63. De s. Maria Magdalena.

1. Ave, quae de noxiis
Maria deliciis

Fugis Magdalena,
Surgis de facinore
Et mente et corpore

Puritate plena;
Tali modo fugere
Me fac et evadere

Vitiorum frena,
Nec iam mihi placeant,
Sed prorsus displiceant

Sceleris venena.

2. Ave, quae non deseris
Dominum, quem sequeris,

Quaerens lamentaris;
Ergo prima hominum
Tu videre Dominum

Privilegiaris ;
Dei praebe filium
Mei cordis gaudium,

Oculis ut claris
Hunc videre valeam
Et sic tecum gaudeam
Et cum Dei caris.

3. Ave tu, quae spuria
Huius mundi gaudia

Felix horruisti,
Supernorum avida
Eremum intimida

Constans introisti,

Ubi a caelestibus
Consolari civibus

Saepe meruisti;
Sic mihi solacia
Defer singularia

In hoc mundo tristi.

4. Ave tu, quae caelicis
Cibis et angelicis

Es cibari digna,
Dei te clementia
Tanta pavit gratia

Dulcis et benigna;
Alimentis talibus
Tuis sanctis precibus

Me dignum consigna
Sic, ut nulla crapula
Me vel carnis macula

Polluat maligna.

5. Ave, quae ad gaudia
Vera et felicia

Festinas sanctorum,
Nam ad sodalicia
Pura et perennia

Digne transis horum;
Tuae precis gratia
Cuncta dele noxia

Scelerum meorum,
Superorum socia,
Me tecum consocia

Choris angelorum.