399
τοῦ ἐν ἁγίοις Κυρίλλου, καί τῆς ἐν Ἐφέσῳ ἁγίας γ´ συνόδου· καί ὅσα ὑπέρ συνηγορίας Θεοδώρου καί Νεστορίου αὐτῷ γέγραπται.
Ἐκ τούτων ἀρίδηλόν ἐστιν, ὅτι ἐκεῖνα ἅπερ Θεοδώριτος κατά τῶν ιβ´ τοῦ ἁγίου Κυρίλλου κεφαλαίων ἔγραψεν, ἀθέμιτά εἰσι καί ἀσεβείας γέμοντα, καί ὅς τοιαῦτα ὡς ἀληθῆ, νομικήν ὑπερηγορίαν ἔχει, ἐχθρός ἐστι τῆς πίστεως. Γράφει γάρ ὁ μακάριος Κύριλλος πρός Ἀκάκιον ἐπίσκοπον Μελιτηνῆς μετά τήν ἕνωσιν τῶν Ἐκκλησιῶν, οὑτωσί λέγων· Ἅ δέ γεγράφαμεν ὀρθῶς κατά τῶν Νεστορίου δυσφημιῶν, οὐδείς ἡμᾶς ἀναπείσει λόγος, ὡς οὐκ εὖ γεγόνασιν εἰπεῖν. Καί πρός ∆ονάτον ἐπίσκοπον, ὡσαύτως γράφει, λέγων· Γεγράφαμεν ὀρθῶς ἅ γεγράφαμεν, τῇ ὀρθῇ καί ἀμωμήτῳ πίστει συνηγοροῦντες, καί οὐδέν τό παράπαν τῶν ἰδίων ἀρνούμεθα. Οὐ γάρ εἴρηκά τι, καθάπερ αὐτοί φασιν, ἀτημελῶς· ἀλλά τῆς ὀρθότητος ἐχόμενα πανταχοῦ, καί τῆς ἀληθείας δυνάμει συντρέχοντα.
Ἐκ τούτων φανερώτατόν ἐστι, τόν μακάριον Κύριλλον οὐδέν ἐκείνων ἀρνήσασθαι, ὧν εἶπεν· ἀλλ᾿ ἐν τῇ αὐτῇ ἐννοίᾳ, ἐν ᾗ αὐτός εἶπε, χωρίς σημειώσεώς τινος καί διορθώσεως κεκρατηκέναι. Οὐδέ αὐτός μόνος διορθώσασθαι ἠδύνατο, κἄν, ὅπερ ἀπείη ἀπό τοῦ ἁγίου, ἤθελεν, ὅπερ ἡ ἁγία σύνοδος, χωρίς τινος ἀμφιβολίας ἀναξάνσεως [ἀνεξετάστως] , θαῤῥούντως ἐδέξατο. Ἐδέξατο δέ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἐννοίᾳ, ἐν ᾗ αὐτός ἐξέθετο, μετά τῆς ἁγίας συνόδου, καί δέξασθαι ἀπαιτεῖ. Ταύτην γάρ τήν σύνοδον πάντες οἱ ἅγιοι Πατέρες, οἱ ἐν ταῖς μετακολουθούσαις συνόδοις σέβονται. καί ταῦτα πιστεύουσιν ἅπερ καί αὐτήν. Ἀλλά, καί οἱ ἅγιοι Πατέρες ἐκείνην φθάσαντες, τά αὐτά ἐφρόνησαν, ἅπερ καί αὐτή. Ταύτην τήν πίστιν ἔχομεν, καί οὕτως ὁμολογοῦμεν καί φρονοῦμεν καί πιστεύομεν.
Ὑπογραφαί τῶν ἀποκρισιαρίων. Ταύτην τήν πίστιν, ὁ ἀπό τῆς τάξεως τῶν ἀδελφῶν τῶν Κηρύκων, τοῦ κυρίου Πάπα
Γρηγορίου τῆς πρεσβυτέραςῬώμης ἐπισκόπου ἀποκρισιάριος ὑπογράφω, καί οὕτως πιστεύω.
Ταύτην τήν πίστιν, ἐγώ Ἀμμώνιος, καί τά ἑξῆς. Ταύτην τήν πίστιν ἐγώῬαδοῦλφος, ἀπό τῆς τάξεως, καί τά ἑξῆς, ὑπογράφω, καί
οὕτως πιστεύω.
ΜΑΞΙΜΟΥ ΠΕΡΙ ∆ΙΑΦΟΡΩΝ ΑΠΟΡΙΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ
∆ΙΟΝΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ
ΠΡΟΣ ΘΩΜΑΝ ΤΟΝ ΗΓΙΑΣΜΕΝΟΝ. Σελ. 1032. Τῷ ἡγιασμένῳ δούλῳ τοῦ Θεοῦ, Πατρί πνευματικῷ καί διδασκάλῳ κυρίῳ Θωμᾶ,
Μάξιμος ταπεινός καί ἁμαρτωλός, ἀνάξιος δοῦλος καί μαθητής. Ἀπλανοῦς θεωρίας ἐξ ἐμμελοῦς περί τά θεῖα σπουδῆς ἕξιν λαβών ἀναλλοίωτον, οὐχ
ἁπλῶς σοφίας, ἀλλά τοῦ κάλλους αὐτῆς, Θεῷ λίαν ἠγαπημένε, γέγονας ἐραστής σωφρονέστατος. Σοφίας δέ κάλλος ἐστί γνῶσις ἔμπρακτος, ἤ πρᾶξις ἔνσοφος, ὧν ἐστι