20

βαρεῖαν̣ ἐκ̣κ̣ρ̣οῦσ̣αι πρόθεσιν μὴ πάνυ παγκρατ̣η῀̣. ἀγαθὴ ἐσχάτη λόγων ὑπὲρ ἀρχὴν αὐτοῦ, ἀγαθὸν μακρόθυ μος ὑπὲρ ὑψηλὸν πνεύματι. τὸ τέλος τω῀̣ν λόγων μᾶλλον ἔχει ἤδη τι ἀγαθὸν υ῾̣π̣ε`̣ρ τὴν ἀρχὴν τῶν λό γων. ὁ ἀρχόμενος λ̣όγου, ἵνα τὸν λόγον ὧδε τὸν ἐνεργῆ λάβῃς, τὸν πραγ ματικόν, ἀδήλως ἔχει, εἰ τελε´̣σει τὸν λόγον, εἰ πράξει κατὰ τὸν λόγον. ὁ δὲ ἤδη εἰς αὐτὸ τὸ τέλος ἀφιγμένος τῶν λόγων-τέλος τοῦ λόγου, 205 ὑπὲρ οὗ γίνεται, οὐ πρὸς ὃ λόγος. λέγεται λόγος ἵνα γένηται πρᾶγμα ἢ ἵνα κ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ···· ἀκούουσιν οὖν ἐστιν τέλος ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ···· ἀπαγορεύει ὁ λόγος τέλος θ̣····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ···· μεν. εἴρηται γὰρ "ἐκ τῶν λόγων σου δικαιωθήσῃ, καὶ ἐκ τῶν λόγων σου καταδικασθήσῃ", ὥστε τὸ δικαιωθ̣ῆναι ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· τέλος τῶν ψεκτω῀̣ν̣ λόγων ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ··· εἶναι. τῆς εἰσαγωγῆς οὖν τ̣····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· · συμβαί νει γὰρ τὸν ἀρξάμενον ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ···· εἶναι, ὑπὲρ οὗ οἱ λόγοι. ἀγαθὸν μακρόθυμος ὑπὲρ ὑψηλὸν πνεύματι. ὑψηλὸν πνεύματι λέγει τὸν ἀλάζονα, τ̣····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····ρισμου ου εἶπεν ὁ σωτὴρ ····· ····· ····· ····· ····· ····· ···· πολλάκις τε ἐλέχθη ὅτι πνεῦμα τὴν γνώμην σημαίνει κατὰ τὴν σώματι καὶ πνεύματι ἁγίαν παρθένον· διὸ φιλεῖν ε····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ···· ρηφανος ἐν πνεύματι ἐστι`̣ν ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····νος ὁ μακρόθυμος οὐχ ὑψ̣ηλο`̣ς τῷ πνεύματι γίνεται, οὐκ ἔστιν ὑπερήφανος. πολλάκις γοῦν παιδεύων τινὰ μὴ ὀξύνοντα κατὰ τὴν νόησιν μακροθύμως προσάγει τὴν διδασκαλίαν· καὶ ἐπιτιμῶν ὁμοίως ποιεῖ. οὐκ ἀπὸ μίας ἐπι τιμίας ἢ δευτέρας ἀπαγορεύει, ἀλλὰ καὶ ἄλλως προσάγει τὴν ὑγείαν. οὗτος οὖν ὁ μακρόθυμος τοῦ ὑψαυχένου καὶ "ὑψηλοῦ τῷ πνεύματι" ἀγαθότερός ἐστιν. πολλοὶ γοῦν λέγοντές τισιν μάθησιν, ἐὰν βραδύτερον λέγῃ, λέγου σιν· "ἆ, κάθαρμα, ὕπαγε, οὐδὲν δύνῃ". ἐπερ· τὴν ἀναγωγήν; ἀναγωγή ἐστιν αὐτό. ε᾿̣π̣ειδὴ δὲ θέλεις τοῦτο· μακρόθυμός ἐστιν ὁ ἀπὸ τῶν ἐθνῶν πιστεύων τῷ σωτῆρ̣ι̣, ὑψηλὸς δὲ πνεύματί ἐστιν ὁ ἐκ περιτο μῆς λαὸς ὁ λέγων· "οὐκ ἔχομεν βασιλε´̣α ε̣ι᾿̣ μὴ Καίσαρα"· "τοῦ Μωϋσέως μαθηταί ἐσμεν". τούτου τοῦ ὑψηλοῦ τῷ π̣ν̣εύματι τ̣οῦ ἐξ Ἑβραίων λαοῦ ὁ ἀπὸ τῶν ἐθνῶν μ̣α̣κρόθυμος γενόμενος διὰ τ̣ὸ ἐγνωκέναι τὰ καθ' ἑ αυτόν, ὅτι "ἐλπίδα μὴ ἔχων καὶ ἀ´̣θεος ἐν τῷ κόσμῳ", προ̣κριτ̣ε´̣ος ἐκεί νου. μὴ σπεύσῃς ἐν πνεύματι τοῦ θυμοῦσθαι, ὅτι θυμὸς ἐν κόλ πῳ ἀφρ̣όνων ἀναπαύεται. 206 ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· τοῦ πνεύματος οὕτω ἐκεῖνο τὸ μο ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ε᾿̣κεῖνος ε᾿̣ν̣ π̣νεύματι ἁμαρτάνει ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ·····ε̣ν̣. εἰσὶν γὰρ ἐκ τοῦ παριστα μένου ·········· ····· ····· ····· ····· ···· δὲ καὶ σ̣υ̣νσ̣τήσαντες καὶ ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ··περ̣ιποιοῦσιν η ὑπὸ ἡδονῆς ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ···· μὴ σπεύσῃ σὺν λογισμῷ θυ μοῦσθαι ····· ····· ····· ····· ····· ····· ··ν ὅτι ὁ θεὸς ὀργίζεται καὶ ἐμοὶ λέγει ····· ····· ····· ····· ····· ····· σύνκειται ο῾̣ ἄνθρωπος ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ·····τ̣ο ψυχῆς μόνης γινομέ νης ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· σοφία τἡ παρουσία πνεύματος οὗτος ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ··· οὑ´̣τ̣ω̣ χαριζόμενος νομίζει ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ···· καὶ ἐὰν θεόπεμπτόν τι ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····μ̣ενος οὐ δέχεται αὐτὸ τοῦτο ὁ "ψυχικὸς ἄνθρωπος" ··············· ··λέγεται οὕτω καὶ τὸ "οὐ δέχεται τὰ τοῦ πνεύματος"· οὐ φύσιν ··λ̣ο̣ι̣ απ̣·ν̣·ι̣····· ····· ···· "μ̣ωρίαν" η῾̣γ̣εῖται τὰ τοῦ πνεύματος.

δοκεῖ γὰρ μὴ θέλειν μῶρος εἶναι. οὐ δέχεται τὰ μῶρον αὐτόν, ὡς οἴεται, ἀπο̣δεικ̣νύντα. οὗτος οὖν ἐν ψυχῇ πάντα ποιεῖ· ὁ δὲ ὑπεραναβεβηκὼς τοῦτο̣ καὶ σὺν θείῳ λογισμῷ πράττων ἢ ἁπαξα πλῶς λογισμῷ, οὗτος ἐν πνεύματι ποιεῖ. ταύτην οὖν λέγω τὴν ἐπιστήμην οὐ κυρίως οὖσαν ἐπιστήμην, ἀλλὰ τὴν φαινομένην τοῖς χρωμένοις αὐτῇν κακοῦσθαι. ὅτι θυμὸς ἐν κόλπῳ ἀφρόνων ἀναπαύεται. ὁ μὴ ἄφρων, ἀλλὰ σοφὸς καὶ ἐπιμελόμενος φ̣ρον̣ήσ̣εως, κ̣ἄν ποτε φανέντος τινὸς ἢ ἀκουσθέντος ἢ κινοῦντος θ̣υμόν, μέχρι προπαθείας γίνεται. πολ λαχοῦ γὰρ τῶν θείων παιδευμάτων ὁ κόλπος τὸ ἡγεμονικὸν σημαίνει, ὡς ἐὰν λέγῃ· "οὗτος ὁ φαυλισμὸς αὐτῶν ἐν γῇ Αἰγύπτου εἰς κόλπον αὐτῶν". οὕ τω καὶ ἐν ἄλλοις λέγεται