93

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΘ'. ... ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΥΤΟΝ. ΚΘ´Τοῦ αὐτοῦ πρός τόν αὐτόν. (15Β_404> Ὁ μέν Θεός ζητῶν κατῆλθεν ἐξ οὐρανοῦ, καί ποθῶν τό πρόβατον

ἐνεδύσατο· καί οὕτως σώσας τό πλανώμενον, πρός τά σύννομα τῶν ὤμων ἐπιθείς, συμπαθῶς ἐπανήγαγε. Σύ δέ, πανάγιε Πάτερ καί ποιμήν, μόνον Πνεύματος ἁγίου πληρώσας τῆς διδασκαλίας τόν δόνακα, πρός ἑαυτόν ἐπανήγαγες πλήρη, τήν ἀκουσίως μέν τῆς πατρίδος ἀποφοιτήσασαν ἀγέλην τῶν λογικῶν προβάτων, ἑκουσίως δέ προστρέχουσαν τῇ φωνῇ σου τοῦ καλοῦ ποιμένος καί ἐπιστήμονος, ὡς τελείαν διάγνωσιν ἔχουσαν τοῦ συμφέροντος. Οὐ γάρ πλανηθεῖσα τά μακρά διεπέρασε πελάγη, τῆς θείας κατολιγωρήσασα νομῆς· ἀσφαλείας δέ χάριν σωστικῆς τῶν κατά ψυχήν θείων ἀναθημάτων.

Ἀλλά δέξαι ποίμνην, οὐ μόνον ἀνεπίβατον λύκοις διαμείνασαν, ἀλλά καί λύκων ἀναιρετικήν γενομένην, καί πολλοῖς πλουτοῦσαν τοῖς κατά ψυχήν ἀγαθοῖς· Καί ἔντεινον, καί κατευοδοῦ, καί βασίλευε, ἕνεκεν ἀληθείας καί πραότητος καί δικαιοσύνης· ὡς τῶν κατ᾿ εὐσέβειαν θείων δογμάτων διδάσκαλος, καί βίου καθαροῦ, καί σεμνῆς 0624 πολιτείας ὑφηγητής, καί τοῖς ἐν πᾶσιν ὀρθῆς διακρίσεως νομοθέτης· προσλαβόμενος μάλιστα μετά τῆς εἰρημένης ἱερᾶς ποίμνης, καί τόν ἡγιασμένος κύριον ἀββᾶν Γεώργιον τόν πρεσβύτερον, ἄνθρωπον ἱερόν, ἴσον τῷ λόγῳ κεκτημένον τόν βίον· καί δι᾿ ἀμφοτέρων ὄντα τῆς πονηρᾶς καθαιρέτην δυνάμεως. Ἀλλ᾿ ἐπειδή μεγάλῃ κατεπόθην λύπῃ μή φέρων τήν τούτων διάζευξιν, ἤ κἀμέ προσλάβετε, καί ὑπό τάς ὑμετέρας καταπαύετε πτέρυγας· ἤ στηρίξατε δι᾿ εὐχῶν πρός τό γενναίως φέρειν τήν ἐπί τῷ χωρισμῷ τῶν φιλτάτων ὀδύνην.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ Λ'. ... ΠΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ. Λ´Τοῦ αὐτοῦ πρός Ἰωάννην ἐπίσκοπον. (15Β_406> Φασίν οἱ τήν τῶν ὄντων φύσιν λογικῶς διασκεψάμενοι, παντός

ἑλκτικήν εἶναι τοῦ ὑποκειμένου τήν τοῦ πυρός δύναμιν· ᾧ παραβάλοντες συμβολικῶς τόν Θεόν, οἱ τῶν θείων ἐξηγηταί μυστηρίων, ἑλκτικόν καί αὐτόν εἶναί φασιν πάντων τῶν βουλεμένων τοῖς αὐτοῦ πείθεσθαι νόμοις, καί τό ζῇν ὁσίως ἀνεχομένων ἀσπάζεσθαι· πρός ὅν, ὥσπερ ἐν εἰκόνι γραφήν εὐφυῶς τήν μίμησιν ἔχουσαν ὑπάρχειν λέγοντες τήν ἱερωσύνην, καί αὐτήν τῷ ἴσῳ κατά τήν χάριν συμπαθείας νόμῳ, πάντων ἑλκτικήν εἶναι τῶν ὑπό τήν αὐτήν φύσιν διαγορεύουσι. Ταύτην οὖν καί αὐτός, ἅγιε Πάτερ, ἐπί γῆς τοῦ Θεοῦ εἰκόνα ἔχειν λαχών, κάλεσον πρός ἑαυτόν συμπαθείας τρόποις καί λόγοις, τούς πρός σέ ποθοῦντας ἐπανελθεῖν, καί ὑπό σοῦ ποιμανθῆναι κατ᾿ εὐχάς ἐπιθυμοῦντας· καί πίστωσον ἐπαγγελίαις ἀληθέσι διά συλλαβῶν σου τιμίων, τήν εἰς αὐτούς σύν Θεῷ περί πάντα σου πρόνοιαν· εἴπερ παντελῶς ἡ τῶν ἐχθρῶν δυσώδης ἀπεγένετο προσδοκία· δι᾿ ἥν τοσαύτην ὑπέμειναν φυγήν, οἱ τῷ νόμῳ τοῦ Θεοῦ κατακολουθεῖν ἀσφαλές ἡγησάμενοι, τῷ διαῤῥῄδην βοῶντι· Ἐάν διώκωσιν ὑμᾶς ἐκ τῆς πόλεως ταύτης, φεύγετε εἰς τήν ἄλλην· καί τήν ἐπαινετήν δειλίαν τοῦ θράσους προκρίναντες· ἵνα μετά Θεόν τοῖς σοῖς πιστεύοντες λόγοις, ἀφόβως ποιήσωνται τήν ἐπάνοδον· καί τῶν πόνων οἷς ὑπέρ ἀρετῆς, καί τοῦ πεισθῆναι Θεῷ τούς διώκοντας (15Β_408> φεύγειν κελεύοντι, κατά τήν φοβεράν ταύτην ξενιτείαν, ὑπεπιάσθησαν, ἄνεσιν εὕρωσιν, ἐλεήμονα τήν σήν περί αὐτούς κατά πάντα συγκρότησιν.

Μή τοίνυν ἀπαξιώσῃς, ἅγιε Πάτερ, τόν σόν ἱκέτην καί δοῦλον παρακαλοῦντα προσδέξασθαι· ἀλλά τίμησον οἰκείαις συλλαβαῖς, ὡς τίμιος, τόν μηδεμιᾶς τιμῆς