301

Οὐ θαῦμ᾿ ἔρωτας μυρίους αὐτήν τρέφειν. Μοσχίων. Ὥσπερ οὐ τῷ ἵππῳ κόσμος, οὐδέ τοῖς ὄρνεσι καλιά ὑψοῦσθαι καί γαυριᾷν

δίδωσιν· ἀλλά τῷ μέν τοῦ ποδός ἡ ὠκύτης, τοῖς δέ τῶν πτερῶν· οὕτως οὐδ᾿ ἀνθρώπῳ καλλωπισμός καί τρυφή, ἀλλά χρηστότης καί εὐποιία.

(800) Ἐν Πέρσαις μέν γεννηθείς, οὐκ ἔσπευδες οἰκεῖν τήν Ἑλλάδα, ἀλλ᾿ αὐτόθι διάγων εὐτυχεῖν. Ἐν πενίᾳ δέ γεννηθείς, τί σπεύδεις πλουτεῖν, ἀλλ᾿ οὐκ αὐτόθι μένων εὐτυχεῖν;

Τήν πενίαν ὁ σώφρων καρτερίᾳ καί γενναιότητι τιμῶν, πλούτου τιμιωτέραν ἀποφαίνει.

Προίξ πολλή τέκνα βελτίονα οὐ ποιεῖ.

Κλειτάρχ. Ἐγράτεια κρηπίς εὐσεβείας· ὄρεξις κτήσεως, ἀρχή πλεονεξίας. Ἐκ γάρ φιλαργυρίας ἀδικία φύεται.

Κάτωνος. ∆όξα καί πλοῦτος ἄνευ φρονήσεως, οὐκ ἀσφαλῆ κτήματα.

Ἀπολλωνίου. Οὐ τό πένεσθαι κατά φύσιν αἰσχρόν, ἀλλά τό δι᾿ αἰσχράν αἰτίαν πένεσθαι, ὄνειδος.

Εὐσεβίου. Οἱ μάταιοι τῶν ἀνθρώπων, τούς μέν μεγάλα χρήματα ἔχοντας καί φαύλους ὄντας, τιμῶσί τε καί τεθαυμάκασι· τῶν δέ σπουδαίων, ἐπειδάν ἀχρηματείαν καταγνῶσιν, ὑπερφρονέουσιν.

Μενάνδρου.

Ψυχήν ἔχειν δεῖ πλουσίαν· τά δέ χρήματα Ταῦτ᾿ ἔστιν ὄψις παραπέτασμα βίου. Μακάριος ὅστις οὐσίαν καί νοῦν ἔχει. Χρῆται γάρ οὗτος εἰς ἅ δεῖ ταῦτα καλῶς. Ὅστις ὑπέχει χρυσίῳ τήν χεῖρα, Κἄν μή φησί, πονηρά βουλεύεται. Οὐ πώποτε ἐζήλωσα πλουτοῦντα σφόδρα Ἄνθρωπον ἀπολαύοντα μηδέν ὧν ἔχει. Λέγεις, ἅ δέ λέγεις, ἕνεκα τοῦ λαβεῖν λέγεις.

Κράτωνος.

Οὐ ἔστι πενίας μεῖζον οὐδέν ἐν βίῳ Σύμπτωμα· καί γάρ ἄν φύσει σπουδαῖος ᾖς, Καταγέλαστος ἔσῃ. Καλῶς πένεσθαι μᾶλλον ἤ πλουτεῖν κακῶς· Τό μέν γάρ ἔλεον, τό δ᾿ ἐπιτίμησιν φέρει.

Ἐκ τῶν Φαυωρίνου. Βοιωτός ἐντυχών θησαυρῷ μετά ἑβδομήκοντα ἔτη, ἐπάρας τό

σκέλος ἀπεματάϊσε καί παρῆλθεν, ὡς οὐκέτι ὄντα πρός αὐτόν.

Ὥσπερ τόν αὐτόν οἶνον πίνοντες, οἱ μέν παροινοῦσιν, οἱ δέ πραΰνονται· οὕτω καί τόν πλοῦτον.