Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale526

Christi Boni Pastoris fuit imago fratresque super semitas veritatis et sancti-

tatis pavit.

Servus Dei die 5 mensis Decembris anno 1810 Neapoli e duce Ioanne

Riario Sforza et Maria Caietana Cattaneo orta a principe Sancti Nicandri

natus est. Cum vocationem ad sacerdotium resignavisset, anno 1825 uti

alumnus externus in Seminario Maiore Neapolitano acceptus est. Anno

1828, Romae constitit ad studia Philosophiae ac Theologiae, patruo Cardi-

nale Thoma Riario Sforza custode, perficienda. Die 15 mensis Septembris

anno 1833, presbyteratu auctus, cursum studiorum lauream in utroque iure

adipiscens complevit.

In ministerii sui sacerdotalis primordiis pluribus apud Curiam Romanam

officiis functus est, inter quae munus Secretarii privati Gregorii Papae XVI.

Die 25 mensis Maii anno 1845, Episcopus Aversanus ordinatus est. Profun-

dam huius Dioecesis orditus est instaurationem, sed sex modo post mensibus

mortis Philippi Cardinalis Caracciolo, Archiepiscopi Neapolitani, causa

ad tantam hanc metropolitanam Sedem evectus est, cuius consecuto die 8

mensis Decembris in possessionem adiit. In consistorio diei 19 mensis Ianuarii

anno 1846 Cardinalis creatus est et membrum multarum Commissionum

Apostolicae Sedis factus.

Iam inde ab adventu in Archidioecesim Servus Dei amplum renovationis

spiritualis opus molitus est, praesertim institutionem clericalem doctri-

namque populo tradendam et plures curans processus beatificationis et

canonizationis, quibus christifidelibus virtutum authentica ostenderentur

exempla, quae sub felici neapolitano caelo floruerunt. Academias etiam

historiae liturgicae, iuris canonici, linguae latinae et hebraicae, Sacrae

Scripturae et archeologiae christianae instituit atque navam operam denique

caritati dedit provehendae: Domum, enim, pro pauperibus presbyteris fun-

davit atque Piamque Mensam pro turpi feneratione reddenda atque Obolum

Sancti Petri pro Summo Pontifice, necnon Conferentias Sancti Vincentii

admodum valuit propagare. Mutuo susceptum inter varios Ordines religiosos

fovit laborem et valde sic communitates vitae consecratae Italiae australis

adiuvit restaurare.

Eminentia eius spiritualis et apostolicus ardor magis in dies emicuerunt ac

in constanti praesertim boni eorum studio extulerunt, qui ipsi commissi

erant. Hanc ob fervidam sollicitudinem ac pastoralem praestantiam Servus

Dei ab hominibus suae aetatis « alter Cardinalis Borromaeus » nuncupatus est.

Severa et casta conversatio profundam eius communionem cum Iesu testa-