ANNOTATIONES

(a) Dicendum,quod secundum aliquos, opinio Avicennae, etc.Species in universum negant, praeter quosdam antiquos Philosophos. Durand. 2. d. 3. quaest 6. Bacon. quaest. 2. Prol. Goffred. quodl. 9. quaest. 19. et quodl. 13. quaest. 5. Henric. quodl. 4. q. 7. 8. Sed in hac quaestione supponitur eas dari. Quod fuse probat Scotus 1. dist. 3. quaest. 6. a num. 5. et est communis consensus DD. Alens. 2. part. quaest. 24. memb. 2. et 3. D. Thom. 1. part. quaest. 55. art. 5. D. Bonav. 2. d. 3. art. 2. quaest. 1. Rich. ibi art. 5. quaest. 2. et August. 11. Trin. cap. 2. dicit ingenii tardioris esse de his dubitare.

Sed hoc supposito,D. Thomas et alii tribuunt Avicennae, quod negaverit species manere, cessante actu intelligendi. Quam sententiam duplici ratione impugnat D. Thomas.Sed Doctor clare ostendit impugnationem nullius esse momenti. Secundo explicat et solvit Avicennam, quod non negaverit omnes species manere post actum, sed tantum illas, quas acquirit intellectus per conversionem ad intelligentiam, manentibus speciebus, quas accepit a sensibilibus. Pro quo adducit varia loca Avicennae 1. d. 3. q. 6. n. 24.

CONCLUSIO

Species manere post actum intelligendi

(b) Respondeo, quod species, etc. Resolvit cum communi, quam tenet D. Thomas 1. part. q. 89. art. 5. et 1. contra Gent. cap. 74. Species manere post actum intelligendi, probatque quatuor claris et efficacibus rationibus. Idem habet August. 10. Confess. a cap. 8. et Magister 1. d. 3. Est etiam expresse Aristotelis 1. de Anima, cap. 5. ubi ait intellectum posse esse in actu primo sine secundo, et lib. de Mem. c. 2. tenet dari memoriam intellectivam. Scotus 1. d. 3. quaest. 6. num. 26. pro eadem adducit ex Philosopho duo loca, unum 2. de Anima, text. 15. et 55. quod habens habitum scientiae, est in potentia accidentali ad sciendum, quod est nullo intrinseco carere, ut exeat in actum, nisi ab aliquo extrinseco impediatur, ut ibi dicitur; id autem dicitur es e in potentia essentiali, quod caret concausa intrinseca. Alter locus est 3. de Anima, text. 18. 37. 38. ubi dicitur quod intellectus potest esse sapiens de se ; sed nequit sapiens esse si non habet objecta sibi praesentia in esse intelligibili, quod fit per species. Alia duo loca Aristotelis adducit Scotus ad idem 4. dist. 45. q. 3. quibus probat dari memoriam intellectivam, quam ibi fuse probat dari. Vide ipsum etiam ibi quaest. 2. ubi probat animam separatam cognoscere quidditates, quas antea in via cognovit, quod aliter evenire nequit nisi ex conservatione specierum. Objectiones contra conservationem specierum solvuntur

Objicitur pro opposita parte, primo : Habitus opinativi non manent in anima separata ; ergo neque species. Respondetur: Si illa anima non habet aliam notitiam perfectiorem de objecto opinionis, incompatU bilem cum opinione, quod haec manet, quia non est quare desinat esse.

Objicies secundo, species in anima separata manent frustra, quia non movent nisi conversione facta ad phantasma, et sicut ab hoc dependet in fieri, et ita in conservari, et operari. Respondetur cum Scoto 4. dist. 43. quaest. 2. quod tunc non essent frustra, sed per eas posset anima intelligere sicut antea, neque dependent in conservari a phantasmate, sicut nec habitus ab actibus, quibus gignitur; neque etiam in fieri dependent ab eo, nisi quando anima est unita, et pro hoc statu ; unde anima separata acquirit novas species, ut habet Scotus ibi, sicut et Angelus, de quo agit 2. d. 3. quaest. 11.

At dices ; non erit tunc unde intelligere incipiat anima per tales species, quia non est recurrendum ad sensus particulares moventes, neque ad phantasma efficacius movens, quia ista non sunt. Respondetur cum Scoto, tunc inchoari intellectionem a specie efficacius movente, quod si aequales sint species, ab ea ad quam magis inclinatur potentia, neque forte possibile est quin alterum horum adsit. Quomodo autem prima cogitatio sit in potestate voluntatis, dictum est supra quaest 11. annot. 2. et videri potesl Doctor 2. d. 42. quaest. 4.

Objicies tertio, 2. Corinth. 13. dicitur quod scientia evacuabitur; ergo et species Respondetur, tantum vult Paulus quod adveniente beata scientia, non erit necessarium ministerium ^sensuum ad scientiam, et quoad hoc cessabit scientia hic acquisita. Ita D. Thom. ibi lect. 3. Magister,D. Bonav. Rich. Dur. et alii 3. d. 31. manebit tamen habitus et species scientiarum. Unde expedit ut ait Hieron. in prologo bibliae, ut hic discamus in terris, quorum scientia nobiscum maneat in caelis. Vide Scotum 4. d. 45. q. 1. ubi de hac re exacte tractat.