263

ἀπιστίας εἰς πίστιν, καί ἀπό κακίας εἰς ἀρετήν, καί ἀπό ἀγνωσίας εἰς γνῶσιν εἰσαγομένων ἐπιστροφήν.

Τά δέ γινόμενα μετ᾿ αὐτήν ἀναγνώσματα, γενικῶς μέν, τά θεῖα θελήματά τε καί βουλήματα, καθ᾿ ἅ χρή τούς πάντας παιδεύεσθαί τε καί πολιτεύεσθαι, μηνύει· ἰδικῶς δέ, τήν κατά τήν πίστιν διδασκαλίαν καί προκοπήν τῶν πιστευσάντων· καί τῶν πρακτικῶν τήν κατ᾿ ἀρετήν παγίαν διάθεσιν· καθ᾿ ἥν τῷ θείῳ νόμῳ στοιχοῦντες τῶν ἐντολῶν ἀνδρικῶς τε καί ἀκλονήτως ἴστανται πρός τάς μεθοδείας τοῦ διαβόλου, καί τάς ἀντικειμένας ἐνεργείας διαδιδράσκουσι· καί τῶν γνωστικῶν τήν κατά θεωρίαν ἕξιν· καθ᾿ ἥν τούς τῶν αἰσθητῶν καί τῆς ἐπ᾿ αὐτοῖς (708) προνοίας πνευματικούς κατά δύναμιν συλλεγόμενοι λόγους, ἀπλανῶς πρός τήν ἀλήθειαν φέρονται.

Τά δέ θεῖα τῶν ᾀσμάτων μελίσματα, τήν ἐγγινομένη ταῖς ἁπάντων ψυχαῖς θείαν ἡδονήν καί τερπνότητα· καθ᾿ ἥν μυστικῶς ῥώννύμεναι, τῶν μέν παρελθόντων τῆς ἀρετῆς ἐπιλανθάνονται πόνων· πρός δέ τήν τῶν λειπομένων θείων καί ἀκηράτων ἀγαθῶν, νεάζουσι εὔτονον ἔφεσιν.

Τό δέ Εὐαγγέλιον, γενικῶς μέν σύμβολόν ἐστι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος τούτου· ἰδικῶς δέ, τῶν μέν πιστευσάντων δηλοῖ τόν παντελῆ τῆς ἀρχαίας πλάνης ἀφανισμόν· τῶν δέ πρακτικῶν, τήν νέκρωσιν καί συντέλειαν τοῦ κατά σάρκα νόμου τε καί φρονήματος· τῶν δέ γνωστικῶν, τήν πρός τόν συνεκτικώτατον λόγον τῶν πολλῶν καί διαφόρων λόγων συναγωγήν τε καί ἀναφοράν, συντελεσθείσης αὐτοῖς καί περατωθείσης τῆς διεξοδικωτέρας καί ποικιλωτέρας φυσικῆς θεωρίας.

Ἡ δέ τοῦ ἀρχιερέως ἀπό τοῦ θρόνου κατάβασις, καί ἡ τῶν κατηχουμένων ἐκβολή, γενικῶς μέν σημαίνει τήν ἀπ᾿ οὐρανοῦ δευτέραν τοῦ μεγάλου Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ παρουσίαν, καί τόν ἀπό τῶν ἁγίων ἀφορισμόν τῶν ἁμαρτωλῶν· καί τήν δικαίαν πρός τήν ἑκάστου ἀξίαν ἀμοιβήν· ἰδικῶς δέ, τήν τελείαν ἐν πίστει τῶν πιστευσάντων πληροφορίαν, ἥν ποιεῖ παραγινόμενος ἀοράτως ὁ Θεός Λόγος· δι᾿ ἧς πᾶς ἔτι καθ᾿ ὁτιοῦν σκάζων κατά τήν πίστιν λογισμός κατηχουμένου τρόπον, αὐτῶν ἀπελαύνεται· τῶν δέ πρακτικῶν, τήν τελείαν ἀπάθειαν, δι᾿ ἧς πᾶς ἐμπαθής καί ἀφώτιστος λογισμός τῆς ψυχῆς ἀπογίνεται· τῶν δέ γνωστικῶν, τήν συνεκτικήν ἐπιστήμην τῶν ἐπεγνωσμένων, δι᾿ ᾗς πᾶσαι τῶν ὑλικῶν αἱ εἰκόνες τῆς ψυχῆς ἐκδιώκονται.

Ἡ δέ κλεῖσις τῶν θυρῶν, καί ἡ τῶν ἁγίων μυστηρίων εἴσοδος, καί ὀ θεῖος ἀσπασμός, καί ἡ τοῦ συμβόλου τῆς πίστεως ἐκφώνησις, γενικῶς μέν δηλοῖ τήν τῶν αἰσθητῶν πάροδον, καί τήν τῶν νοητῶν φανέρωσιν, καί τήν καινήν τοῦ περί ἡμᾶς θείου μυστηρίου διδαχήν, καί τήν πρός πάντας πάντων ἑαυτούς τε καί τόν Θεόν γενησομένην ὁμονοίας και ὁμογνωμοσύνης καί ἀγάπης ταυτότητα, καί τήν ἐφ᾿ οἷς ἐσώθημεν τρόποις εὐχαριστίαν· ἰδικῶς δέ, τῶν μέν πιστῶν τήν ἀπό τῆς ἁπλῆς πίστεως εἰς τήν ἐν δόγμασι διδαχήν καί μύησιν, καί ὁμοφωνίαν καί εὐσέβειαν, προκοπήν· τό γάρ πρῶτον, ἡ τῶν θυρῶν δηλοῖ κλεῖσις. Τό δεύτερον δέ, ἡ τῶν ἁγίων εἴσοδος· τό δέ τρίτον, ὁ ἀσπασμός· καί τό τέταρτον, ἡ ἐκφώνησις τοῦ συμβόλου· τῶν δέ πρακτικῶν, τήν ἀπό πράξεως εἰς θεωρίαν μυσάντων τάς αἰσθήσεις καί ἔξω σαρκός καί κόσμου γενομένων διά τῆς ἀποβολῆς τῶν (709) κατ᾿ αὐτάς ἐνεργειῶν, μετάθεσιν, καί τήν ἀπό τοῦ τρόπου τῶν ἐντολῶν εἰς τόν λόγον αὐτῶν ἀνάβασιν· καί τήν αὐτῶν τῶν ἐντολῶν κατά τούς οἰκείους λόγους συγγενῆ πρός τάς δυνάμεις τῆς ψυχῆς οἰκειότητά τε καί ἕνωσιν, καί τήν πρός θεολογικήν εὐχαριστίαν ἐπιτήδειον ἕξιν· τῶν δέ γνωστικῶν, τήν ἀπό φυσικῆς θεωρίας εἰς τήν τῶν νοητῶν ἁπλῆν κατανόησιν· καθ᾿ ἥν οὐδαμῶς δι᾿ αἰσθήσεως ἤ τινος