Articulus 1A

Corpus

Respondeo dicendum ad primam quaestionem, quod praedestinatio accipitur communiter et proprie. Communiter pro praescientia et praeordinatione cujuscumque; et sic patet quod praedestinatio potest esse de natura. Secundum autem quod proprie accipitur importat ordinem praedestinati ad gratiam.

Gratia autem creaturae facit unionem ad deum: quae quidem duplex est: scilicet per operationem, secundum quam nos unimur deo cognoscendo et amando ipsum: et in persona; et secundum hoc humana natura fuit unita deo; et ideo, cum praedestinatio christi ordinetur ad gratiam unionis in persona, potest dici, quod natura est praedestinata, vel persona ratione naturae.

Ad 1

Ad primum ergo dicendum, quod praedestinatio christi primum effectum habet ipsam unionem: unde cum unio sit naturae, potest etiam dici praedestinata; quamvis sibi filiatio non conveniat, quia filiatio non est primus effectus praedestinationis, sed consequitur ad unionem.

Ad 2

Ad secundum dicendum, quod ratio illa procedit de felicitate creaturae ex hoc quod deo unitur per operationem; sed ipsa natura beatificatur ex hoc quod deo unitur in persona.

Ad 3

Et per hoc etiam patet responsio ad tertium: quia praedestinatio aliorum hominum non est ad unionem in persona, sed ad unionem per operationem.