551
νστ´. Σαλεύεται ὁ νοῦς ἐκ τοῦ τόπου τῆς γνώσεως, ὅτι τό παθητικόν αὐτοῦ κινηθῇ ἐκ τῶν ἰδίων ἀρετῶν.
νζ´. Ἐλάβομεν ἐξουσίαν τέκνα γενέσθαι Θεοῦ· οὐ γινόμεθα δέ εἰ μή τά πάθη ἀποδυσώμεθα.
νη´. Μηδείς οἰέσθω τέκνον Θεοῦ κατ' ἐνέργειαν γεγονέναι, μήπω τούς θείους χαρακτῆρας ἐν ἐαυτῷ κτησάμενος.
νθ´. Ἡ κατά τόν τρόπον ὁμοίωσις τοῦ ἀγαθοῦ, ἤ τοῦ πονηροῦ, ἤ τοῦ Θεοῦ υἱούς, ἤ τοῦ Σατανᾶ ἀπεργάζεται.
ξ´. Συνετός ἀνήρ ὁ προσέχων ἑαυτῷ, καί σπεύδων χωρισθῆναι ἀπό παντός μολυσμοῦ.
ξα´. Πεπωρωμένη ψυχή, μαστιζομένη οὐκ αἰσθάνεται, καί εἰς συναίσθησιν ἐλθεῖν τοῦ εὐεργέτου οὐκ ἀνέχεται.
ξβ´.Ῥυπαρά ἐσθής θείων γάμων ἐκβάλλεται, καί κοινωνόν ἀπεργάζεται σκότους ἐξωτέρου.
ξγ´. Ὁ φοβούμενονς τόν Θεόν, ἐπιμελεῖται τῆς ἑαυτοῦ ψυχῆς, καί πονηρᾶς κοινωνίας ἀπαλλάττει ἑαυτόν.
ξδ´. Ἀμήχανόν ἐστι τυχεῖν ἐλέους Θεοῦ τόν καταλείποντα αὐτόν, καί ἡδοναῖς δουλεύοντα.
ξε´. Ἰησοῦς ἐστιν ὁ λέγων, κἄν πιστεύειν οὐ θέλωμεν, ὅτι οὐδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν.
ξστ´.Ῥυπωθεῖσα ψυχή, ἀπό παθῶν πεπώρωται, καί ἄνευ τομῶν καί καυτήρων πιστεύειν οὐκ ἀνέχεται.
ξζ´. Ἐτασμοί φοβεροί τούς πηρούς διαδέχονται· δίχα γάρ μεγάλων πόνων μαλαχθῆναι οὐ καταδέχονται.
ξη´. Συνετός ἀνήρ ἐπιμελεῖται ἑαυτοῦ· καί δι᾿ ἑκουσίων πόνων τούς ἀκουσίους ἐκφεύγει.
ξθ´. Ἐπιμέλεια ψυχῆς, κακοπάθεια καί ταπείνωσις· δι᾿ ὧν ὁ Θεός συγχωρεῖ πάσας ἁμαρτίας.
ο´. Ὥσπερ ἐπιθυμίαι καί ὀργαί ἁμαρτίας πληθύνουσιν· οὕτως ἡ ἐγκράτεια καί ταπείνωσις ἐξαλείφουσιν αὐτάς.
οα´. Συντρίβει καρδίαν λύπη κατά Θεόν· αὐτήν δέ τίκτει φόβος κολάσεως. οβ´. Λύπη κατά Θεόν καθαίρει καρδίαν· καί τούς μολυσμούς τῶν ἡδονῶν μακρύνει
ἀπ' αὐτῆς. ογ´. Ὑπομονή ἐστιν φιλοπονία ψυχῆς· ἔνθα δέ φιλοπονία, φιληδονία ἐξώρισται. οδ´. Πᾶσα ἁμαρτία διά τήν ἡδονήν γίνεται· καί πᾶσα συγχώρησις, διά τήν
κακοπάθειαν, καί λύπην. (1445) οε´. Ἀκουσίοις πόνοις κατά πρόνοιαν περιπίπτει, ὁ δι᾿ ἑκουσίων πόνων
μετανοεῖν μή ἀνεχόμενος. οστ´. Σωτήρ ἐστιν ὁ Χριστός τοῦ σύμπαντος κόσμου· καί τήν μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν
τοῖς ἀνθρώποις ἐχαρίσατο. οζ´. Τήρησιν ἐντολῶν τίκτει μετάνοια· ἡ δέ τῶν ἐντολῶν τήρησις, ψυχῆς ποιεῖ τήν
κάθαρσιν. οη´. Ἡ τῆς ψυχῆς κάθαρσις, παθῶν ἐστιν ἀπαλλαγή· ἡ δέ τῶν παθῶν ἀπαλλαγή,
ἀγάπην τίκτει Θεοῦ.