Congregatio de Causis Sanctorum 497

Servus Dei Christophorus Fernández Valladolid die 25 mensis Iulii anno

1638 Emeritae in Hispania ortum habuit e Christiana familia; et baptizatus

est die 31 mensis Octobris. Eius parentes, quamvis in oeconomicis difficulta-

tibus versantes ob diuturnam inopiam, permiserunt illi ut ludum frequenta-

ret. Praeter studia, Servus Dei opus exercuit uti administer infirmorum apud

Valetudinarium Dominae Nostrae a Pietate sub moderamine Fratrum Sancti

Ioannis de Deo. Exemplaris huius iuvenis conversatio induxit Praesidem

Valetudinarii ad suadendum illi ut presbyter fieret. Illam hortationem inter-

pretans esse Dei voluntatem, Servus Dei Emeritae studia Theologiae iniit

apud Fratres Praedicatores, et in urbe Pace Iulia sacro presbyteratus ordine

auctus est die 10 mensis Martii anno 1663, dum inter Hispaniam et Lusita-

niam bellum grassabatur.

Qua presbyter operari perrexit tamquam minister infirmorum apud

Valetudinarium Sancti Ioannis de Deo. Anno 1665, recrudescente bello

Hispanico-Lusitano, Hispanico exercitui ascriptus est ad munus implendum

auxiliaris cappellani militaris. Quibus in adiunctis caritate eminuit, ac

praesertim prompto animo ad morientium confessiones audiendas et ad vul-

neratos et infirmos curandos. In illis rerum arduis adiunctis, Christophorus

operam dedit ut pax et amor triumpharent, et inter graviores difficultates,

reconciliationis et concordiae effector exstitit.

Anno 1666 se secessit in eremum «El Bañuelo », in montibus Cordubensi-

bus situm, ad orationis et paenitentiae vitam gerendam. Duos annos

Regulam observavit Eremitarum Sancti Pauli, deinde Cordubae ingressus

est Tertium Ordinem Franciscalem, et eremiticam condidit communitatem

Tertiariorum prope eremum Sancti Ioannis Baptistae apud Fratres Carmeli-

tas Discalceatos, haud longe a loco «El Bañuelo ». Ille enim Deo inservire

cupiebat in solitudine ad paenitentiae iter suscipiendum; cum autem propter

amorem fratrum vocatus est ad servitium pauperibus et dolentibus praestan-

dum, eremum reliquit ut Deo serviret in fratribus, statum vitae gerens

orationis et fiduciae in Divina Providentia. Hac de causa, anno 1673 hunc

desertum locum reliquit, ut curam impenderet in aegrotos insanabiles,

et vires insumpsit ad condendam Hospitalariam Congregationem Fratrum

ac Sororum a Iesu Nazareno, ac simul in urbe Corduba Nosocomium eiusdem

nominis. Episcopus dioecesanus concredidit illi, presbytero dioecesano, admi-

nistrationem Nosocomii a Iesu Nazareno; postea tamen novus Episcopus

redire fecit eum in Fraternitatem Hospitalariam Franciscalem, pro quibus

ille Constitutiones exaravit. In valetudinarium indigentes pueros excipiebat