77

παρ᾿ αὐτῶν πολεμουμένης. (15Β_324> Οὕτω γάρ συμφέρει λέγειν, διά τήν κελεύουσαν ἐντολήν ὑπερεύχεσθαι τῶν καταρωμένων.

Ἐγώ μέν οὖν ταῦτα πρός σέ κατ᾿ ἐπιτομήν περί ὧν ἠρώτησας διεξῆλθον, δοῦλε Θεοῦ, τῆς σῆς χάριν πληροφορίας· οὐκ ἄλλως μέν ἔχων κατά ψυχήν, ὥς τινες τῶν Σευήρῳ χαιρόντων διαθρυλλοῦσιν· ἄλλως δέ λαλῶν τοῖς παρατυγχάνουσι· μή τοῦτο νομίσης, ἀλλ᾿ ὡς ἐδιδάχθην καί φρονῶ καί πιστεύω, καί παρά τῶν Πατέρων παρέλαβον, λαλῶ. καί τό δέ κυριώτερον εἰπεῖν, αὐτήν μου τήν διάνοιαν προφέρω σωματουμένην τοῖς ῥήμασιν. Εἰ δέ ψευδής ὁ λόγος, μή τύχω τῆς ἐκεῖθεν μακαριότητος· ἀλλά τῶν ἐπηγγελμένων ἀγαθῶν τήν ἀλλοτρίωσιν ὡς ψεύδους καρπόν ἀπενέγκωμαι. Σύ δέ τῆς εὐπειθείας ἕνεκεν τῆς ἐμῆς, ἀμείψασθαί με ταῖς εὐχαῖς καταξίωσον· ὅπως Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν, ἡ σωτηρία τῶν φοβουμένων αὐτόν, ἰάσηταί μου τά τραύματα τῆς ψυχῆς τῇ δυνάμει τοῦ μυστηρίου τῶν ὑπέρ ἡμῶν αὐτοῦ ζωοποιῶν παθημάτων· ὁ μόνος σύν τῷ Πατρί καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι δεδοξασμένος εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.

ΣΧΟΛΙΑ

1. Ἐν τῷ ὅρῳ, ἡ τῶν κατ᾿ οὐσίαν ταυτῶν, φησί, θεωρεῖται κοινότης. 2. Ὅτι τά χαρακτηρίζονταα τήν σύνθετον ὑπόστασιν ἰδιώματα, φησί, κοινά

τῶν αὐτῆς ὑπάρχει μερῶν. 3. Ὅρος ὑποστάσεως ἀκριβής. 4. Ὅρος ἤγουν ὑπογραφή τοῦ ἐνυποστάτου. 5. Ὅρος διαφορᾶς γενικός. 6. Ὅρος ταυτότητος γενικός. 7. Γένος λέγεται τό ποσόν, οὗ δηλωτικός ἐστιν ὁ ἀριθμός. 8. Κυρίως εἶπε, διά τό μή μεταβάλλειν εἰς ἀλλήλους τούς οἰκείους ὁρισμούς.

Ὧν γάρ οὐχ εἷς ὁρισμός, οὐχ εἷς λόγος· ὧν δέ (15Β_326> οὐχ εἷς ὁ λόγος, διάφορος ὁ τοῦ εἶναι τρόπος· ὧν δέ διάφορος ὁ τοῦ εἶναι τρόπος ἐστίν, τούτων ἡ διά πάντων ταυτότης οὐκ ἔστιν. Οὐκοῦν οὐκ ἔστι ταυτόν φύσις καί ὑπόστασις· ὅτι μή κυρίως εἷς τούτων ἐστίν ὁ τοῦ εἶναι τρόπος καί λόγος καί ὁρισμός. Καταχρηστικῶς οὖν, καί πρός τι τυχόν, ἀλλ᾿ οὐ κυρίως λεχθήσεται ὑπόστασις.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙS'. ... ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΥΤΟΝ. Ιστ΄. Τοῦ αὐτοῦ, πρός τόν αὐτόν. (15Β_328> Πολλαῖς με λύπης καταικιζόμενον μάστιξιν ἐπί τοῖς συμβᾶσιν ἐκ

συκοφαντίας τῶν μή φοβουμένων τόν κύριον, τῷ γενναίῳ τῶν ἀρετῶν φύλακι κυρίῳ 0577 Γεωργίῳ, φθάσαν παρεμυθήσατο τό γράμμα σου τό ἱερόν, ὅσιε Πάτερ· τοῦτο μέν, τῆς ποθουμένης σου πᾶσιν ὑγείας εὐαγγέλια φέρον· τοῦτο δέ, τῆς εἰς Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν τόν ἀληθινόν ἡμῶν Θεόν ὀρθῆς ὁμολογίας μηνύον τό βάσιμον. Ὅπερ παθημάτων δοκιμασίᾳ βεβαιωθέν, πρός ἀτρεψίαν σοι μετεποιήθη, παρ᾿ οὐδέν θεμένῳ τῆς παρούσης ζωῆς τήν δυσημερίαν, ἧς πάλαι τήν εὐημερίαν ἔχων εὐκαταφρόνητον, πρός μόνα τά ἐλπιζόμενα τῆς ψυχῆς ὅλον τόν πόθον μεθώρμισας· ὅντινα πίστις καί ἀγαθή πέφυκε χαρακτηρίζειν συνείδησις· ἡ μέν τόν εὐσεβῆ φυλάττουσα λόγον, μηδενί τρόπῳ ψεύδους δόξης χραινόμενον· ἡ δέ, τόν θεάρεστον δημιουργοῦσα βίον, τῇ τηρήσει τῶν ἐντολῶν κατορθούμενον. Ἀμφοτέρων γάρ, λόγου τέ φημι καί βίου χρεία, τῷ προτιμᾷν ἐσπουδακότι πάντων τήν τῆς σοφίας συμβίωσιν· ἵνα καί τό μυστήριον τῆς ὑπέρ ἡμῶν διά σαρκός τοῦ Θεοῦ τῶν ὅλων ἀτρέπτου κενώσεως, εὐσεβῶς καταγγέλλωμεν· ὁμολογοῦντες τόν Χριστόν κατ᾿ ἀλήθειαν Θεόν ὁμοῦ τε καί ἄνθρωπον· τό μέν ἀναιτίως ὄντα δι᾿ ἑαυτόν,