306. (8. ) Oratio ad sanctam Mariam.

1. 0 sancta virgo virginum, Quae genuisti Dominum, Triumphatorem zabuli, Reparatorem sacculi,

2. Ego peccator nimium A te posco remedium, Esto patrona misero, Salus atque defensio.

3. Incumbunt hostes undique Mortem quaerentes animae, Perversi foris homines,. Intus maligni daemones.

4. Iam mihi multa vulnera Inflicta sunt, o domina, Quae, nisi tu curaveris, Sunt mihi causa funeris.

5. Consensi suadentibus Mortale crimen hostibus Et ob hoc reus teneor, Culpam meam confiteor.

6. Nam quinque sensus corporis Effeci portas criminis, Pulchra videndo cupiens, Lene tangendo diligens.

7. Audivi libens turpia, Narravi gaudens frivola, Nares replivi saepius Illicitis odoribus.

8. Esu potuque dulcium Sum delectatus nimium, Peccavi per superbiam Et per inanem gloriam.

9. Pollutus sum periurio, Contaminatus odio, Per iniquum mendacium Fefelli saepe proximum

10. Et de rapinis pauperum Collegi lucrum pessimum, Irae et avaritiae Servivi quasi dominae.

11. In corpore et anima Commisi cuncta scelera, Nam, corpus quod non potuit, Mens perpetrare voluit.

12. Me turpis cogitatio, Me pestilens locutio, Me culpa damnat operum, Me nequitas consensuum.

13. Haec tibi nunc condetor, 0 cunctis sanctis sanctior, Tu causam meam suscipe, Tu dignum poenis eripe.

14. Exora tuum filium, Ut mihi det remedium, Ex tua carne genitus Favebit tuis precibus

15. Et matri, quae se peperit, Negare nihil poterit. Per eius natalitium, Per ipsius ieiunium,

16. Per asperas iniurias, Flagella, sputa, alapas, Quae sponte sua pertulit, Qui se pro suis obtulit,

17. Et per vestem coccineam, Et per coronam spineam, Per clavos, per patibulum, Per cicatrices vulnerum,

18. Per aperturam lateris, Per rivum sacri sanguinis, Per sanctam eucharistiam Et per baptismi gratiam,

19. Per sacramenta fidei,

Quae corde credens didici, Imploro te, piissima, Pro impetranda venia,

20. Ut mihi Christi passio Culparum sit remissio Et eius ressurectio Virtutum augmentatio.

Nach Str. 12 schiebt D ein:

Peccavi per malitiam, Quandoque per miseriam, Nec possum de me surgere Tanto depressus pondere.

Nach Str. 13 schiebt D ein:

Tuis beatis labiis Et dedicatis meritis.

Nach 20, 4 wird beigefugt:

E: Atque eius ascensio, Spiritns sancti missio. Tu haec mihi des gaudia, Cum ipso sim in gloria.

B: Laus trinitati debita,

Honor, potestas (et) gloria Perenniter sit omnia In saeculorum saecula.

CF: Te opitulante Et ipso donante Domino nostro Iesu Christo, Tuo dilecto filio,

in der zweiten Zeile Ipsoque praestante C, das dann noch fortfahrt: qui cum patre et spiritu sancto vivit et regnat Deus per usw.

D: Et per suam ascensionem Me ducat ad visionem.

G: Et ipsius ascensio Sit mihi consolacio.