Articulus 2B

Argumentum 1

Ulterius. Videtur quod sit eadem gratia capitis, et gratia singularis ipsius. Quia eadem scientia est qua quis est sciens, et alios docens; et secundum philosophum, eadem per essentiam est virtus qua quis in se perfectus est, et justitia legalis qua perficitur in ordine ad bonum commune. Ergo similiter eodem habitu christus fuit in seipso perfectus, et in alios perfectionem influens.

Argumentum 2

Praeterea, gratia est vita animae. Sed unius subjecti est una vita. Ergo et gratia una: et sic idem quod prius.

Argumentum 3

Praeterea, sicut caput comparatur ad alia membra, ita alia membra ad caput. Sed non distinguitur in membris christi gratia per quam perficiuntur in se, a gratia secundum quam sunt membra. Ergo nec in christo debet distingui gratia per quam est caput, a gratia singulari ipsius secundum quam perficitur in se.

Argumentum 4

Sed contra, sicut per Adam intravit peccatum in mundum; ita per christum gratia et justitia; Rom. 5. Sed in Adam distinguitur aliud peccatum actuale, quod est singulare ipsius, aliud originale quod transfudit in posteros. Ergo in christo debet alia et alia gratia distingui.

Argumentum 5

Praeterea, ad diversos actus diversi habitus ordinantur. Sed alius actus est bene operari, et alius influere. Ergo et alius habitus gratiae; et sic idem quod prius.