36

Οὐ δεῖ οὖν αἱρετικοῖς καθ᾿ οἷόν δήποτε τρόπον, ὡς αἱρετικοῖς, βοηθεῖν, εἰ καί πᾶσι πάντα μετελθεῖν ἀδεῶς ἐπετέτραπτο· διά τε τάς εἰρημένας αἰτίας, ἵνα μή τῷ Θεῷ προσκρούοντες λάθωμεν· καί μή καλόν εἶναι διδόναι αὐτοῖς ἄδειαν ἐμπομπεύειν τῷ οἰκείῳ ψεύδει, καί ἀνασείεσθαι κατά τῆς εὐσεβείας· ἵνα μή δι᾿ ἡμῶν ἐμφανισθέντες, ὄφεως δίκην, τῶν ἀφελεστέρων τινάς ἀπάτης δήγματι δυνηθῶσι τῆς κατά τήν πίστιν ἀσφαλοῦς βάσεως κατασεῖσαι· καί εὑρεθῶμεν καί ἡμεῖς, ὡς οὐ θέλομεν, τῆς ὑπέρ τούτου ἐπηρτημένης αὐτοῖς συμμετέχοντες δίκης. Οὕτω γάρ καταρχάς τῇ συνήθει χρησάμενος καί περί αὐτάς συμπαθείᾳ ὁ πανεύφημος ἔπαρχος, ὡς καί πολλοῦ χρυσίου ἄξιον οἶνον αὐταῖς δωρήσασθαι πρός καταμονήν μετά τῆς λοιπῆς τῶν χρειῶν δαψιλοῦς ἐπιδόσεως· ὥς ηὗρε τῇ οἰήσει τῆς ὑπερηφανίας τυφωθείσας αὐτάς, ἀπετράπη. Εὐθύς γάρ, ὥσπερ ἐξ ἐπιτάγματος, τοῦ συνάγειν ἤρξαντο, καί ὑποσείρειν πιστῶν θυγατέρας· κρύπτειν τε καί ἀρνεῖσθαι τούς γονέας, ἐφ᾿ ἱκανόν αὐτάς ἐπιζητοῦντας χρόνον· καί ἱλασμούς, καί παραβαπτίσματα ποιεῖν τολμᾷν· καί διά πολλῆς πολλάκις ἐλθών πρός αὐτάς παρακλήσεως ταῦτα μαθών, καί τῶν μέν τοιούτων παύσασθαι πραγμάτων, ἑνωθῆναι δέ τῇ ἁγίᾳ τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίᾳ ἐπί πολύ παραινέσας, καί μηδέν 15Β_162 ἀνύσας· τέλος, ὡς μέγα εἶδε καί ἄσχετον ἤδη γινόμενον τό κακόν, καί τούς δήμους τῶν πιστῶν ὑπολαλοῦντας τά γινόμενα, φοβηθείς μή τι εἰς αὐτάς ἄτακτον προέλθοι, θυμῷ ζέσαντος ἐπ᾿ αὐταῖς τοῦ πιστοῦ πλήθους τῶνῬωμαίων, μηδ᾿ αὐτῆς ψιλῆς ὀνομασίας τῶν αἱρετικῶν ἀνεχομένου, βουλῆς καί γνώμης περί τούτου γενέσθαι βασιλικῆς πρέπον καί ἔννομον ἡγησάμενος, πάντα δι᾿ ἀναφορᾶς, ἅμα τῷ ἁγιωτάτῳ ἀρχιεπισκόπῳ, καί τοῖς ἐνδοξοτάτοις τῶν ἐνταῦθα λογάσι, τῷ εὐσεβεστάτῳ ἡμῶν βασιλεῖ, καί τοῖς ἁγιωτάτοις πατριάρχαις τῷ τεῬώμης καί τῷ Κωσταντινουπόλεως ἀνήγαγε. Καί δή γαληνόν τοῦ πιστοτάτου ἡμῶν βασιλέως, καί ἱερόν τῶν μακαριωτάτων πατριαρχῶν δεξάμενος γράμμα, παρακελευόμενον πάντας μέν αἱρετικούς τῆς χώρας ἐλαύνεσθαι, τούς τῇ ἰδίᾳ κακοδοξίᾳ ἐμμένοντας· τάς δέ εἰρημένας γυναῖκας βουλομένας μέν τῇ ἁγίᾳ καί ἀχράντῳ καί ζωοποιῷ τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίας προσελθεῖν, ἔχειν τά ἴδια κοινόβια ἀπαρεγχείρητα· ἀνανευούσας δέ τῇ τε ἀληθείᾳ, καί τῷ βασιλικῷ εἴκειν μή πειθομένας θεσπίσματι, διηνεκῶς ἐν τοῖς τῶν ὀρθοδόξων ἀσκητηρίοις κατά μίαν διῃρῆσθαι, καί τά πράγματα αὐτῶν κατά τόν νόμον, οἷς μάλιστα 0465 θαῤῥοῦσαι τούς αὐτάς πλανῶντας δαψιλῶς παρέτρεφον, τῷ δημοσίῳ προσχωρηθῆναι ταμείῳ· ἐποίησε πάντα σπουδαίως καθώς ἐκελεύσθη. Πάντας μέν χάριτι Χριστοῦ πείσας τούς ἀπό Συρίας αἱρετικούς, Αἰγύπτου τε καί Ἀλεξανδρείας καί Λιβύης, προσελθεῖν τῇ ἁγίᾳ τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίᾳ· τῶν δέ εἰρημένων γυναικῶν, τάς μέν ἀπό τῆς μονῆς τῶν Σακερδῶτος, ἀφρόνως πρός τήν κέλευσιν τοῦ εὐσεβοῦς δεσπότου διά τήν σύντροφον ὑπερηφανίαν ἐνεχθείσας, διανείμας εἰς τά εὐαγῆ τῶν ὀρθοδόξων ἀσκητήρια, πληρώσεως ἕνεκεν τῶν εὐσεβῶς κεκελευσμένων, καί τάς μέν παρακλήσει, τάς δέ καί ὑποπτώσει, καί πάντα πάσαις διά τόν Θεόν γενόμενος· ὀψέ ποτε τό δέον μεταμαθούσας, ἑνωθῆναι τῇ τοῦ Θεοῦ καθολικῇ Ἐκκλησίᾳ πείσας, σύν ἄλλοις πολλοῖς κοινοβίοις· τάς δέ τῆς ἀμμᾶς Ἰωαννίας, ἐμφρόνως μάλα γε εἰκότως, διά τήν προλάμπουσαν 15Β_164 τῶν ἐκκλησιαστικῶν δογμάτων ἀλήθειαν, μετά πάσης χαρᾶς προσελθούσας, ἀποκατέστησεν πᾶσί τε καί πάσαις τά ἴδια μοναστήρια· μισθόν ἐπάξιον τῆς αὐτοῦ περί τά θεῖα μεγαλοφυΐας εὑράμενος, τό καί ἀποστολικοῖς κοσμηθῆναι χαρίσμασι, καί στόμα Κυρίου γνήσιον χρηματίσαι, κατά τό φάσκον θεῖον λόγιον, Ἐάν ἐξαγάγῃς τίμιον ἐξ ἀναξίου, ὡς στόμα μου ἔσῃ. Μᾶλλον δέ τῆς μενούσης αὐτόν θείας ἀμοιβῆς προοίμιον, καί τῆς σύν Χριστῷ δόξης ἀῤῤαβῶνα πιστότατον, τοῦτο τό μέγα καί θαυμαστόν ἔργον κομισάμενος.