21

ὅτι "εἰς κόλπ̣ον ἐπέρχεται πάντα τοῖς ἀδί κοις". ὃ λέγει, τοιοῦτόν ἐστιν· ὅτ̣ι κακῶν αὐτοῦ ἅπτεται, κατὰ τοῦ ἡγεμονικοῦ ἑαυτοῦ φέρει τὴν βλάβη̣ν καὶ τὴν πλ̣ηγήν. 207 πάλιν ἐὰν ὁ ἅγιος λέγῃ· "ἡ προσευχή μου εἰς κόλπον μου α᾿̣π̣οστραφή σετα̣ι̣", ὁ σπουδαῖος ἐκεῖνα αἰτεῖται εὐχη`̣ν̣ πρὸς θεὸν ἀναπέμπων, ἃ κ̣α̣ὶ α̣ὐτῷ συμφέρει λα̣βεῖν καὶ τῷ θεῷ πρέπει διδόναι. κα̣ὶ ἀνα̣κα´̣μ̣πτει ἡ προσευχὴ α̣υ᾿̣τοῦ εἰς τὸν̣ κόλπ̣ον αὐτοῦ φέρουσα, ἃ ᾐτήσατο. αἰτεῖται γ̣α`̣ρ οὐδὲν πλέον οὐκ ἰσχὺν σώματος, οὐ πλοῦτ̣ον, ἀλλὰ τὸν βελτιοῦντα τὸν νο̣ῦν. ε᾿̣ὰν̣ οὖν τύχῃ, ὧν αἰτεῖται, ἐπεὶ μὴ ἔξω αὐτοῦ μένει τὰ δοθέν τα, ἀλλ' ἐν τῇ δ̣ι̣α̣θέσει αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ ἡγεμονικῷ, ἡ προσ̣ευχὴ αὐ τοῦ εἰς τὸν κόλπον αὐτοῦ ἐπ̣ι̣στρέφε̣τα̣ι̣. μὴ εἴπῃς· τί ἐγένετο ὅτι αἱ ἡμέρα̣ι̣ α̣ι῾̣ πρότεραι ἦσαν ἀγαθαὶ ὑπὲρ ταύτας; ὑπὲρ ταύτας κρεῖσσον τοῦτό ἐστιν οὐ μ̣ο´̣νον λεγόμενον, ἀλλὰ καὶ λο γιζόμενον· ο῾̣ ἀρχο´̣μενος ἀρετῆς καὶ "τοῦ φωτισμοῦ τ̣η῀̣ς γνώσεως" καὶ τοῦ λάμπεσθαι ὑπὸ του῀̣ "η῾̣λ̣ι´̣ου τῆς δικαιοσύνης" ἀεὶ παραλαμβα´̣ν̣ω τῷ φω τισ̣μῷ· καὶ ὥσπερ ὁ σπουδαῖος "εἰς τὸ τῆς ἄνω κλήσεως βραβεῖον" τε̣ίνω. τὰ διδόμενα καταλέλοι̣π̣ε̣ν̣ ἐπιλαν̣θανόμενος ἐκείνων ὧν παρ ελ̣ήλυθεν τῷ μηκέτι ἀνακάμπτε̣ι̣ν καὶ ἀναστρέφειν· "τοῖς δὲ ἔμπροσ̣θ̣ε̣ν ἐπεκτεινόμενος" μακρύνεται ὡ῀̣ν κατα̣λ̣ε´̣λοιπεν ὁ ἀρξάμενος φ̣ω̣τίζεσθαι ὑπὸ "τοῦ ἡλίου τῆς δικαιοσύνης" καὶ ἀεὶ π̣ρ̣ο̣ς̣λαμβάνων τῷ φωτισμῷ ὡς μ̣η`̣ εἰπει῀̣ν ὅτι "αἱ πρῶται ἡμέραι ἦσαν α᾿̣γαθ̣αὶ ὑπὲρ ταύτας". καὶ προ χείρως αὐτὸ λέγομεν, τάχα δὲ ἀληθεύοντες̣· τρόπον δέ τινα κατηγοροῦμεν ἑαυτῶν ὅτι πρὸ τούτου εὖ διήγουμεν κ̣α̣ι`̣ προσ̣είχαμεν ἑαυτοῖς· τὸν θεὸν ἐφοβούμεθα. μὴ γένοιτο, λέγει, τοιοῦτόν τι, ἐπεὶ φωτιστέον τὰς μετὰ ἡμέρας. ἐπερ· ὁ μὴ εἰδώς; τοῦτο ὅτι "τί μοι ἐγένετο̣ ὅτι α̣ι῾̣ πρὸ τούτου μὲν ἡμέραι ἀγαθαὶ ἦσαν" ἐπαπορῶν πρὸς ἑαυτὸν τοῦτο λέγει. ὅτι οὐκ ἐν σοφίᾳ ἐπερωτήσας περὶ τούτου. ἐν σοφίᾳ ἦν ἐπερώτησις· τί, ὅτι προσέλαβον τοῦτο; κρείττων ἐμαυ τοῦ γέγονα, ἔλαβον ἀντὶ ἐλατ̣τ̣όνω̣ν μείζω. τοῦτο οὖν ἔπαινός ἐστιν ταὐτὸν ὂν τῷ "κατὰ σκοπὸν διώκ̣ω̣ εἰς τ̣ὸ β̣ραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως", ἐν μείζοσιν ἡμέραις πρὸς ταῖς ἐπαγγελίαις "ἐπ̣ι`̣ γ̣η῀̣ς̣ α᾿̣γαθῆς γέ νῃται"· καὶ μακροχρόνιος ἔσῃ ἐπὶ τῆς γῆς". ἑρμηνεῦσαι δεῖ οὕτως τὰς ἡμέρας ταύτας· "αὕτη ἡ ζωή σου κ̣αὶ α̣ὕτη ἡ μακρότης τῶν ἡμερ̣ῶν σου· ἀγαπᾶν κύριον τὸν θεόν σου ἐξ ὅλης καρδίας̣ σου καὶ ἐξ ὅλης δυνάμεως 208 σου καὶ ἐξ ὅλης ψυχῆς̣". αὕτη ἐστὶν ἡ ζωὴ αἰὼν ἡμερῶν, ἡ μακρότης. τῷ εἰσαγομένῳ ὧδε λέγει. ἀγ̣αθὴ σοφία μετὰ κληροδοσίας καὶ περισσεία τοῖς θε ωροῦσιν τὸν ἥλιον. τοῦτο λέγει ὅτ̣ι, εἰ γέγονεν αὕτη βελτιοῦσα τὴν ψυχήν, ἡ εἰς τὸ σοφὸν εἶναι ἐπερχομε´̣ν̣η, ἀγαθή ἐστιν, ἐὰν ἔχῃ τὴν κληροδοσίαν. καὶ λέγω· "οὐδείς, φησίν, λέγει κύριον Ἰησοῦν εἰ μὴ ἐν πνεύματι̣ ἁγίῳ", καίτοι πολλοὶ λε´̣γ̣ουσιν αὐτὸν κύριον, ἀλλ' οὐ πραγματικῶς, οὐκ ἀλ̣η θ̣ω῀̣ς. λέγει γοῦν πρὸς αὐτούς· "τί με λέγετε κύριε, κύριε, καὶ οὐ ποιεῖτε ἃ λέγω; οὐ π̣ᾶς ὁ λέγων με κύριε, κύριε εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλεί αν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ' ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν τοῖς οὐ ρανοῖς". οὗτος οὖν ἐστιν ὁ ἀληθῶς λ̣έγων κύριον Ἰησοῦν μετουσίᾳ τοῦ ἁγίου πνεύματος. ὁ κατὰ πνεῦμα ἅγιον πεποιωμένος σοφία̣ν̣ Ἰησοῦ ποιεῖ. καὶ οὗτος ἀληθῶς λέγει κύριον Ἰησοῦν. ὥσπερ οὖν "οὐδεὶς λέγει κύριον Ἰησοῦν εἰ μὴ ε᾿̣ν πνεύματι ἁγίῳ", οὕτως οὐδείς ἐστιν ἀγα θὸς ἐν σοφίᾳ μὴ ἔχων αὐτῆς τὴν κληροδοσίαν, ὁ ὡς ἔτυχεν αὐτὴν μετ ερχόμενος. εἰσὶν γὰρ τῷ δοκεῖν φρόνιμοι μέχρι τοῦ εἰπεῖν, οὐ μέχρι τοῦ πρᾶξαι. ἡ μετὰ κληροδοσίας σοφία οὐ῀̣ν̣ ἐστιν ἡ ποι̣ο̣υ̣μένη̣ κα̣ι`̣ η῾̣ φέρουσα τὴν ἐπαγγελίαν τὴν θ̣ε̣ι´̣αν τοῦ ὑπαρχ̣θ̣ῆναι τῷ σ̣οφῷ. καὶ περισσεία τοῖς θεωροῦσιν τὸν ἥλιον. ε᾿̣κ̣ ······· ηλ̣···ο̣υ̣···· κ̣ληροδοσίαν. περισσόν τι γίνεται αὐτοῖς θεωροῦσιν τὸν ἥλιον, τοῦτον τὸν αἰσθητὸν ἥλιον. οὐχ οὕτως ὁρῶσιν τὸν ἥλιον ὡς οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, ἀλλὰ "ἐκ μεγέθο̣υς̣̣ καὶ καλλ̣ο̣ν̣η῀̣ς̣" φαντα σίαν λαμβάνουσιν καὶ γνῶσιν καὶ γίνονται ἐκ τῆς γνώσεως π̣α´̣λ̣ιν ε̣ἰς τὸ συνιέναι, τίς ὁ τῆς δικαιοσύνης ἡ´̣λ̣ιός ἐστιν. δυνατο`̣ν δὲ καὶ τοῖς θε ωροῦσιν τὸν ἥλιον αὐτὸν τὸν τῆς δικαιοσύνης λαβεῖν τι πλέον. ταὐτὸν δέ ἐστιν̣ τῇ σ̣οφίᾳ οὗτος ὁ