42

Εἰ τοίνυν ἀεί μέν ἡ ἕνωσις ἕστηκεν, ἀεί δέ καί τά ἑνωθέντα μένει ἀσύγχυτα· ἀεί δέ καί ἡ τῶν ἑνωθέντων σώζεται διαφορά, 15Β_184 δι᾿ ἥν ὁ ἀριθμός παρελήφθη κατά τούς Πατέρας· πῶς οὐκ ἀνάγκη, εἴπερ ἄρα ἀεί ἡ ἕνωσις καί τά ἑνωθέντα, καί ἡ τούτων διαφορά ἕστηκε καί μένει καί σώζεται, καί δύο φύσεις εὐσεβῶς λέγειν ἐπί δηλώσει τῆς τῶν συνελθόντων διαφορᾶς, καί πάλιν μίαν φύσιν τοῦ Θεοῦ Λόγου σεσαρκωμένην ὁμολογεῖν, πρός ἔνδειξιν τῆς καθ᾿ ὑπόστασιν ἑνώσεως, μηδ᾿ ἑτέρας τῶν φωνῶν, τούτων δηλονότι, διά τῆς ἑτέρας ἀναιρουμένης, ὡς δοκεῖ τισιν ὑπόθεσιν σοφίας ποιουμένης τό ἄσοφον· ἵνα μή σύγχυσις ἤ διαίρεσις παρεισάγηται; Σιωπῶντες γάρ τήν προσφόρως δηλοῦσαν τήν διαφοράν φωνήν, τῇ συγχύσει χώραν ἔχειν παρέχομεν· μή λέγοντες δέ πάλιν τήν τῆς ἑνώσεως σημαντικήν, πῶς τήν διαίρεσιν τροπώσασθαι οὐ γινώσκομεν; ἀλλ᾿ ἐπί τοῦ αὐτοῦ Χριστοῦ ἀεί μέν κειμένων καί λεγομένων εὐσεβῶς· οὐ κατά τό αὐτό δέ, ὅτι μηδέ τά σημαινόμενα ἀλλήλοις ταὐτά. Οὐ γάρ ταὐτόν διαφορά καί ἕνωσις· εἰ καί περί τόν αὐτόν, καί τοῦ αὐτοῦ καί εἰσί καί λέγονται· ἑτέρα γάρ τούτων τῆς ἑτέρας κεχωρισμένως ἐκφωνουμένη, ἀτελής τέ ἐστιν, ὅσον πρός δήλωσιν τοῦ ὅλου μυστηρίου, μή συνεπαγομένη τήν ἄλλην συνήγορον, καί τό ὕποπτον ἔχουσα δείκνυται· ἡ μέν διαιρέσεως, διά Νεστόριον τόν ἀρνούμενον τήν καθ' ὑπόστασιν ἕνωσιν, καί κραττεῖσθαι σαρκί τόν ἀπερίγραφον εὐδοκῆσαι δι᾿ ἡμᾶς ὁμολογεῖν οὐκ ἀνεχόμενον· ἡ δέ συγχύσεως, διά Ἀπολινάριον καί Εὐτυχέα, τούς ἀρνουμένους τήν διαφοράν τῶν συνελθόντων μετά τήν ἕνωσιν· καί τό ἀόρατον αἰσθήσει ὑποπεσεῖν ἡμετέρᾳ, διά τήν φυσικήν ἰδιότητα τῆς ἐξ ἡμῶν ἁγίας αὐτοῦ σαρκός ἀνασχέσθαι ὁμολογεῖν αἰσχυνομένους.

∆εῖ οὖν, ὡς εἴρηται, τούς ἀληθῶς εὐσεβεῖν βουλομένους, καί μίαν τοῦ Θεοῦ Λόγου φύσιν σασαρκωμένην ὁμολογεῖν, ἵνα διά τούτου ἡ ἄκρα δειχθῇ ἕνωσις· καί δύο πάλιν φύσεις λέγειν, ἵνα ἡ διαφορά τῶν συνελθόντων καί ἀσυγχύτως σωζομένων μετά τήν ἕνωσιν δηλωθῇ· καί πρός τοῦτο καί μόνον τόν ἀριθμόν παραλαμβάνειν. ∆ι᾿ ἄλλης γάρ, ὡς εἰκός, φωνῆς δηλοῦσθαι τήν διαφοράν οἱ Πατέρες οὐκ ἐδοκίμασαν. Εἰ δέ τις ἐφ᾿ ἑαυτῷ πεποιθώς 15Β_186 ᾗ, καί δύναται ἀρμοδιωτέραν πρός τήν ταύτης δήλωσιν ἐπινοῆσαι φωνήν, 0481 μή φθονείτω ἡμῖν τῆς ὠφελείας, καί οὐδ᾿ ἡμεῖς φθονήσομεν αὐτῷ τῆς παιδεύσεως, ἵνα μή λέγω τῆς θρασύτητος.

ΠΩΣ ΧΡΗ ΝΟΕΙΝ ΤΗΝ ΚΕΙΜΕΝΗΝ ΡΗΣΙΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΣΟΥΚΕΝΣΟΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ...

Πῶς χρή νοεῖν τήν κειμένην ῥῆσιν εἰς τήν πρός Σούκενσον ἐπιστολήν τοῦ ἁγίου Κυρίλλου.

Καί ὅτι οὐ μάχεται ἡ, Ἐν δύο φωνή, τοῖς λέγουσι μίαν τοῦ Λόγου φύσιν σεσαρκωμένην· εἰ μή κατά Νεστορίῳ δοκοῦν ἀσεβῶς λαμβανομένη.

Εἰ δέ φαῖεν, ἀλλ᾿ οὐδέν ἦττον μάχεσθαι τό πρόβλημα τῶν δύο λεγόντων

φύσεις ἡνωμένας ἀδιαιρέτως μετά τήν ἕνωσιν, τοῖς μίαν λέγουσι τοῦ Λόγου φύσιν σεσαρκωμένην· ὡς ἐν τῷ πρός Σούκενσον δευτέρῳ ὑπομνηστικῷ ὁ ἅγιος ὑποτίθεται Κύριλλος· φανερῶς τοῦτο εἶναι ἤ ἀγνοούντων ἤ κακουργούντων τάς τῶν Πατέρων τίθεμαι φωνάς· καί τό πρός τήν ἀλήθειαν διαμάχεσθαι, τοῦ πρός αὐτήν σπένδεσθαι λισιτελέστερον ψηφιζομένων. Ἔδει γάρ αὐτούς γινώσκοντας, ὡς καί ὑπέρ ψιλῆς ἐννοίας ἀποδώσομεν λόγον τῷ δικαίῳ τῶν ἡμετέρων Κριτῇ, συνετῶς μετά τοῦ φόβου τοῦ Θεοῦ, τοῖς Πατρικοῖς ἐντυγχάνοντας συγγράμμασι, σπεύδειν μή ποιεῖσθαι ὑπόθεσιν μάχης καί διαστάσεως, τά τήν εἰρήνην καί τήν ὁμόνοιαν διδάσκοντα ῥήματα. Τίνι γάρ οὐκ ἔστι καταφανές τῷ ὁπωσοῦν ἐπισκήπτοντι, ὡς οὐχ ἁπλῶς