QUAESTIONES SUPER LIBROS ARISTOTELIS DE ANIMA

 QUAESTIO I Utrum sensus Iactus sit unus, oel plures

 RESOLUTIO

 ANNOTATIONES

 QUAESTIO II Utrum caro sit organum tactus

 RESOLUTIO

 ANNOTATIONES

 QUAESTIO III

 RESOLUTIO

 ANNOTATIONES

 QUAESTIO IV

 RESOLUTIO

 ANNOTATIONES

 QUAESTIO V

 RESOLUTIO

 ANNOTATIONES

 QUAESTIO VI Utrum tantum sint quinque sensus

 RESOLUTIO

 ANNOTATIONES

 QUAESTIO VII

 RESOLUTIO

 ANNOTATIONES

 QUAESTIO V

 RESOLUTIO

 ANNOTATIONES

 QUAESTIO IX

 RESOLUTIO

 ANNOTATIONES

 QUAESTIO X.

 RESOLUTIO.

 ANNOTATIONES

 QUAESTIO Xl

 RESOLUTIO

 ANNOTATIONES

 QUAESTIO XII

 Sententia tenens intellectivam esse passivam, et speciem esse formale principium elicitivum actus, refutatur : dequa Doctor 1. d. 3. q. 7. a num. 5. v

 Sententia ronens intellectionem indistinctam esse a specie, atque causari ab objecto, quam tractat Doct. 1. d. 3. q. 7. n. 12.15. et 20. vide annotati

 Potentias animae esse vere activas, et non tantum passivas. Vide Doctor. 1. d. quaest. 7. num. 20. et annotationem 3.

 ANNOTATIONES

 QUAESTIO XIII

 RESOLUTIO

 ANNOTATIONES

 QUAESTIO XIV

 RESOLUTIO

 ANNOTATIONES

 QUAESTIO XV

 Juxta fundamenta Philosophi, atque aliorum asserentium ad pluralitatem individuorum requirimateriam, probabile videri animam , et Angelum habere mater

 RESOLUTIO

 ANNOTATIONES

 QUAESTIO XVI

 RESOLUTIO

 RESOLUTIO

 RESOLUTIO

 ANNOTATIONES

 QUAESTIO XVII

 RESOLUTIO

 RESOLUTIO

 RESOLUTIO

 RESOLUTIO

 QUAESTIO XVIII

 RESOLUTIO

 RESOLUTIO

 ANNOTATIONES

 QUAESTIO XIX

 RESOLUTIO

 RESOLUTIO

 ANNOTATIONES

 QUAESTIO XX

 RESOLUTIO

 ANNOTATIONES

 QUAESTIO XXI

 RESOLUTIO

 RESOLUTIO

 RESOLUTIO

 RESOLUTIO

 RESOLUTIO

 ANNOTATIONES

 QUAESTIO XXII

 RESOLUTIO

 RESOLUTIO

 RESOLUTIO

 ANNOTATIONES

 QUAESTIO XXIII

 RESOLUTIO

 ANNOTATIONES

RESOLUTIO

Verior sententia, (quam tamen hic non firmiter asserit Doctor) recursum ad phantasmata in omni hujus status intellectione requiri, et hoc ex paena peccati, de quo 1. d. 3. quaest. 3. num. 24. et 2. d. quaest. 8. ad I. et

1. d. 3. quaest. 6. num. 19. et i. d. 45. quaest. 1. ad 3. pro opin. et 2. d.

11. quaest. I.

(b) Ideo,omissis aliis necessitatibus,dicunt alii, quod non est contra rationem actus intelligendi intellectus nostri absolute intelligere sine phantasmate, quia tunc recursus ad phantasmata esset necessarius animae separatae, ut dictum est,

nec contra rationem ejus, ut est corpori unitus absolute, quia hoc etiam esset necessarium sibi unito corpori glorioso post resurrectionem, quod falsum est ; nec contra rationem ejus, ut viator est, vel conjunctus corpori in via, quia hoc etiam esset necessarium homini in statu innocentiae, qui tunc fuit viator; hoc autem est falsum. cum anima ejus, quantum ad actum ejus proprium, in nullo fuisset corpori subjecta, sed super ipsum, et sensus suos, tam quoad apprehensionem, quam quoad appetitum, habuisset plenum dominium, ita quod potuisset intellexisse sine phantasmate, vel cum phantasmate, sicut sibi placuisset ; sed dicunt quod necessitas recurrendi ad phantasmata est nobis inflicta propter peccatum. Unde sequitur ad ignorantiam nobis inflictam, ethocjuxte; quia ex quo anima se deordinavit, dimittendo divinum dominium, et se ab ejus subtrahendo subjectione, rationabile fuit in paenam hanc incidere,et amittere dominium proprium, quod habebat super corpus suum, et super sensum ; et haec est sententia beati Augustini, in pluribus locis, et Hug. super antiquam Hierarchiam, Eustathii super librum Ethic. et Lincon. super librum Posteriorum, super illud verbum : Deficiente nobis uno sensit,necesse estnobis deficere scientiam, secundum illum sensum. Aristoteles autem quia nihil scivit de peccato illo, et invenit naturam taliter dispositam, procedens ex sensu tantum, credidit hoc nobis esse naturale sicut intelligitur ; et ideo hoc posuit absolute, quia necesse est ad phantasmata recurrere volentem intelligere.