Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale444
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale446
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale448
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale450
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale452
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale454
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale456
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale458
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale460
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale462
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale464
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale466
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale468
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale470
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale472
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale474
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale476
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale478
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale480
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale482
Congregatio de Causis Sanctorum 483
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale484
Congregatio de Causis Sanctorum 485
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale486
Congregatio de Causis Sanctorum 487
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale488
Congregatio de Causis Sanctorum 489
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale490
Congregatio de Causis Sanctorum 491
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale492
Congregatio de Causis Sanctorum 493
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale494
Congregatio de Causis Sanctorum 495
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale496
Congregatio de Causis Sanctorum 497
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale498
Congregatio de Causis Sanctorum 499
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale500
Congregatio de Causis Sanctorum 501
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale502
Congregatio de Causis Sanctorum 503
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale504
Congregatio de Causis Sanctorum 505
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale506
Congregatio de Causis Sanctorum 507
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale508
Congregatio de Causis Sanctorum 509
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale510
Congregatio de Causis Sanctorum 511
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale512
Congregatio de Causis Sanctorum 513
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale514
Congregatio de Causis Sanctorum 515
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale516
Congregatio de Causis Sanctorum 517
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale518
Congregatio de Causis Sanctorum 519
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale520
Congregatio de Causis Sanctorum 521
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale522
Congregatio de Causis Sanctorum 523
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale524
Congregatio de Causis Sanctorum 525
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale526
Congregatio de Causis Sanctorum 527
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale528
Congregatio de Causis Sanctorum 529
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale530
Congregatio de Causis Sanctorum 531
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale532
Congregatio de Causis Sanctorum 533
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale534
Congregatio de Causis Sanctorum 535
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale536
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale538
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale540
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale542
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale544
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale546
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale548
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale550
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale510
accepit. Ex eo tempore singularis exempli coniunx fuit ac deinceps tres filias
peperit. Matrimonium tamen quinquennium tantum perduravit: cum enim
vir, longo morbo confectus, anno 1833, decessisset, eius propinqui prioris
coniugii prolem et bona ex testamento vindicarunt. Itaque Dei Ancilla,
una cum flliabus derelicta eaque inops facta, victus quaerendi causa duos
ferme annos serviit ut magistra domus apud Rev.mum D.num Michaelem
Dufresne, parochum vici Saint-Gervais-de-Bellechasse, qui inter alia eius ani-
mi moderator factus est. Anno autem 1843, piissimo sacerdote vita functo,
domum relinquere coacta, aliis servire habuit. Insuper anno 1846 minimam
natu filiam amisit, quod quidem magnum denuo ei dolorem attulit. Tribus
vero post annis, cum superstites filiae apud Quebecenses Sorores Caritatis in
novitiarum tirocinium admitterentur, Maria Iosepha, sacrum idem sodali-
cium inire, quamvis hoc postulasset, non sita, apud suae urbis asceterium
hospitio accepta est.
Mense vero Decembri, anno 1849, Quebecensis Archidioeceseos Admi-
nistratore petente, haec Dei Ancilla suscepit regimen instituti mulieribus e
custodia dimissis meretricibusque culpa liberandis, quod Georgius Manly
Muir, Vicentianus sodalis, condiderat. Itaque mense Ianuario, anno 1850,
Magdaleniani Asyli initium factum est. Opitulante enim Hibernia adulescen-
tula, Dei Ancilla, eodem anno, non solummodo mulieres, quae auxilium
petitum principes advenerant, sed etiam adulescentulas sex accepit, quae
quidem sese illi ad adiuvandum obtulerunt. Itaque, procedentis operis causa,
institutum in ampliorem sedem, in vico quodam eius urbis, translatum est,
ibique princeps omnium ludorum pauperibus pueris instituendis inauguratus
est. Interea Maria Iosepha eiusque sodales, quippe cum famosis potissimum
feminis adiuvandis (quae Gallice dicuntur femmes de mauvaise vie) sese
Domino mancipare statuissent, coniunctiorem aliarum cum aliis vitam
firmarunt.
Anno autem 1855, nomine Quebecensis Asyli a Bono Pastore, publicam
quoque laudem id opus obtinuit. Die vero 2 mensis Februarii, anno 1856, cum
sorores quaedam, votis ad tempus nuncupatis, se sacro sodalicio principes
addixissent, idem a Famulabus Immaculati Cordis Mariae Peccatorum Re-
fugii nomen cepit. Postridie summa moderatrix ad triennium creata est haec
Dei Ancilla; quae, quamvis suscepto munere, tamen sibi conscia erat semet
doctrina parum imbutam esse, ita ut reliquis deinceps suffragiis postularet ne
id sibi munus continuaretur. Etenim donec vixit, licet primum ut novae
adiutrix Antistitae, deinde ut dispensatrix studia praestaret, maluit sese