70. De sancto Nicolao.

1. Ave, admirabilis
Myreae o humilis

Praesul civitatis,
Nicolae, Patera
Te gignit, urbs libera

Multae honestatis ;
Deiecta infantia
Proficis in gratia

Magnae sanctitatis,
Ergo sanctis meritis
Tuis de praeteritis

Me solve peccatis.

2. Ave, qui puellulis
Tribus, ne prostibulis

Dentur, subvenisti;
Tres solvis de carcere,
Duces studes solvere

Tres de morte tristi ;
Hinc me duc de crimine
Et de consuetudine

Mala dono Christi ;
Ut mea possessio
Christus sit et portio,

Da, quem possedisti.

3. Ave, te vocantibus
Et periclitantibus

Qui ades volenter,
Tua ne provincia
Pereat inedia,

Panem das prudenter ;
A peccati vinculis
Cunctisque periculis

Salva me recenter,
Non Satan me terreat
Neque malum sorbeat

Ultra violenter.

4. Ave tu, qui fatuas
Zelo Dei statuas

Frangis idolorum,
Mortuum resuscitas
Et in fundo visitas

Mersum fluviorum ;

Cordis mei frivola
Tuorum vi idola

Frange meritorum,
Me de culpa suscita
Et in lacu visita

Malorum meorum.

5. Ave, nam de tumulo
Tuo fluunt sedulo

Olei liquores
Sanantes hydropicos
Atque epilepticos

Cunctosque dolores ;
Sana ergo omnia
Mentis meae vitia

Et carnis languores,
Mihi mundi spernere
Da et caeli carpere

Fructus gratiores.