545

ιε´. Φύλαξιν σαυτόν ἀπό ἀκρασίας καί μίσους, καί μή εὕρῃς πρόσκομμα ἐν καιρῷ προσευχῆς σου.

ιστ´. Ὥσπερ οὐκ ἔστιν εὑρεῖν ἐν βορβόρῳ ἀρώματα, οὕτως οὐδ᾿ ἐν ψυχῇ μνησικάκου ἀγάπης εὐωδίαν.

ιζ´. Κράτει γενναίως θυμοῦ καί ἐπιθυμίας, καί πονηρῶν λογισμῶν τάχιστα ἀπαλλάττῃ.

ιη´. Ἀναιρεῖ κενοδοξίαν ἡ κρυπτή ἐργασία, ἀπελαύνει δέ ὑπερηφανίαν τό μηδένα ἐξουθενεῖν.

ιθ´. Ἴδιον κενοδοξίας ὑπόκρισις καί ψεῦδος· τῆς δέ ὑπερηφανίας, ἡ οἴησις καί φθόνος.

κ´. Ἄρχων ἐκεῖνος ὁ ἑαυτοῦ ἄρξας, καί ψυχήν καί σῶμα τῷ λόγῳ ὑποτάξας. κα´. Γνησιότης φίλου ἐν πειρασμῷ δείκνυται, ἡνίκα τῆς ἀνάγκης συγκοινωνός

γένηται. κβ´. Ἀσφάλισαι τάς αἰσθήσεις τῷ τρόπῳ τῆς ἡσυχίας, καί δίκασον τούς λογισμούς

ἐφεστῶτας τῇ καρδίᾳ. κγ´. Πρός τούς λυπηρούς λογισμούς, ἀμνησικάκως ἀπάντα· πρός δέ τούς φιλοδόνους

ἐχθρωδῶς διάκεισο. κδ´. Ἡσυχία καί προσευχή, καί ἀγάπη, καί ἐγκράτεια τετράπλοκόν ἐστιν ἅρμα, εἰς

οὐρανούς ἀνάγον τόν νοῦν. κε´. Τῆξον τήν σάρκα σου ἀσιτίᾳ καί ἀγρυπνίᾳ, καί ἀπελαύνεις τόν δήμιον τῆς

ἡδονῆς λογισμοῦ. κστ´. Ὡς τήκεται κηρός ἀπό προσώπου πυρός, οὕτως ἀπό φόβου Θεοῦ ἀκάθαρτος

λογισμός. κζ´. Κακή ζημία ψυχῆς συνετῆς ἐγχρονίσαι πάθει ψεκτῷ. κη´. Ὑπόμεινον τάς τῶν λυπηρῶν καί ὀδυνηρῶν ἐπαγωγάς· διά γάρ τούτων σε

καθαίρει ἡ τοῦ Θεοῦ πρόνοια. κθ´.Ῥίψας τήν ὕλην καί τῷ κόσμῳ ἀποταξάμενος· ἀπόταξαι λοιπόν καί τοῖς

πονηροῖς λογισμοῖς. λ´. Ἴδιον ἔργον ὑπάρχει τοῦ νοῦ, τό λόγοις Θεοῦ σχολάζειν ἀεί. λα´. Ὥσπερ ἔργον Θεοῦ διοικῆσαι τόν κόσμον, οὕτω καί ψυχῆς κυβερνᾷν τό σῶμα. λβ´. Ποίᾳ ἐλπίδι τῷ Χριστῷ ἀπαντήσομεν, ταῖς τῆς σαρκός ἡδοναῖς μέχρι τοῦ νῦν

δουλεύοντες; (1432) λγ´. Ἀναιρεῖ ἡδονήν κακοπάθεια καί λύπη, ἤ ἑκούσιος, ἤ ἐκ τῆς προνοίας

ἐπαγομένη. λδ´. Ὕλη παθῶν φιλαργυρία τυγχάνει· ὡς αὐξητική οὖσα τῆς περιεκτικῆς ἡδονῆς. λε´. Λύπην τίκτει ἀποτυχία ἡδονῆς· ἡδονή δέ παντί πάθει συνέζευκται. λστ´. ᾮ μέτρῳ μετρεῖς τῷ σώματί σου, ἀντιστρόφως παρά Θεοῦ ἀντιμετρηθήσεταί

σοι. λζ'. Θείων κριμάτων ἔργα τυγχάνει ἀνταπόδοσις δικαία τῶν διά τοῦ σώματος

πεπραγμένων. λη´. Ἀθανασίαν τίκτει ἀρετή καί γνῶσις· ὧν ἡ στέρησις, τοῦ θανάτου γέγονε μήτηρ. λθ´. Λύπη κατά Θεόν ἀναιρεῖ ἡδονήν· ἡδονῆς δέ ἀναίρεσις, ἀνάστασις ὑπάρχει

ψυχῆς. μ´. Ἀπάθειά ἐστιν ἀκινησία ψυχῆς πρός κακίαν· ἧς τυχεῖν ἀμήχανον ἄνευ ἐλέους

Χριστοῦ.