RESOLUTIO

Duo modi intelligendi singulare ;alter negando speciem intelligibilem, sed ponendo solum phantasma ; alter admittendo species intelligibiles, de quo supra, q. 17.

(e) Quarto, dico quantum ad modum intelligendi singulare , quod si non ponamus speciem in intellectu, sed tantum in phantasmate, sicut natura in agendo non intendit universale, quia generato corpore, quod est universalius,quam animatum,vel homo, non procederet ad ge-1 nerationem animalis, vel hominis ; nec primo intendit singulare signatum, vel expressum, quia generato unico singulari,cessaret actio naturae, quae ambo falsa sunt, ut patet ad sensum ; sed primo intendit producere naturam in aliquo supposito, et hoc est individuum vagum , sic repraesentando species in phantasia, primo repraesentat singulare vagum, secundum quod primo fertur cognitio intellectus. Et hoc patet, quia aliquando intelligimus aliquod singulare, ignorato in qua specie sit ; secundo, repraesentat naturam absolute, quando scilicet intellectus fertur in naturam non considerando ejus singularitatem. Tertio, reflectendo considerationem naturae ad circumstantias signatas, et ipsam per ipsas determinando,individuum signatum possumus intelligere,quia est hic, et nunc, et in tali figura, et magnitudine, etc. Descriptio autem talis, quam possumus habere de singulari, vel conceptus proprius quicumque, non repugnat alteri contradictorie, sed conceptus proprius sub propria singularitate alterius, repugnat ; modum autem praedictum intelligendi singulare ponit Aristoteles 1. Physic. text. 4. Dictus autem modus intelligendi non est simplex, ut dictum est, sed est compositus ex conceptibus multarum circumstantiarum universali conceptui additis, et hoc patet experimento ; sicut enim res ipsas intelligimus, sic significamus et exprimimus aliis ; sed conceptum singularis signati nullo alio modo exprimimus, quam praedicto modo, nec alios aliter scimus docere, unde dicimus : Socrates est unus homo albus, crispus, longus, etc. ut quilibet experitur in seipso.etc.

Si vero ponamus speciem in intellectu, dicendum quod hujusmodi species duplicem singularitatem habet; unam a subjecto, quia est in intellectu singulari, et hanc semper habet ; et aliam ab objecto, a quo imprimitur saltem primo, licet per operationem intellectus agentis abstrahatur a conditionibus individuantibus : et sic primo repraesentat naturam in individuo vago, quia illud se primo offert intellectui ; secundo,naturam absolute: tertio, ipsam intellectus determinat, addendo sibi circumstantias singulares praedictas , et sic intelligit singulare signatum, non sub ratione propriae singularitatis, ut dictum est. Quod tali ordine fiat cognitio in intellectu, patet per praedicta, quia si ars, et cognitio intellectualis imitatur naturam, ut dicitur 2. Physicor. text. comm. 22. Dictum est autem quod natura primo intendit individuum vagum ; secundo, naturam in ipso ; tertio, individuum signatum,quia est terminus generationis) ergo talis erit modus intelligendi,sive species ponatur in intellectu, sive non.

Ad rationes principales in oppositum.

Ad primum, dicendum quod verum est, quod quid est objectum primum intellectus nostri, vel prius quam singulare signatum, vel singulare sub ratione propria singularitatis, imo ut sic, non est objectum intellectus per se, et ideo nec definitur, nec cadit per se sub scientia, tamen aliquo modo cognoscimus ipsum reflectendo,ut dictum est. Ad omnes auctoritates Philosophi,dicendum quod sensus est singularium cum praecisione, quia non est universalium : intellectus autem non, quia est cognoscitivus utriusque, et sic ad alias.

Ad aliud, dicendum quod major est vera de objectis omnino disparatis, ut color et sonus, non autem de objectis subordinatis, imo quod est primum objectum potentiae inferioris est per se objectum, licet non primo potentiae superioris , ut patet de objecto sensus particularis, et sensus communis, sic autem est in proposito.

Ad aliud dicendum : Artifex prius intelligit naturam domus in supposito vago, et ex consequenti in hanc domum et per accidens, et ideo cognito universali, per accidens intelligitur singulare. Vel aliter dicendum, quod artifex cognito universali per intellectum, intelligit singulare signatum, circumstantionando universale praedicto modo.

Ad aliud,dicendum quod per eamdem speciem, aliter tamen consideratam, intelligimus singulare, et universale, quia illa species primo repraesentat naturam in aliquo supposito; secundo, naturam absolute ; tertio autem cum designationibus particularibus circumstantionantibus naturam, et singulare signatum, et sic patet solutio quaestionis. Vel potest dici, quod si intellectus non indiget nisi specie, quae est in phantasmate, per speciem singularis intelligitur universale. Nec propter hoc sequitur, quod quot sunt singularia, tot sunt universalia, quia species omnium singularium non repraesentant nisi unum universale.

Ad rationem Thomae, dicendum quod materia non est principium individuationis, ut supponit, sed quando Philosophus loquitur de ista materia, vocat materiam, designationes materiales, vel singulares, Unde dicit 7. Met. text. 28. quod in dictis per accidens, non est idem quod quid est, cum illo cujus est, et vocat postea dicta per accidens, materialia.

Praeterea, dato quod materia esset principium individuationis, tamen adhuc non sequuur quod individuum sit ignotum, sicut materia. Si enim materia dicitur ignota, quia non est haec primo nota , sicut forma, et cognoscitur, prius cognita forma, sic etiam singulare signatum intelligitur, ut dictum est,prius cognita natura,circumstantionando eam, ut dictum est supra.