4

Εἰ ἀθάνατος ἡ ψυχή. ..................................................................................................... 137 Εἰ λογική ἡ ψυχή. .......................................................................................................... 138 Τί ψυχή. .......................................................................................................................... 138 Τί δέ νοῦς. ...................................................................................................................... 139 Τί φρένες. ....................................................................................................................... 139 Τί τρόπος. ....................................................................................................................... 139 Τί αἴσθησις. .................................................................................................................... 139 Τί πνεῦμα........................................................................................................................ 139

S.MAXIMI CONFESSORIS ΣΦΑΛΜΑ! ∆ΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΣΤΕΙ ΣΕΛΙ∆Ο∆ΕΙΚΤΗΣ.

EPISTOLAE .............................................ΣΦΑΛΜΑ! ∆ΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΣΤΕΙ ΣΕΛΙ∆Ο∆ΕΙΚΤΗΣ.

Α´. ΛΟΓΟΣ ΠΑΡΑΙΝΕΤΙΚΟΣ Σελ. 364............................................................................ 139 Ἐν εἴδει ἐπιστολῆς ........................................................................................................ 139 Πρός τόν δοῦλον τοῦ θεοῦ κύριον Γεώργιον τόν πανεύφημον ἔπαρχον Ἀφρικῆς.

................................................................................................................................................. 139 ΣΧΟΛΙΑ. .......................................................................................................................... 149 Β´. Τοῦ αὐτοῦ πρός Ἰωάννην κουβικουλάριον, περί ἀγάπης.................................. 149 ΣΧΟΛΙΑ. .......................................................................................................................... 155 Γ´. Τοῦ αὐτοῦ πρός τόν αὐτόν...................................................................................... 155 (413) ∆´. Τοῦ αὐτοῦ πρός τόν αὐτόν, περί τῆς κατά Θεόν λύπης. ........................... 156 Ε´. Τοῦ αὐτοῦ πρός Κωνσταντῖνον.............................................................................. 159 στ´. Τοῦ αὐτοῦ πρός τόν ἁγιώτατον καί μακαριώτατον ἀρχιεπίσκοπον Ἰωάννην,

περί τοῦ , Ὅτι ἀσώματός ἐστιν ἡ ψυχή. ............................................................................ 160 Ζ´. Τοῦ αὐτοῦ πρός Ἰωάννην πρεσβύτερον, περί τοῦ καί μετά θάνατον ἔχειν τήν

ψυχήν τήν νοεράν ἐνέργειαν, καί μηδεμιᾶς ἐξίστασθαι φυσικῆς δυνάμεως.............. 163 Η´. Τοῦ αὐτοῦ πρός τόν αὐτόν. .................................................................................... 166 Θ´. Τοῦ αὐτοῦ πρός Θαλλάσιον πρεσβύτερον καί ἡγούμενον. ............................... 167 Ι´Τοῦ αὐτοῦ πρός Ἰωάννην κουβικουλάριον. ........................................................... 169 ΙΑ´. Τοῦ αὐτοῦ πρός ἡγουμένην, περί ἀσκητρίας ἐξελθούσης τῆς μονῆς, καί

μετανοησάσης. ...................................................................................................................... 170 (460) ΙΒ´. Τοῦ αὐτοῦ, πρός Ἰωάννην κουβικουλάριον, Περί τῶν ὀρθῶν τῆς

Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ δογμάτων· καί κατά Σευήρου τοῦ αἱρετικοῦ............................... 172 Ἔκθεσις ὀρθῆς ὁμολογίας. .......................................................................................... 175 (569) Περί διαφορᾶς· καί πῶς εὐσεβῶς δεῖ δύο φύσεις ὁμολογεῖν ἐπί Χριστοῦ μετά

τήν ἕνωσιν............................................................................................................................. 176 Ἑτέρως περί τῶν αὐτῶν............................................................................................... 176 Ὅτι ἀριθμός οὔτε διαιρεῖ, οὔτε διαιρεῖται· οὔτε διαίρεσιν εἰσάγει κατά τόν ἴδιον

λόγον τό σύνολον οἷς ἐπιλέγεται. ..................................................................................... 178 Πῶς εὐσεβῶς πρός δήλωσιν τῆς διαφορᾶς ὁ ἀριθμός παραλαμβάνεται. .............. 179 Πῶς χρή νοεῖν τήν κειμένην ῥῆσιν εἰς τήν πρός Σούκενσον ἐπιστολήν τοῦ ἁγίου

Κυρίλλου· καί ὅτι οὐ μάχεται ἡ, Ἐν δύο φωνή, τοῖς λέγουσι μίαν τοῦ Λόγου φύσιν σεσαρκωμένην· εἰ μή κατά Νεστορίῳ δοκοῦν ἀσεβῶς λαμβανομένη. ......................... 180

Ὅτι πραγμάτων ἤγουν οὐσιῶν ἐπί Χριστοῦ ἡ διαφορά, ἀλλ᾿ οὐ ποιοτήτων· καί ὅτι πᾶσα διαφορά, ἐξ ἀνάγκης ἑαυτῇ συνεισάγει τήν ὧν εἶναι λέγεται πάντως ποσότητα·