nem. Confirmata vocatione ad sacerdotium, ingressus est Seminarium Zamo-

rense ubi studio excelluit in doctrina ediscenda et spiritu pietatis. Presbyter

ordinatus est anno MCMI.

Vix recepta ordinatione, Episcopum Zamorensem in pastoralibus visita-

tionibus comitari coepit. Moderator fuit spiritus apud Seminarium Zamoren-

se et canonicus ecclesiae Cathedralis.

Anno MCMIII instituit Congregationem Dominae Nostrae a Spe, ad haben-

das gratis missiones ad populum apud dioeceses pauperiores et clero egentes;

et huius operae moderamen suo credidit fratri. Attamen hoc Institutum brevi

tantum tempore duravit, maxime ob difficiles condiciones sociales et politicas

in quibus tunc Mexicum versabatur. Insuper varia constituit collegia, ut

iuvenibus christianam providerent institutionem. Anno MCMVII, propter falsas

criminationes in se illatas, suspensus est a divinis; ad huiusmodi tribulatio-

nem perferendam subsidium invenit in oratione atque, acerbam hanc quoque

patiens condicionem, oboedientiam erga Ecclesiam eiusque Superiores mani-

festare perrexit. Hac condicione superata, innovatis viribus missionibus in-

cubuit et ad catholica instituenda acta diurna subsidia quaerenda curavit.

Post initam Mexicanam eversionem suam in dioecesim revertere nequivit

ob furentem persecutionem contra Ecclesiam eiusque ministros, ac magna

cum abnegatione et caritate aegrotantium et morientium assistentiae se di-

cavit; ut omnes Domino reconciliati morerentur, ipse Viaticum semper secum

ferebat, etiamsi ita se periculo subiceret ut eius sacerdotalis status revelare-

tur. Saepe morte damnatus, Mexicum relinquere debuit et in Foederatis

Statibus Americae, in Guatimala et Cuba commorari. Etiam in terra aliena

fecundum explicavit apostolatum. Anno MCMXIX, dum in Cuba moraretur,

electus est Episcopus Verae Crucis, quo mense Ianuario insequentis anni

pervenit. Statim ut in dioecesim venit, obire debuit graves calamitates ter-

raemotu suscitatas. Ipsemet invisit partes magis percussas et, ut indigentibus

subveniret, suum dono dedit anulum episcopalem omnemque pecuniam

quam dioecesis ad eius nominationem celebrandam destinaverat. Ex duode-

viginti annis episcopatus per octo tantum annos in propria dioecesi operari

potuit, ad exsilium coactus a publicis auctoritatibus. Attamen valuit tres

complere pastorales visitationes, licet communicationis difficultatibus, abs-

que viis, longinquis spatiis, temporis inclementia suaque valetudine in dies

debiliore. Has peragebat visitationes ferventer proclamans Dei Verbum, in-

cumbens reparandis irregularibus familiarum condicionibus, aegrotos visi-

tans ac praebens iis consolationem, administrans sacramenta. Diuturnas ho-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale402