393

Ἰσιδώρου. Θνητός πεφυκώς, τά ὀπίσω πειρῶ βλέπειν. Εὐριπίδου. Βέβαιον οὐδέν ἐστιν ἐν θνητῷ γένει, Βιοῖ γάρ οὐδείς ὅν προαιρεῖται τρόπον. Ἀνωνύμου. Οὐκ ἔστιν ὅστις πάντ᾿ ἀνήρ εὐδοκιμεῖ. Εἶναι δ᾿ ὑπόλαβε καί σέ τῶν πολλῶν ἕνα. ∆ιογένης. Ὁ θνητόν ἀνδρῶν καί ταλαίπωρον γένος, Ὡς οὐδέν ἐσμεν πλήν σκιαῖς ἐοικότες, Βάρος περισσόν γῆς ἀναστροφώμενοι. Ὁ Ἀπελλῆς ὁ ζωγράφος ἐρωτηθείς, διατί τήν Τύχην καθημένην ἔγραψεν, εἶπεν, Οὐχ

ἕστηκε γάρ. Βίας. Ὁ αὐτός ἔλεγε, τόν βίον οὕτω μετρεῖν, ὡς καί πολύν, καί ὀλίγον χρόνον

βιωσόμενος. (1009) Σοφοκλ. ἐν Αἴαντι. Ὡς ἡμέρα κλίνει τε κἀνάγει πάλιν, Οὕτως ἅπαντα τά ἀνθρώπινα.

ΛΟΓΟΣ Ξ Η´.

Περί τοῦ, ὅτι δεῖ τιμᾷν ἀρετήν καί κολάζειν κακίαν. Ἰωάν. ε´. Ἐκπορεύσονται οἱ τά ἀγαθά ποιήσαντες, εἰς ἀνάστασιν ζωῆς· οἱ δέ τά

φαῦλα πράξαντες, εἰς ἀνάστασιν κρίσεως. Β´ Πέτρ. β´. Οἴδεν Κύριος εὐσεβεῖς ἐκ πειρασμοῦ ῥύεσθαι· ἀδίκους δέ εἰς ἡμέραν

κρίσεως κολαζομένους τηρεῖν. Παροιμ. κβ´. Πανοῦργος, ἰδών πονηρόν τιμωρούμενον, κραταιῶς αὐτός παιδεύεται. Σιράχ ι´. Οὐ δίκαιον ἀτιμάσαι πτωχόν συνετόν, καί οὐ καθῆκον δοξάσαι ἁμαρτωλόν. Βασιλείου. Ἐάν οἱ σωφρονοῦντες τούς φαύλους ἴδωσιν ἀτιμαζομένους, πολύ

προθυμότερον τῆς ἀρετῆς ἀνθέξονται. Ἄλλος μέν οὖν εἴη περί ταῦτα τολμηρός καί γεννάδας· μᾶλλον δέ εἴη μηδείς. Ἐγώ

δέ ὀκνῶ κακίᾳ δοῦναι πάντων τήν ἐντεῦθεν κόλασιν, ἤ εὐσεβείᾳ τήν ἄνεσιν. Ἀλλ᾿ ἔστι μέν ὅτε καί πρός τι χρήσιμον, ἤ κακίας ἐγκοπτομένης, δυσπάθεια τῶν πονηρῶν· ἤ ἀρετῆς ὁδοποιουμένης, εὐπάθεια τῶν βελτιόνων· οὐκ ἀεί δέ, οὐδέ πάντως· ἀλλ᾿ εἶναι τοῦτο μόνον καιροῦ τοῦ μέλλοντος, καθ᾿ ὅν οἱ μέν τά τῆς ἀρετῆς ἆθλα, οἱ δέ τά τῆς κακίας ἐπιτίμια δέξονται.

Χρυσοστ. ∆ός τῷ δεομένῳ, καί μή δῷς τῷ ὀρχουμένῳ, ἵνα μή μετά τῶν σῶν χρημάτων καί τήν ψυχήν ἀπολέσῃς τήν ἐκείνου. Σύ γάρ αἴτιος εἶ τῆς ἐκείνου ἀπωλείας, διά τῆς ἀκαίρου φιλοτιμίας. Εἰ γάρ οἱ ἐπί τῆς ὀρχήστρας ᾔδεσαν, ὅτι τό ἐπιτήδευμα αὐτοῖς ἀκερδές ἔμελλεν ἔσεσθαι, πάλαι ἄν ἐπαύσαντο ταῦτα ἐπιτηδεύοντες.

Ἡσαΐ. γ´. Ἀδικεῖ τούς ἀγαθούς, ὁ φειδόμενος τῶν κακῶν. Ὅσοι τούς ἀδικοῦντας κολάζουσιν, οὗτοι τούς ἄλλους ἀδικεῖσθαι κωλύουσιν. Ὁ ἀρετήν τιμῶν, πρώτην ἀλήθειαν τιμᾷ, καί μάλιστα ὡς ἀγαθοῦ παντός

ἡγεμονεύουσαν.