208

συνεπινοουμένη, γνώρισμα κοινόν ἀπετέλεσε τῶν μερῶν, τό χαρακτηρίζον τήν ἐξ αὐτῶν συμπληρωθεῖσαν μίαν ὑπόστασιν. Κοινήν γάρ σαρκός καί θεότητος κατά τήν ἄῤῥητον ἕνωσιν γεγενῆσθαί φαμεν, τήν ἐξ αὐτῶν συνόδῳ τῇ καθ' ἕνωσιν φυσικήν, ἤγουν ἀληθῆ τε καί πραγματικήν, συμπληρωθεῖσαν τοῦ Χριστοῦ μίαν ὑπόστασιν. Φημί δέ κοινήν, ὡς μίαν καί τήν αὐτήν τῶν μερῶν ἰδικωτάτην ἐκ τῆς ἑνώσεως ἀποφανθεῖσαν ὑπόστασιν· μᾶλλον δέ μίαν τοῦ Λόγου καί τήν αὐτήν ὑπάρχουσαν νῦν τε καί πρότερον· ἀλλά πρότερον μέν ἀναιτίως, ἁπλῆν τε καί ἀσύνθετον· ὕστερον δέ δι᾿ αἰτίαν προσλήψει σαρκός νοερῶς ἐψυχωμένης ἀτρέπτως γενομένην κατ᾿ ἀλήθειαν σύνθετον· καθ᾿ ἥν τῶν ἄκρων, Πατρός τέ φημι καί Μητρός ἀφοριζόμενος, πρός ἑαυτόν ἥνωται, καθοτιοῦν οὐκ ἔχων διαφοράν· ἵνα μή γένηται παντελής τῆς καθ᾿ ὑπόστασιν τῶν μερῶν ταυτότητος ἀπογένεσις, ἡ τῆς κατ᾿ αὐτήν τῶν μερῶν διαφορᾶς γένεσις, εἰς δυάδα προσωπικήν διαλύουσα τήν καθ᾿ ὑπόστασιν ἕνωσιν· οὐκ ἔχουσα πῶς δεῖξαι τήν πρός ἄλληλα τῶν μερῶν προσωπικήν ταυτότητα σωζομένην, τῇ καθ᾿ ὑπόστασιν διαφορᾷ πρός δυάδα προσώπων μεριζομένην.

Ὅτι τά μέν καθ᾿ ὑπόστασιν κοινά τῶν μερῶν, τό ὅλον ἤγουν τόν Χριστόν ἠφόριζε τῶν ἄκρων· τά δέ κατ᾿ οὐσίαν πρός τά ἄκρα κοινά τῶν μερῶν, ὡς ὅλον συνῆπτε τοῖς ἄκροις οὐσιωδῶς τόν Χριστόν.

Οὐ γάρ οἷς ἠφορίζετο τῶν λοιπῶν ἀνθρώπων ἰδιώμασιν ἡ σάρξ, τούτοις διετήρει τήν πρός τόν Λόγον διαφοράν· οὔτ᾿ ἄν πάλιν, οἷς τοῦ Λόγου διέφερεν ἰδιώμασι, τούτοις καί ἡμῶν ἠφορίζετο. Ἀλλ᾿ οἷς πρός ἡμᾶς ἠφορίζετο, τούτοις τήν καθ᾿ ὑπόστασιν πρός τόν λόγον διέσωζεν ἕνωσιν, ἤγουν ταυτότητα· καί οἷς ἡμῖν ἥνωτο φυσικῶς, τούτοις δηλαδή τήν πρός τόν Λόγον σωζομένην εἶχεν οὐσιώδη διαφοράν. Ὥσπερ καί ὁ Λόγος, οἷς ἠφορίζετο τοῦ κοινοῦ τῆς θεότητος ἰδιώμασιν ὡς Υἱός καί Λόγος, τούτοις πρός τήν σάρκα τήν καθ' ὑπόστασιν διέσωζεν ἔνωσιν, ἤγουν ταυτότητα· καί οἷς ὡς Θεός τήν πρός τήν σάρκα φυσικήν ἐτήρει διαφοράν, τούτοις Πατρί τε καί Πνεύματι κατ' οὐσίαν ἑνούμενος ἐπήλλαττε τήν τε πρός ἑαυτόν καί τά ἄκρα διαφοράν καί ταυτότητα· κοινότησι μέν τῶν μερῶν κατά φύσιν τοῖς ἄκροις ἑνούμενος, ἰδιότησι δέ τῶν αὐτῶν δηλαδή μερῶν, καθ᾿ ὑπόστασιν τῶν ἄκρων διακρινόμενος· ἐν μέν τῇ καθ᾿ ὑπόστασιν ταυτότητι τῶν οἰκείων μερῶν, πρός ἑαυτόν δεικνύς σωζομένην τήν τῶν ἄκρων διαφοράν· ἐν δέ τῇ τῶν μερῶν κατ᾿ οὐσίαν ἑτερότητι, τήν πρός τά μέρη τῶν ἄκρων ταυτότητα φυσικήν ἐπιφερόμενος. Εἰ δέ ταῖς μέν κοινότησι τῶν μερῶν ἥνωτο τοῖς ἄκροις, ταῖς δέ τῶν ἰδιότησιν ἠφορίζετο τῶν ἄκρων· δῆλον ὡς οἷς ἥνωτο τοῖς ἄκροις, τήν πρός ἄλληλα τῶν μερῶν φυσικήν εἶχε σωζομένην διαφοράν. Οἷς δέ διεκρίνετο τῶν ἄκρων, τήν καθ᾿ ὑπόστασιν τῶν μερῶν εἶχε ταυτότητα διαφαινομένην.

Οὐκοῦν ἑκατέρου τῶν ἐξ ὧν συνετέθη μερῶν ὁ Χριστός εἶχε, τό τε κοινόν καί τό ἰδικόν· τό μέν κοινόν, ἐν τῷ λόγῳ τῆς κατ᾿ οὐσίαν πρός τά ἑαυτοῦ μέρη τῶν ἄκρων ταυτότητος καθ᾿ ὅν τήν πρός ἄλληλα τῶν μερῶν καί μετά τήν ἕνωσιν σωζομένην εἶχε διαφοράν· τό δέ ἴδιον, ἐν τῷ λόγῳ τῆς καθ᾿ ὑπόστασιν ταυτότητος τῶν μερῶν, καθ᾿ ὅν ἠφορίζετο τῶν ἄκρων, ἀσύγχυτον τήν πρός αὐτά σώζων διάκρισιν. Ἡ γάρ ἀληθής καθ᾿ ὑπόστασιν ἕνωσις, ἑκατέρου τῶν εἰς ὅλου τινός σύνθεσιν ἀλλήλοις συνερχομένων μερῶν, κατά τήν ἅμα πρός ὅλου τινός γένεσιν σύνοδον, τό ἀφορίζον ἑκάτερον τῆς κατ᾿ οὐσίαν κοινότητος ἰδίωμα, τῷ κοινῷ συμπαραλαβοῦσα, δείκνυσιν ἐνυπόστατον, ἀλλ' οὐχ ὑπόστασιν· ὅτι μή καθ᾿ αὐτό διωρισμένως ὑπέστη· τῶν ὁμογενῶν, ἤ τοῦ καθ᾿ ἕνωσιν