34

ἐχθρῷ τῆς ζωῆς ἡμῶν, πρός τό ἔχειν ὑφήνιον εἰς ὅπερ ἄν καί βούλεται· ἥν ἔδει ζῇν διά τῆς ἡμῶν μακροθυμίας καί ἠπιότητος· καί ἐγκληθῶμεν δικαίως, ὡς τῶν θείων ἀμελήσαντες καί θελημάτων καί παθημάτων. Ὁμοίως γάρ, κἄν εἰ σκληρός ὁ λόγος, ἀλλ' οὖν ἀληθής, τό ἀγαθόν τοῦ Θεοῦ ἀτιμάζουσι θέλημα, καί τήν ὑπέρ ἡμῶν αὐτοῦ φιλάνθρωπον κένωσιν ἐξουδενοῦσιν, ὅσον τό ἐπ᾿ αὐτοῖς, οἵ τε μετανοεῖν οὐκ ἐθέλοντες, καί τούς μετανοοῦντας μή προσδεχόμενοι· ὅτι ἀλλήλων ὀφείλοντες οἰκειοῦσθαι τάς συμφοράς, διά τήν ὁμοτιμίαν τῆς φύσεως· οὐδ᾿ αὐτήν τήν περί ἡμᾶς τοῦ Θεοῦ ἀγαθότητα αἰδεσθέντες· εἰ μή τι ἀλλο περί τό ὁμόφυλον μιμησάμενοι, διεδείχθημεν.

Ὡς οὖν γινώσκουσα, δούλη τοῦ Θεοῦ εὐλογημένη, ὅτι ταῖς τῶν ψυχῶν ἡμῶν διαθέσεσιν ἡ θεία δεόντως ἐφαρμόζεται δικαιοσύνη, τοιαύτη ἡμῖν γινομένη, οἵους ἀλλήλοις ἑαυτούς πεποιήμεθα· καί τοιοῦτον ἡμῖν αὐτοῖς τόν Θεόν καθιστῶσα, οἵους φθάσαντες τοῖς ὁμοιοπαθέσιν ἑαυτούς διεθήκαμεν, μή ἀναβάλῃ προσδέξασθαι ὑπτίαις χερσί τήν σήν ἱκέτην καί δούλην· ἀλλ᾿ 15Β_152 ἀμελλητί θεομιμήτως διά πάσης σπουδῆς ἐπίθες τοῖς ὤμοις τό πρόβατον, καί πρός τήν ἀσφαλῆ μάνδραν συγκόμισον, καί τοῖς λύκοις ἀνάλωτον πρός τό ἑξῆς διαφύλαξον· ἵνα καί αὐτή τοιούτου τύχοις τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ καί Σωτῆρος Χριστοῦ καί κριτοῦ τῶν ὅλων, κατά τήν αὐτοῦ φοβεράν καί ὑπερένδοξον ἐπιφάνειαν, ἀποδώσοντός σοι ὧν ἔσπειρας τούς αἰωνίους καρπούς. Οὗ καί ἡμεῖς τύχοιμεν ἵλεω τῇ αὐτοῦ χάριτι καί φιλανθρωπίᾳ· εὐχαῖς καί πρεσβείαις τῆς ∆εσποίνης ἡμῶν, τῆς πανενδόξου Θεοτόκου, καί πάντων τῶν ἁγίων αὐτοῦ. Ἀμήν.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΒ'. ... ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΟΡΘΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ∆ΟΓΜΑΤΩΝ

... 0460 ΙΒ´. Τοῦ αὐτοῦ, πρός Ἰωάννην κουβικουλάριον, Περί τῶν ὀρθῶν τῆς

Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ δογμάτων· καί κατά Σευήρου τοῦ αἱρετικοῦ. 15Β_154 Καλῶς ἔχειν λογισάμενος, μηδέν ὑμῖν τῶν εἰς ἐμέ ἐρχομένων

περί ὑμῶν αὐτῶν, θεοφύλακτοι, ἀναγγεῖλαι ὑποστείλασθαι· τοῦτο γάρ κελεύει ὁ ἡμέτερος τῆς ἀληθοῦς ἀγάπης νόμος καί νομοθέτης καί αὐτοαγάπη Χριστός· δι᾿ ἑαυτῶν ἀλλήλους ἡμᾶς οἰκειοῦσθαι διδάσκων· τό παρόν τῆς ἐπιστολῆς γράμμα πεποίημαι· δηλῶν, ὡς κατά τόν Νοέμβριον μῆνα τῆς ἐνεστώσης πεντεκαιδεκάτης ἐπινεμήσεως, κατέλαβε τά ἐνταῦθα Θεόδωρός τις τοὔνομα καγκελλάριος· εὐγενής ὄντως, καί τρόπων ἐλευθερίας οὐκ ἀμοιρῶν, ὡς ἐμέ γε ἐκ τῶν ὁρωμένων στοχάσασθαι δυνατόν, γράμμα ἐπιφερόμενος παρά τῆς κοινῆς ἡμῶν δεσποίνης τῆς θεοφυλάκτου Πατρικίας, ὡς ἔλεγε κεχαραγμένον, πρός τόν εὐλογημένον δοῦλον τοῦ Θεοῦ, τόν ἐνταῦθα πανεύφημον ἔπαρχον· χάριν τοῦ ἀπολυθῆναι τάς οἰκούσας ἐνταῦθα μοναζούσας· τῆς τε μονῆς τῆς ἀμμᾶς Ἰωαννίας, τῆς ἀπό Ἀλεξανδρείας, καί τῆς ἐπιλεγόμενης μονῆς τῶν Σακερδῶτος, τῆς Σευήρου οὔσας αἱρέσεως· τοῦ τοσαύτῃ χρησαμένου κατά τῆς ἀληθείας μανίᾳ τε ψεύδους καί περιουσίᾳ, ὡς καί μέχρι τῆς σήμερον τῇ ἁγίᾳ τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίᾳ διοχλῆσαι ἀρκεῖν. Οὐδενί δέ ἄλλῳ ἀπ᾿ οὐδενός ἑτέρου τό σύνολον τῶν ὑπουργεῖν ἐκεῖσε ἀποταγέντων τῇ θεοφυλάκτ·ω Πατρικίᾳ ἀρχόντων, οὐδ᾿ ἕως συλλαβῆς ψιλῆς διεκόμισεν. Ὅθεν κἀγώ σύν πολλοῖς ἄλλοις ἐθαύμασα, τίς, ἐν ἐμαυτῶ 15Β_156 διαπορῶν, ὁ λόγος καθ᾿ ὅν οὐδέν μοι δι᾿ αὐτοῦ ἠξίωσε δηλῶσαι ὁ θεοφύλακτός μου δεσπότης· καί πολύν, ὡς εἰκός, ὅπερ φιλεῖ συμβαίνειν ἐν τοῖς τοιούτοις, ὡς ἴστε, δέσποτα, τοῖς πιστοῖς λαοῖς γογγυσμόν ἐποίησε τό τοιοῦτον γράμμα· καί τό περί τήν δέσποιναν τήν πανεύφημον Πατρικίαν παρά τῇ καθολικῇ τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίᾳ σέβας μικροῦ ἐμείωσε· καί πάντας τούς