173

Πατρικίᾳ ἀρχόντων, οὐδ᾿ ἕως συλλαβῆς ψιλῆς διεκόμισεν. Ὅθεν κἀγώ σύν πολλοῖς ἄλλοις ἐθαύμασα, τίς, ἐν ἐμαυτῶ διαπορῶν, ὁ λόγος καθ᾿ ὅν οὐδέν μοι δι᾿ αὐτοῦ ἠξίωσε δηλῶσαι ὁ θεοφύλακτός μου δεσπότης· καί πολύν, ὡς εἰκός, ὅπερ φιλεῖ συμβαίνειν ἐν τοῖς τοιούτοις, ὡς ἴστε, δέσποτα, τοῖς πιστοῖς λαοῖς γογυσμόν ἐποίησε τό τοιοῦτον γράμμα· καί τό περί τήν δέσποιναν τήν πανεύφημον Πατρικίαν παρά τῇ καθολικῇ τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίᾳ σέβας μικροῦ ἐμείωσε· καί πάντας τούς ταύτην οἰκοῦντας τήν Ἄφρων χώραν, προλήψεσι χρησταῖς περί αὐτῆς ἤδη προκατειλημμένους διέσεισεν, εἰ μή πρεπούσῃ τῇ αὐτοῦ συνέσει μεθόδῳ χρησάμενος ὁ λεχθείς πανεύφημος ἔπαρχος, ψευδές εἶναι τό γράμμα καί νόθον πανταχοῦ διεφήμισε· καί ἀγανακτεῖν κατά τοῦ καγκελλαρίου προσεποιήσατο, καί τοῖς ἀνασυρεῖσι τῶν αἱρετικῶν προφάσει τοῦ τοιούτου γράμματος, τῶν τε ἀπό Ἀλεξανδρείας καί Συρίας δεόντως ἐχρήσατο· τούς μέν φυλακαῖς, τούς δέ καί πληγαῖς παιδεύσας, μή ὑβρίζειν λέγων τάς προλήψεις τῆς δεσποίνης ἡμῶν Πατρικίας. Ἰσχυρίζοντο γάρ ἀναιδῶς, ἐρειδόμενοι, ὡς εἴπον, τῷ γράμματι χαίρειν αὐτήν τοῖς αὐτῶν δόγμασι· (461) καί πᾶσι λέγειν οὐ παρῃτοῦντο ψευδόμενοι, ὧν Θωμᾶς ὁ λεγόμενος αὐτῶν ἐπίσκοπος, τῶν ἐπ᾿ ἀδείας πρός αὐτήν παραγινομένων, καί μεγάλως παρ᾿ αὐτῆς τιμωμένων εἷς ὤν τυγχάνει· ὅπερ πάντων μαλιστα τούς πάντας ἐτάραξέ τε κααί ἐσκανδάλισεν. Ὥστε κἀμέ ἐξ ἀνάγκης τότε κληθέντα ἀπελθεῖν, ἐλέγξαι τε τούς τοῦτο εἰπεῖν τολμήσαντας κατά πρόσωπον, καί τούς ἀκούσαντας πεῖσαι, ὡς οὐδαμῶς χάριτι τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ἤ αὐτήν, ἤ ὁ ἐν ἁγίοις γενόμενος σύμβιος καθοτιοῦν αἱρετικοῖς προσπεπόνθασιν. Ὁμοίως δέ καί ἀλλοι πολλοί τῶν ἐνταῦθα ἐπιξενουμένων εὐλαβεστάτων μοναχῶν, καί μάλιστα οἱ εὐλογημένοι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ καί Πατέρες ἡμῶν, οἱ ἐπίκλην Εὐκρατάδης τά αὐτά λέγοντες, τούς πολλούς ἐποίουν τῆς τοιαύτης ψευδοῦς ὑπονοίας ἐκτός. Καί ἁπλῶς εἰπεῖν, διά παντός τρόπου ἐλήλυθεν ὁ εἰρημένος πανεύφημος ἀνήρ, παντός μέμου καθαράν αὐτήν ἀποδεῖξαι, καί πιστήν τῷ Θεῷ, καί τιμίαν οὖσαν φανερῶσαι τοῖς πᾶσι προθέμενος.

Ἐγώ δέ οὔπω τῆς ἐπί τοῦτο ἀμφιβολίας ἐλεύθερος γέγονα, ὁ μάλιστα τά ὑμέτερα οἰκειούμενος, ὁ μικρός καί οὐδενός ἄξιος, τῶν μεγάλων καί τῆς θείας ἠξιωμένων χάριτος· ἀσχάλλων ἔτι περί τούτου, και οὐκ ἔχων τί κρίνας ψηφίζομαι. Τήν τε γάρ κοινήν ἡμῶν δέσποιναν τήν πανεύφημον Πατρικίαν ἐπί τῆς ἀῤῥαγοῦς τῆς πίστεως πέτρας βεβηκυΐαν ἐκ προγόνων εἰδώς καί μηδέν ἄλλο σχεδόν ἀναπνεῖν δεδιδαγμένην, ἤ τήν ὀρθήν εἰς Θεόν πίστιν, τήν κατά τήν τοῦ Θεοῦ καθολικήν Ἐκκλησίαν κηρυττομένην, πιστεύειν οὐκ ἔχω αὐτῆς ὑπάρχειν τό γράμμα. Καί πάλιν ὁρῶν ὅρκοις φρικτοῖς πιστούμενον καγκελλάριον, καί ἐπί τούτῳ καί μόνον παρ᾿ αὐτῆς πεπέμφθαι ἐνταῦθα διβεβαιούμενον, φοβερόν ἡγοῦμαι τό μή πιστεύειν· καί μέσος εἰμί δύο λογισμῶν ἑστώς μεθόριος, οὐκ ἔχων τόν νικῶντα εὑρεῖν, καί πρός ἑαυτόν τῆς ψυχῆς ἐπισπᾶσθαι δυνάμενον τήν συγκατάθεσιν. Πλήν, δέσποτά μου εὐλογημένε, ἵνα τἀληθές εἴπω, καί πᾶν ὅ κρίνειν δεδύνημαι ἐξαγορεύσω· καί δέξασθέ με ἐκ πολλοῦ πόνου ψυχῆς διά τήν πρός ὑμᾶς ἀγάπην τολμηρῶς παῤῥησιαζόμενον· εἰ τῷ ὄντι βουλήσει καί γνώμῃ τῶν θεοφυλάκτων ὑμῶν, τό ὑπέρ τῶν εἰρημένων αἱρετικῶν γυναικῶν γράμμα παρ᾿ αὐτῆς γεγένηται· ὅπερ θαυμάζω, οὐκ ἀποδέχομαι· οὐκ ἔξω βάρους εἶναι ὑμᾶς τεκμαιρόμενος. Ἀκούω γάρ τῆς θείας διδασκούσης Γραφῆς, ὡς Ἰωσάφατ ὁ εὐσεβής ἐκεῖνος καί πιστός τῆς Ἰουδαίας γενόμενος βασιλεύς, τῷ Ἀχαάβ βασιλεῖ τοῦ Ἰσραήλ, πολλοῖς ῥεπυπωμένῳ εἰδωλολατρείας μολυσμοῖς, κατά τῆς Συρίας ποτέ κινήσαντι πόλεμον συμμαχήσας, ἠγανακτήθη τε καί ἐνεγκλήθη ὑπό τοῦ Θεοῦ, πρός αὐτόν οὕτω διά τοῦ προφήτου φήσαντος· Εἰ ἀνθρώπω μισουμένῳ μοι, καί ἐχθραίνοντι Κυρίῳ τῷ