321. (4. ) Planctus Animae.

Angustae fragilisque domus iamiamque ruentis

Hospita servili condicione premor Et tamquam gravibus vinclis seu carcere clausae

Spem libertatis vix superesse licet. 5 Triste iugum cervice gero gravibusque catenis,

Proli dolor, ad mortem non moritura trahor. Magna satis, reminiscor enim, sperare solebam,

Dum non alter amans, Christe, sed unus eras. Integritas, species, vestis nova, digna fuere 10 Sublimis sponsi dote, favore, thoro.

Dos celebris, favor aeternus, thronus immaculatus,

Fructus in his et honor paxque perennis erat. Tota placens, quia tota recens, quia candida cultu

Sperabam caelos pacta pudore Deum. 15 Ad superos iter arripui, via multa patebat,

Qui comitaretur quique praeiret, erat Heu mihi, quam docilis falli, quam prompta subire

Turpia, quam velox ad mea damna fui ! Hospitium sponsus mira fabricaverat arte, 20 Quo suscepta brevi tempore casta fui.

Nam mihi versutus, sed origine clarus adulter

Illusit famula subreserante fores. Illius lenocinio periisse pudorem

Flagitisque ream succubuisse fleo. 25 Sic male contemptum sponsi suspiro favorem

Ad primumque gemens mente recurro virum. Mussitat, obloquitur, praesentibus imperat uti

Deliciis, opibus, nomine lactat eram. His perversa modis coeptum pervertit honestum 80 Et miseram, quo vult, imperiosa trahit.

Hospitii lex ista mei est, his exsul ad horam

Obligor, hoc foedus solvet amara dies. Egrediar, sed nescio quo, sed nescio quando,

Et fortasse dies iste supremus erit. 35 Est igitur ponenda domus, qua libera tristi

Carcere perpetuo iure manere queam. Talia deflenti te respondisse recordor

Singultu voces impediente tuas: Cara comes, depone metum, desiste querelis, 40 Ecce, quod affectas quaeque precaris, agam. Quos igitur quadros lapides, quae ligna secari

Praecipis? in manibus virga quid ista facit? Quam suspiro domum, non sculpto marmore surgit,

Nec mixta sabulo calce levatur opus; 45 Non abies trabibus, non sunt ea saxa columnis

Apta, nihil prorsus, quod veterascat, habet. Omnis enim

sed vana caro, sed inania venti

Verba precesque ferunt

vivit in aede lapis. Ut video monitus, mens curis plena refundit; 50 Non satis hoc tempus ad mea vota facit.