Articulus 1C

Corpus

Ad tertiam quaestionem dicendum, quod in ipsa praedestinatione duo sunt; unum aeternum, scilicet ipsa dei operatio; et aliud temporale, scilicet praedestinationis effectus. Praedestinatio ergo nostra quantum ad illud quod est aeternum in ipsa, causam non habet; sed quantum ad effectum potest habere causam, inquantum scilicet ejus effectus producitur mediantibus aliquibus causis creatis: et secundum hoc praedestinationis nostrae causa efficiens est praedestinatio christi inquantum ipse est mediator nostrae salutis; et formalis, in quantum in filios dei ad imaginem ejus praedestinamur, et finalis, inquantum nostra salus in ejus gloriam redundat.

Ad

Et per hoc patet solutio ad objecta.

EX

Christum secundum hominem non esse personam, nec aliud. Primum horum conceditur ab omni opinione; secundum autem non, sed a tertia tantum; quia primae duae opiniones dicunt quod secundum quod christus est homo, est aliquid. Hoc autem negare est error.

Secundum enim multiplicem habet rationem. Ista divisio accipitur ex comparatione replicationis ad subjectum propositionis: quia potest fieri replicatio vel ejus quod antecedit subjectum, et sic notat causam; vel ejus quod sequitur, et sic notat habitum, aut quodcumque aliquid accidens; sed specialiter nominat habitum propter rationem tertiae opinionis: vel ipsius subjecti, et hoc vel quantum ad naturam, et sic exprimit conditionem naturae; vel quantum ad suppositum, et sic notat unitatem personae in christo.

Illa tamen personae descriptio non est data pro divinis personis. Contra est quod directe ponit eam boetius in materia ista in Lib. De duab. Nat..

Dicendum, quod magister verum dicit, si capiantur stricte ea quae in divisione ponuntur; sed boetius large accipit; et hoc patet in 1 Lib., dist. 25.

Non autem sic dicitur filius natura. Dicitur enim deus natura quasi formaliter; sed dicitur filius natura, non formaliter, sed quantum ad modum originis, quia per modum naturae procedit.

Christus nunquam fuit filius; nec prius tempore, sicut nos, nec prius natura aut intellectu, sicut Angeli, si in gratia creati sunt.

Christum filium virginis esse natura et gratia.

Contra. Natura et gratia ex opposito dividuntur.

Ergo quod est per gratiam, non est per naturam.

Praeterea, christus est filius matris, sicut et quilibet alius homo. Sed alii homines non sunt filii matrum suarum per gratiam. Ergo nec christus.

Dicendum ad primum quod gratia unionis non opponitur contra naturam: quia per eam una persona fit duarum naturarum: et sic quod inest per gratiam unionis, inest per alterutram naturarum naturaliter.

Ad secundum dicendum, quod christum, inquantum hominem nasci ex matre, non fuit per gratiam, sed nasci simul deum et hominem; et hoc fuit per gratiam unionis.

Non talis hic filius. Ergo videtur quod filiatio dicatur aequivoce. Dicendum, quod non univoce, nec aequivoce, sed analogice, sicut et alia quae dicuntur de deo et creaturis.

Origine, non adoptione. Hoc dicitur contra Nestorium, qui cum poneret in christo duas personas, non potuit ponere unionem nisi per gratiam: et sic sequeretur quod persona hominis non sit filius dei nisi per gratiam habitualem adoptionis, sicut et nos.

Veritate, vel nuncupatione. Hoc dicitur contra Sabellium, qui posuit distingui personas tantum nominaliter.

Nativitate, non creatione. Et hoc dicitur contra Arium, qui dicebat filium dei esse creaturam.