257

πραγμάτων, μύσαντας ἤδη τάς αἰσθήσεις· καί ἔξω σαρκός καί κόσμου γεγενημένους, τά ἀπόῤῥητα διδάσκει· συναχθέντας ἤδη διά τοῦ ἀσπασμοῦ πρός ἑαυτούς τε καί αὐτόν, καί μόνην ἀντεισάγοντας αὐτῷ τῆς περί αὐτούς πολλῆς εὐεργεσίας, εὐγνωμόνως, τήν ὑπέρ τῆς ἑαυτῶν σωτηρίας εὐχαριστήριον ὁμολογίαν· ἥν τό θεῖον τῆς πίστεως αἰνίττεται σύμβολον. Εἶτα τοῖς ἀγγέλοις ἐναριθμίους αὐτούς καταστήσας διά τοῦ Τρισαγίου, καί τήν αὐτήν ἐκείνοις ἐπιστήμην τῆς ἁγιαστικῆς θεολογίας αὐτοῖς χαρισάμενος, τῷ Θεῷ καί Πατρί προσάγει, υἱοθετηθέντας τῷ Πνεύματι διά τῆς προσευχῆς, δι᾿ ἧς Πατέρα καλεῖν τόν θεόν ἠξιώθησαν. Κἀντεῦθεν πάλιν ὥσπερ ἐπιστημόνως ἤδη τούς ἐν τοῖς οὖσι πάντας λόγους περάσαντας, πρός τήν ἄγνωστον ἀγνώστως διά τοῦ, Εἷς ἅγιος, καί τῶν ἑξῆς, ἄγει μονάδα, τῇ χάριτι ἑνωθέντας, καί κατά μέθεξιν πρός αὐτήν ὁμοιωθέντας τῇ κατά δύναμιν ἀδιαιρέτῳ ταυτότητι.

ΚΕΦΑΛ. Ι∆´.

Τίνος ἐστί σύμβολον καί τό γενικῶς σημαινόμενον, ἡ θεία τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου ἀνάγνωσις.

Γενικῶς δέ τήν τοῦ κόσμου τούτου συντέλειαν ὑποσημαίνουσαν. Μετά γάρ τήν θείαν τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου ἀνάγνωσιν, ὅ τε ἀρχιερεύς κάτεισι τοῦ θρόνου· καί ἡ τῶν κατηχουμένων, καί ἡ τῶν λοιπῶν (693) τῶν ἀναξίων τῆς θείας τῶν δειχθησομένων μυστηρίων θεωρίας, ἀπόλυσίς τε καί ἐκβολή διά τῶν λειτουργῶν γίγνεται· σημαίνουσα καί προτυποῦσα δι᾿ ἑαυτῆς τήν ἀλήθειαν, ἧς εἰκών ὑπάρχει καί τύπος, καί οἷον ἐν τούτοις βοῶσα, ὅτι μετά τό κηρυχθῆναι τό Εὐαγγέλιον, καθώς γέγραπται, τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ, εἰς μαρτύριον πᾶσι τοῖς ἔθνεσι, τότε ἤξει τό τέλος· παραγινομένου κατά τήν δευτέραν αὐτοῦ παρουσίαν, ἐξ οὐρανῶν δηλαδή, μετά δόξης πολλῆς τοῦ μεγάλου Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ· Αὐτός γάρ ὁ Κύριος ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καί ἐν σάλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπ᾿ οὐρανοῦ; φησίν ὁ θεῖος Ἀπόστολος· καί ποιοῦντος ἐκδίκησιν ἐν τοῖς ὑπεναντίοις, καί ἀφορίζοντος διά τῶν ἁγίων ἀγγέλων τούς πιστούς ἀπό τῶν ἀπίστων, καί ἀπό τῶν δικαίων τούς ἀδίκους, καί τῶν ἁγίων τούς ἐναγεῖς· καί ἁπλῶς, ἵνα συνελών εἴπω , τῶν Πνεύματι Θεοῦ στοιχησάντων, τούς ὀπίσω σαρκός πορευθέντας· καί ἐπ᾿ αἰῶσι ἀπείροις τε καί ἀτελευτήτοις, ὡς ἡ τῶν θείων λογίων ἀλήθειά φησι, κατ᾿ ἀξίαν τῶν βεβιωμένων ἑκάστῳ δικαίαν ἀποδιδόντος τήν ἀμοιβήν.

ΚΕΦΑΛ. ΙΕ´.

Τίνος σύμβολόν ἐστι ἡ κλεῖσις τῶν θυρῶν τῆς ἁγίας ἐκκλησίας, ἡ μετά τό ἅγιον Εὐαγγέλιον γιγνομένη.

Ἡ δέ μετά τήν ἱεράν ἀνάγνωσιν τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου, καί τήν ἐκβολήν τῶν κατηχουμένων γινομένη κλεῖσις τῶν θυρῶν τῆς ἁγίας τοῦ Θεοῦ ἐκκλησίας, τήν τε τῶν ὑλικῶν δηλοῖ πάροδον, καί τήν γενησομένην μετά τό φοβερόν ἐκεῖνον ἀφορισμόν καί τήν φοβερωτέραν ψῆφον, εἰς τόν νοητόν κόσμον, ἤτοι τήν νυμφῶνα τοῦ Χριστοῦ, τῶν ἀξίων εἴσοδον· καί τήν ἐν ταῖς αἰσθήσεσι τῆς κατά τήν ἀπάτην ἐνεργείας, τελείαν ἀποβολήν.