258

ΚΕΦΑΛ´. Ιστ´.

Τί σημαίνει ἡ τῶν ἁγίων καί μυστηρίων εἴσοδος. Ἡ δέ τῶν ἁγίων καί σεπτῶν μυστηρίων εἴσοδος, ἀρχή καί προοίμιόν ἐστιν (ὡς ὁ

μέγας ἐκεῖνος ἔφασκε γέρων) τῆς γενησομένης ἐν οὐρανοῖς καινῆς διδασκαλίας περί τῆς οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ τῆς εἰς ἡμᾶς, καί ἀποκάλυψις τοῦ ἐν ἀδύτοις τῆς θείας κρυφιότητος ὄντος μυστηρίου τῆς ἡμῶν σωτηρίας. Οὐ γάρ μή πίω φησί, πρός τούς ἑαυτοῦ μαθητάς ὁ Θεός καί Λόγος, ἀπ᾿ ἄρτι ἐκ τοῦ γεννήματος τῆς ἀμπέλου, ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης, ὅταν αὐτό πίνω μεθ᾿ ὑμῶν καινόν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Πατρός ἐμοῦ.

ΚΕΦΑΛ. ΙΖ´.

Τίνος ἐστί σύμβολον ὁ θεῖος ἀσπασμός. Ὁ δέ πᾶσι προσφωνούμενος πνευματικός ἀσπασμός, τήν ἐσομένην πάντων πρός

ἀλλήλοις ἐν τῷ καιρῷ (696) τῆς τῶν μελλόντων ἀῤῥήτων ἀγαθῶν ἀποκαλύψεως, κατά πίστιν τε καί ἀγάπην, ὁμόνοιάν τε καί ὁμογνωμοσύνην, καί ταυτότητα λογικήν· δι' ἥν τήν πρός τόν Λόγον καί Θεόν οἰκείωσιν οἱ ἄξιοι δέχονται, προτυποῖ καί προδιαγράφει. Λόγου γάρ σύμβολον τό στόμα, καθ᾿ ὅν μάλιστα πᾶσιν ἅπαντες οἱ λόγου μετειληφότες, ὡς λογικοί, καί τῷ πρώτῳ καί μόνῳ Λόγῳ, καί παντός αἰτίῳ λόγου συμφύονται.

ΚΕΦΑΛ. ΙΗ´.

Τί σημαίνει τό θεῖον τῆς πίστεως Σύμβολον. Ἡ δέ τοῦ θείου συμβόλου τῆς πίστεως γινομένη παρά πάντων ὁμολογία, τήν ἐφ᾿ οἷς

ἐσώθημεν παραδόξοις λόγοις τε καί τρόποις τῆς πανσόφου περί ἡμᾶς τοῦ Θεοῦ προνοίας γενησομένην μυστικήν εὐχαριστίαν, κατά τόν αἰῶνα τόν μέλλοντα, προσημαίνει· δι᾿ ἧς εὐγνώμονας ἐπί τῇ θείᾳ εὐεργεσίᾳ ἑαυτούς συνιστῶσιν οἱ ἄξιοι· πλήν ταύτης τῶν περί αὐτούς ἀπείρων θείων ἀγαθῶν ἀντεισαγαγεῖν ἄλλο τι καθ᾿ ὁτιοῦν οὐκ ἔχοντες.

ΚΕΦΑΛ. ΙΘ´.

Τί σημαίνει ἡ τοῦ Τρισαγίου δοξολογία. Ἡ δέ γινομένη τρισσή τοῦ ἁγιασμοῦ τῆς θείας ὑμνολογίας ἐκβόησις παρά παντός

τοῦ πιστοῦ λαοῦ, τήν πρός τάς ἀσωμάτους καί νοερᾶς δυνάμεις κατά τό μέλλον φανησομένην ἕνωσίν τε καί ἰσοτιμίαν παραδηλοῖ· καθ᾿ ἥν συμφώνως ταῖς ἄνω δυνάμεσι, διά ταυτότητα τῆς ἀτρέπτου περί Θεόν ἀεικινησίας, τρισίν ἁγιασμοῖς ὑμνεῖν τε καί ἁγιάζειν τήν τρισυπόστατον μίαν θεότητα διδαχθήσεται τῶν ἀνθρώπων ἡ φύσις.