40. De sancto Dionysio.

1. Ave, sacer Dionysi,

Qui flores scientia,
Nunc laetaris paradisi

Vera sapientia,
Amant sensus mei nisi

Carnis stulte vitia,
Ideo trahor, mihi si

Desis, ad supplicia.

2. Ave, pater, qui flagella

Diri suffers verberis,
Delitescis et in cella

Duri clausus carceris,
A me prece tua fella

Rade mei sceleris,
Anima mea asella

Ne sit hostis veteris.

3. Ave, antistes, probatus

Qui es per incendia,
Ignitae fornaci datus

Fulges patientia,
Tua prece confortatus

Sumpta patientia
Gaudeam, ne desperatus

Incidam supplicia.

4. Ave, fatigatus igne

Bestiis obiceris,
Dei cum sis vas insigne,

Non ab ipsis laederis,
Larvae fugient malignae

Me, si me protexeris,
Ergo succurre benigne

Mihi, sicut poteris.

5. Ave, post mortem truncatum

Caput sumptum manibus
Defers angelo ducatum

Dante tuis gressibus,
A me detrunca peccatum

Tuis sanctis precibus
Dans in caelis locum gratum

Mihi cum caelestibus.