104

ὡμολόγηται ὁ Χριστός δύο φύσεων γεγονέναι, εἰπέ, πότε δύο φύσεων ἦν ὁ Χριστός, καί πότε γέγονεν ἐκ μιᾶς;

Ὁμοούσιος ὁ Θεός Λόγος τῇ παρ᾿ αὐτοῦ ληφθείσῃ σαρκί, ἤ ἑτεροούσιος; Ἀλλ᾿ εἰ μέν ὁμοούσιος, πῶς οὐ γέγονε τετράς ἤ Τριάς; Εἰ δέ ἑτεροούσιος ἡ σάρξ τοῦ Θεοῦ Λόγου, πῶς οὐ δύο φύσεων ὁ Χριστός;

Μίαν φύσιν τοῦ Θεοῦ Λόγου σεσαρκωμένην φασί τινες· οἶμαι δέ καί ὑμᾶς οὕτω λέγειν. Ἀλλ᾿ εἰ μέν μιᾶς οὐσίας τοῦ Θεοῦ καί τῆς σαρκός τοῦτο νοητέον, πῶς οἷόν τε τό κτιστόν τῷ ἀκτίστῳ, καί τό ἀΐδιον τῷ ὑπό χρόνον εἶναι ταυτόν; Εἰ δέ ὡς μιᾶς φύσεως ἐχούσης ἑτέραν, ἤ ἐχομένης ὑφ᾿ ἑτέρας, τίς ὑποίσει μίαν καί μίαν, οὐ δύο, ἀλλά μίαν εἰπεῖν;

Εἰ μία φύσις τοῦ Θεοῦ Λόγου καί τοῦ Πατρός, πῶς οὐ μία φύσις τοῦ Θεοῦ Λόγου, καί τοῦ Πατρός καί τῆς σαρκός;

Εἰ κατ᾿ οὐδέν δύο ὁ Θεός Λόγος καί ἡ σάρξ, πῶς οὐ κατά πάντα ἕν ὁ Θεός Λόγος καί ἡ σάρξ; Καί εἰ κατά πάντα ἕν ὁ Θεός Λόγος καί ἡ σάρξ, πῶς οὐκ ἔσται ὁ Λόγος σάρξ, καί ἡ σάρξ Λόγος, καί συναΐδιος τῷ Πατρί καί ὁμοούσιος ὡς ὁ Θεός Λόγος; Εἰ δέ οὐ κατά πάντα ἕν ὁ Θεός Λόγος καί ἡ σάρξ, πῶς οὐ κατά τι δύο ὁ Θεός Λόγος καί ἡ σάρξ;

Εἰ ἀδύνατον πλέον ἡνῶσθαι τόν Θεόν Λόγον καί τήν σάρκα, οὗ ἥνωται ὁ Θεός Λόγος καί ὁ Πατήρ, πῶς ἡνωμένος ὁ Θεός Λόγος καί ἡ σάρξ κατ᾿ οὐδέν εἰσί δύο;

Περί οὐσίας καί φύσεως καί ὑποστάσεως. Οὐσία ἐστίν ἡ τό κοινόν τε καί ἀπερίγραπτον σημαίνουσα, ὅ ἐστιν ἄνθρωπος. Ὁ γάρ

τοῦτο εἰπών, τήν κοινήν φύσιν ἐσήμανεν, οὐ περιγράψας τῇ φωνῇ τόν τινα ἄνθρωπον, τόν ἰδίως ὑπό τοῦ ὀνόματος γνωριζόμενον.

Φύσις ἐστί, τό ἐξ ἴσου πᾶσι τοῖς ὑπό τό αὐτό εἶδος ἀναγορευομένοις ἐνθεωρούμενον. Ὑπόστασίς ἐστιν, ἡ τό κοινόν τε καί ἀπερίγραπτον ἐν τῷ τινι ἰδίως παριστῶσα καί

περιγράφουσα, οἷον ὁ δεῖνα. Ὑπόστασίς ἐστι, τό μετά τοῦ καθόλου, ἔχον τι καί ἰδικόν. Φύσις ἐστί κατά τούς ἔξω, ἀρχή κινήσεως καί ἡρεμίας. Φύσις ἐστίν, ἡ ποιά τῷ παντί ὕπαρξις. Φύσις λέγεται, παρά τό πεφυκέναι. Πρώτη οὐσία ἐστί, πᾶν τό καθ᾿ ἑαυτό ὑφεστώς, οἷον λίθος. ∆ευτέρα οὐσία αὐξητική,

καθό αὔξει καί φθίνει τό φυτόν. Τρίτη δέ οὐσία ἔμψυχος αἰσθητική, (268) τό ζῶον, ὁ ἵππος. Τετάρτη δέ οὐσία ἔμψυχος αἰσθητική λογική, ὁ ἄνθρωπος. ∆ιό καί ἔσχατος γέγονεν, ὡς ἐκ πάντων τήν ψυχήν ἄυλον ἔχων, καί τόν νοῦν Θεοῦ εἰκόνα.

ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ,

Ὅτι ἀδύνατον ἕν θέλημα λέγειν ἐπί Χριστοῦ. Σελ. 268 Τό Χριστός ὄνομα, οὐ φύσεώς ἐστι δηλωτικόν, ἀλλά συνθέτου ὑποστάσεως.

Τουτέστιν, ὅλος ὁ Χριστός, καί Κύριός ἐστι καί Θεός, καί παντοδύναμος, ἔχων ἐν ἑαυτῷ καί ἥν δι᾿ ἡμᾶς, καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν ἀδιαιρέτως καί ἀσυγχύτως ἐφόρεσε σάρκα παθητήν καί οὐ παντοδύναμον, κτιστήν, ὀρατήν, περιγραπτήν, τήν μή