218

προσηγορίας κεῖσθαι φρονεῖ, καί παντελῶς πραγμάτων ἐρήμους. Τί μέν οὖν ἁγία τοῦ Θεοῦ καθολική Ἐκκλησία τῶν ἀτόπων πέπραχεν, εἰ τά ἐξ ὧν ὁ Χριστός ἐν Χριστῷ καθ᾿ ἕνωσιν ἀδιάσπαστον σώζεσθαι λέγοι κατά φύσιν ἀσυγχύτως τε καί ἀδιαιρέτως καί μετά τήν ἕνωσιν; Τί δέ τῆς τῶν ἁγίων Πατέρων διδασκαλίας ἀλλότριον πεφρόνηκεν, εἰ μήτε τήν θείαν τοῦ Λόγου φύσιν εἰς τήν τῆς σαρκός τετράφθαι φύσιν· μήτε τήν αὐτῆς τῆς σαρκός φύσιν εἰς τήν τοῦ Λόγου φύσιν μεταπεφοιτηκέναι δοξάζει διά τήν ἕνωσιν, φρονεῖν τε καί λέγειν διδάσκει τούς πιστούς μετά τήν ἕνωσιν; Τί δέ μᾶλλον οὐ βεβαιοῖ τῆς πατρικῆς παραδόσεως οὕτω φρονεῖν ἐκδιδάσκουσα, καί ἕνα Κύριον ὁμολογοῦσα καί ἕνα Χριστόν, καί ἕνα Υἱόν τόν αὐτόν, καί μίαν αὐτοῦ τοῦ σαρκωθέντος Θεοῦ (584) Λόγου φύσιν σεσαρκωμένην, σαρκί ψυχήν ἐχούσῃ τήν λογικήν τε καί νοεράν, κατά τήν ἑρμηνείαν τοῦ ἁγίου καί μακαρίου Πατρός ἡμῶν Κυρίλλου τήν φωνήν ἐκλαμβάνουσα· διά τοῦ σεσαρκωμένην λέγειν, τῆς καθ᾿ ἡμᾶς οὐσίας εἰσκομίζεσθαι νοοῦσα τήν δήλωσιν, καί μή ἀρνουμένη τῆς σαρκός τοῦ Λόγου τήν φύσιν διά τήν ἕνωσιν; τά γάρ σωζόμενα κατά φύσιν ἀσυγχύτως τε καί ἀτρέπτως καί ἀδιαιρέτως καθ᾿ ἕνωσιν ἀδιάσπαστον ἐν Χριστῷ καί μετά τήν ἕνωσιν χωρίς τῆς οἱασοῦν μειώσεως, πάντως καί ὁμολογεῖσθαι πρεπωδέστατόν ἐστι καί δικαιότατον μετά τήν ἕνωσιν. Ἀληθοῦς γάρ πίστεως καθέστηκεν ἴδιον, ὁμολογεῖν ὅπερ φρονεῖν ἐδιδάχθημεν. Εἰ τοίνυν σώζεται κατά φύσιν τά ἐξ ὧν ὁ Χριστός μετά τήν ἕνωσιν, καί φρονεῖν αὐτά πάντως εἶναι δίκαιον ἐστιν ἐν Χριστῷ μετά τήν ἕνωσιν. Εἰ δέ φρονεῖν σώζεσθαι τά ἐξ ὧν ὁ Χριστός δίκαιόν ἐστι μετά τήν ἕνωσιν, καί ὁμολογεῖν αὐτά πολλῷ μᾶλλον ἄν εἴη δικαιότατον τε ὁμοῦ καί πρεπωδέστατον, καί πᾶσι τοῖς σωτηρίας φροντίζουσι σπουδαιότατον· εἴπερ ἔνδειξις πίστεως καθέστηκεν ἀληθοῦς, ἡ κατ᾿ αὐτήν ἀνελλιπής ὁμολογία. Καί ταῦτα μέν περί τούτων. Οὕτε γάρ πλείονα λέγειν ἀνάγκη, πρός ὑμᾶς γε ποιούμενον τόν λόγον, καί τούς μηδέν διά τῆς χάριτος τῶν εἰς τήν ὀρθήν τοῦ Χριστοῦ πίστιν ὁρώντων ἀγνοοῦντας.

Περί δέ ὧν γεγράφατέ μοι, τιμιώτατοι, ἀνήγαγον τῷ εὐλογημένῳ δούλῳ τοῦ Θεοῦ, τῷ πανεύφημῳ ἐπάρχῳ καί τάς τιμίας ἡμῶν συλλαβάς· καί ὑπέσχετο προθύμως πᾶσαν ὑμῶν πληρῶσαι κέλευσιν. Καί οὐ παύομαι ὑπομιμνήσκων αὐτόν, ἕως ἄν πάντως εἰς πέρας ἀγάγοι τήν ὑμετέραν κέλευσιν. Ὁ Κύριος δέ καί Θεός τῶν ὅλων καί Σωτήρ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ τόν ὑπέρ ἡμῶν ἑκουσίως καταδεξάμενος θάνατον, καί τῷ οἰκείῳ αἵματι λυτρωσάμενος ἡμᾶς τῆς ἐξουσίας τοῦ σκότους, καί δούς ἡμῖν τήν ἐντολήν καινήν ἐν τῷ τοσοῦτον ἡμᾶς ἀλήλους ἀγαπᾷν, ὅσον καί ἠγαπήμεθα· αὐτός κρατήσαι τῆς χειρός ὑμῶν τῆς δεξιᾶς, καί ὁδηγήσαι ὑμᾶς εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν, καί κατευθήναι ὑμ ῶν τά κατ' αὐτόν διαβήματα· φέρων ὑμᾶς ἐν πληρώματι καρπῶν δικαιοσύνης εἰς τόν θαυμαστόν τόπον τῆς σκηνῆς αὐτοῦ, ἔνθα πάντων εὐφραινομένων ἡ κατοικία.

ΙΗ´Τοῦ αὐτοῦ, ἐκ προσώπου Γεωργίου τοῦ πανευφήμου ἐπάρχου Ἀφρικῆς, πρός ἀσκητρίας ἀποστάσας τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐν Ἀλεξανδρείᾳ.

Ἐγώ μέν ᾤμην ὑμᾶς ὡς ἀληθῶς ἐστηρίχθαι καλῶς, καί ἀμεταθέτους ἔχειν τάς τῆς ψυχῆς βάσεις ἀπό τῆς κατά τήν ἀμώμητον καί ἄπταιστον πίστιν τοῦ Χριστοῦ ὀρθῆς καί εὐσεβοῦς ὁμολογίας τε καί ἐλπίδος, τήν καλέσασαν ὑμᾶς τοῦ Θεοῦ χάριν αἰδουμένας, καί τῷ ζῶντι καί ἀρτίῳ καί ἀμωμήτῳ (585) σώματι τῆς ἁγίας καθολικῆς καί ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἑνώσασαν· καί ἤδη καταῤῥυείσας φθινάδι νόσῳ πλάνης τε καί ἀγνοίας ῥώσασαν, καί μέλος εὔχρηστον τοῦ κοινοῦ τῆς Ἐκκλησίας σώματος ποιησαμένην· καθ᾿ ἥν ὁ εὐσεβής, καί ὀρθός καί ἀληθής καί σωτήριος τῆς ἀποστολικῆς