91

(15Β_392> Καί Ἕλλησιν ὁ Θεός συνεχώρει χρηματίζεσθαι, δι᾿ ὧν ἑαυτοῖς

τήν τῶν μελλόντων πρόγνωσιν, καί τήν τῶν λυπούντων ἀπαλλαγήν ἐπενόησαν τρόπων· καί ἐδίδου πολλάκις κατ᾿ ἐλπίδας αὐτοῖς ἐκβαίνειν τά πράγματα, πᾶσι προοδοποιῶν κατά πρόνοιαν, καθώς ἕκαστος ἠδύνατο δέξασθαι, τήν τοῦ μέλλοντος μεγάλου μυστηρίου παραδοχήν. Εἰ γάρ φιλοστοργία τῶν ἀρχόντων πρός τούς ἀρχομένους δι᾿ ἔργου προβαίνουσα, ὅλον ὑφήρπασε τῆς ἐπικειμένης ἀνάγκης τό ὑπήκοον· οὐ ξένον οὐδέ ἄπιστον, εἰ ὁ φύσει φιλάνθρωπος, καί μόνος ∆ημιουργός καί Βασιλεύς τῶν ἀνθρώπων, τόν αὐτοῦ Υἱόν ὑπέρ πάντων τῶν ἀνθρώπων εἰς θάνατον, κατ᾿ οἰκονομίαν διά σαρκός προέσχετο, ἵνα τῶν κατεχόντων λυτρώσηται κακῶν. Ἀμέλει τῶν βασιλέων Ἰσραήλ καί Ἰούδα κατά τῶν Μωαβιτῶν ἐπιστρατευσάντων ἐπί τοῦ ἁγίου Ἐλισσαίου τοῦ προφήτου, καί μετά μεγάλην νίκην μελλόντων καί αὐτήν πᾶσαν τῆς βασιλείας πορθῆσαι τήν πόλιν, λαβών κατά τό εἰθισμένον, ὡς ἔοικεν, ἔθνεσιν, ὁ τῆς χώρας βασιλεύς τόν υἱόν αὐτοῦ, κατ' ὀφθαλμούς τῶν βασιλέων ἐπί τοῦ τείχους κατέθυσε· (15Β_394> καί τούτῳ τῷ τρόπῳ, τούς μέν βασιλεῖς ἱλεώσατο, καί ἔπεισεν ἀποστραφῆναι τῆς κατ᾿ αὐτοῦ διεσκευασμένης 0617 ὀργῆς, τούς δέ ὑπηκόους διεσώσατο. Τοῖς μέν οὖν Ἕλλησι τά ἐξ αὐτονομίας ἐπιτελεῖν συγχωρῶν ὁ Θεός, εἰς τήν τοῦ μεγάλου μυστηρίου παραδοχήν σοφῶς ἐσφετερίζετο· τῷ δέ Ἰσραηλίτῇ λαῷ νόμον διδούς, δι᾿ ὅλου τό μέλλον διετύπου μυστήριον. Ὅθεν μετά τό φανῆναι, καί κατ᾿ ἐνέργειαν γενέσθαι τό τῆς ἡμῶν σωτηρίας μυστήριον, ταῦτα κἀκεῖνα ἐξ Ἐθνῶν καί Ἰουδαίων κατήργησεν, ὅσα πρό τούτου δέδωκεν, ἤ γίνεσθαι συνεχώρησεν πρός τήν τοῦ μέλλοντος διατύπωσιν. Ἐξ αὐτοῦ γάρ, καί δι᾿ αὐτοῦ, καί εἰς αὐτόν τά πάντα, ὅσα γέγονεν ἤ γενήσεται, κατά πάντα καιρόν ἤ τρόπον· τά μέν, κατ᾿ εὐδοκίαν· τά δέ, κατ᾿ οἰκονομίαν· τά δέ, κατά συγχώρησιν. Οὐκ ἔστιν οὖν μῦθος τό τοῖς ἀρχαίοις μνημονευόμενον· ἀλλά γέγονεν ἀληθῶς, καί ἐπηκολούθησεν αὐτῷ, τό ἐφ᾿ ᾧ γέγονεν ἀλέξημα. Τό δέ κατά λεπτόν περί τῶν γραφέντων, σύν Θεῷ παρ᾿ ὑμῖν γινόμενος ἅμα γυμνάζωμεν. Πλήν ὁ γνούς πῶς καί ὄφεως σάρκες δύνανται θεραπεύειν διά τέχνης νοσοῦντας, δέξεται πιστῶς τῆς θείας προνοίας τήν μέθοδον.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΖ'. ... ΠΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗΝ ΚΟΥΒΙΚΟΥΛΑΡΙΟΝ. ΚΖ´Τοῦ αὐτοῦ πρός Ἰωάννην κουβικουλάριον. (15Β_396> Οἱ μέν κατά κόσμον, τήν πρός ἀλλήλους ἀγάπην στησάμενοι, τῆς

ἀλλήλων χρῄζουσι σωματικῆς παρουσίας πρός τήν ταύτης συντήρησιν, διά τήν λήθην τήν καταμαραίνουσαν φυσικῶς πάντα τόν περί μόνα τά σώματα συνιστάμενον πόθον· ᾧ συγκατασβέννυσθαι πέφυκεν ἡ μνήμη τῶν οὕτω πρός ἀλλήλους διακειμένων. Ἔστι δέ ὅτι καί αὐτό τοῦτο τό συντηρεῖν δύνασθαι δοκοῦν τήν κατά κόσμον πρός ἀλλήλους σχέσιν, διίστησι κόρος ἐπιγενόμενος, καί ὅλην τήν προλαβοῦσαν ἀφανίζων διάθεσιν. Καί ἐπίλειψις δέ τινος πολλάκις τῶν ταύτης ποριστικῶν αἰτιῶν, ἤ καί μικρά τις παρεμπεσοῦσα πρόφασις, ταχεῖαν ποιεῖται τῆς οὕτω συνισταμένης ἀγάπης τήν εἰς μῖσος περιτροπήν. Οἱ δέ κατά Θεόν τῷ δεσμῷ τῆς ἀγάπης ἀλλήλοις ἀλύτως καταδεθέντες, καί σύν ἀλλήλοις ὄντες, καί ἀλλήλων ἀπόντες, μᾶλλον τόν ταύτης δεσμόν ἐπιτείνουσι· διά Θεόν ταύτην ἐν ἑαυτοῖς ἔχοντες, τόν καί ἀγάπην ὄντα, καί τήν τοῦ ἀγαπᾷν δύνασθαι τοῖς ἀξίοις παρεχόμενον δύναμιν· καί μάλα γε, καθάπερ οἶμαι, δικαίως. Τοῖς γάρ κατά φύσιν ῥευστοῖς συναποῤῥεῖν πέφυκε καί ἡ τῶν κατ᾿ αὐτά πρός ἀλλήλους διακειμένων διάθεσιν· τοῖς δέ σταθεροῖς καί ἀεί ὡσαύτως ἔχουσιν, ἀκλόνητος παντάπασι καί ἀτίνακτος συνδιαμένειν εἴωθε, καί ἡ τῶν κατ᾿ αὐτά πρός ἀλλήλους διακειμένων στοργή· τοσοῦτον αὐτοῖς ἐπιτείνουσα τόν εἰς ἀλλήλους πόθον (15Β_398> πρός τό