200. (1. ) Oratio Marbodi Episcopi.

1. Sancti Felix et Adaucte, pretiosi martyres, Qui per fidem superastis saevos mundi principes,

2. Impetrate mihi vestro peccatorum veniam, Qui soletis sitienti terrae dare pluviam.

3. Vidi bis, cum siccitate morerentur segetes, Arva finderentur siti, desperarent homines.

4. Postquam vestra sacrosancta sunt prolata pignora, Statim venit de supernis exoptata pluvia.

5. Rursum vidi, dum natarent arva magnis imbribus, Premerentur curvae messes nocivis grandinibus,

6. Postquam vestras sacrosanctas prolusimus reliquias, Statim fulsit impetrata caelitus serenitas.

7. Vos habetis potestatem caeli portas claudere, Rursus inde, quando vultis, largas imbres fundere.

8. Irrigate, quaeso, meam sitientem animam, Non per imbrem, sed per illam, quae me mundet, gratiam.

9. Vobis meus deservivit qualiscunque calamus, Per vos mundi conservator mihi sit propitius.