire aliquod sensibile inquantum sensibile est.