REPORTATA PARISIENSIA LIBER QUARTUS.
QUAESTIO IV. Utrem hoc Sacramentum possit iterari?
QUAESTIO I. Utrum transubstantiatio sit possibilis
QUAESTIO II. Utrum infusio gratiae, et remissio vel expulsio culpae sit tantum una simplex mutatio?
QUAESTIO UNICA. Utrum affinitas impediat matrimonium?
Tertia propositio, scilicet quod anima non remaneat perpetuo separata a corpore, probatur sic:
QUAESTIO V. Utrum resurrectio fiat in instanti ?
QUAESTIO II. Utrum in Deo sit justitia
QUAESTIO II. Utrum mundus purgabitur per ignem ?
Sed inter istas duas opiniones oppositas potest mediari sic:
Respondeo, hic supponendum est quod fuit declaratum in primo libro, distinctione prima* de frui,
Utrum peccata per poenitentiam dimis- I sa in recidivante redeant eadem numero.
D. Thom. 3. p. quaest. 88. art. 1. D. Bonav. Me art. 1. quaest. 1. et2. Rich. art. 1. quaest. 1. 2. et 3. Durand. guaest. 1. Albert. art. 1. Abutens. in c . 18. Mat. quaest. 140. Suar. 4. tom. disp. 13. sect. 1. Sotus d. 16. quaest . 2.
Circa distinctionem vigesimam secundam quaero: Utrum in eo, qui cadit a vera poenitentia, per recidivum redeant peccata prius dimissa per poenitentiam ?
Arguitur quod sic. Augustinus contra Donatistas lib. 1. cap. 5. et ponitur in littera: Redire dimissa peccata, ubi fraterna charitas non est, apertissime Dominus in Evangelio Matth. 18. docet in illo servo, in quo Dominus debitum prius dimisit, et repetiit eo quod ille conservo suo dimittere noluit, et jussit eum suffocari, et poni in carcere quousque universum debitum suum redderet propter ingratitudinem, quam ostendit post peccatum, et debitum ei dimissum; igitur peccata prius dimissa redeunt, si deinceps aliquod replicatur. In hac auctoritate Matth. 18. fundantur omnes auctoritates Sanctorum in littera.
Item, Jacob. 2. Qui in uno offenderit, factus est omnium reus.
Item, si aliquis contritus de pec catis suis contemneret confiteri, tunc quaero an illa peccata, de quibus fuit contritus, redeunt post talem contemptum confessionis; si sic, habeo propositum; si non redeunt, igitur huic peccato nulla adhibetur poena, sed erit dimissum sine secunda et tertia parte poenitentiae, quod est inconveniens.
Item, tenebrae possunt redire eaedem in numero; igitur et peccatum prius remissum; consequentia est manifesta, quia peccatum est tenebra, et privatio gratiae, quae deberet inesse. Antecedens probatur, quia privationes distinguuntur per habitus secundo de Ani ma, text. 118. et 3. de Anim. t. 25. sed idem est habitus numero respectu tenebrae prioris et posterioris, ut lumen, vel gratia, et idem numero susceptivum, ut idem aer numero, et eadem anima numero.
Contra, nullum successivum redit idem numero, quia tunc successivum non esset successivum, sed permanens, et essent contraria simul vera. Sed peccatum habet esse in fieri, et in quadam successione, quia non est in anima nisi per actum nostrum, quia Deo auctore non fit homo deterior, secun dum Augustinum 83. quaest, q. 3. igitur non potest redire idem numero.
Item, peccatum non, potest esse in anima nisi per actum peccantis; sed actus, quo quis prius peccat, non potest redire, nam cum de novo aliquis peccat, recidivat, cum sit simpliciter alius actus; igitur nec peccatum primum redit per recidivum in secundum peccatum.