547

ξστ´. Τς τῆς ἐπιθυμίας ὁρμάς ἐγκρατείᾳ χαλίνωσον· τάς δέ τοῦ θυμοῦ, ἀγάπῃ πνευματικῇ.

ξζ´. Ἡσυχία καί προσευχή, μέγιστα ὅπλα ἀρετῆς· αὗται γάρ τόν νοῦν καθαίρουσαι, διορατικόν ἀπεργάζονται.

ξη´. Συντυχία ὠφελεῖ μόνη ἡ πνευματική· τῶν δέ λοιπῶν πασῶν προτιμωτέρα ἡσυχία.

ξθ´. Τῶν πέντε τρόπων συντυχίας, τούς τρεῖς ἐπίλεξαι· τῷ δέ τετάρτῳ μή συχνάσῃς· τοῦ πέμπτου ἀπόστηθι.

ο´. Ἡσυχίαν ἀγαπᾷ ὁ μή πάσχων πρός τά τοῦ κόσμου. Καί πάντας τούς ἀνθρώπους, ὁ μηδέν ἀγαπῶν ἀνθρώπινον.

οα´. ∆ισάσκαλος ἀληθής ἡ συνείδησις ὑπάρχει, ᾗ ὁ ὑπακούων ἀπρόσκοπος διαμένει. οβ´. Ἐκείνους μόνους οὐ κρίνει τό συνειδός, τούς εἰς τό ἄκρον τῆς ἀρετῆς ἤ τῆς

κακίας φθάσαντας. ογ´. Ἄκρα ἀπάθεια ψιλά ποιεῖ τά νοήματα· ἄκρα δέ γνῶσις τῷ ὑπεραγνώστῳ

παρίστησιν. οδ´. Λύπη ἐστίν ψεκτή ἀποτυχία ἡδονῶν, ὧν ὁ καταφρονήσας, ἄλυπος διαμένει. δε´. Ἡ λύπη καθόλου στέρησίς ἐστιν ἡδονῆς, κἄν τε τῆς κατά Θεόν, κἄν τῆς κατά

κόσμον νοήσῃς. δστ´. Θεοῦ ἐστι βασιλεία, ἀγαθότης καί σοφία, ὧν ὁ ἐπιτυχών, ἐν οὐρανοῖς

πολιτεύεται. οζ´. Ἐκεῖνος ἄθλιος ἄνθρωπος, ὁ τῆς ψυχῆς μέν τό σῶμα, τοῦ Θεοῦ δέ τόν κόσμον

τοῖς ἔργοις προτιμήσας. (1436) οη´. Ἴσην τήν ἀγάπην πρός πάντας κέκτηται ὁ τοῖς μέν σπουδαίοις μή

φθονῶν, τούς δέ φαύλους ἐλεῶν. οθ´. Ἆρξαι ὡς ἀληθῶς ἐκεῖνος ὤφειλεν, ὁ καί ψυχῇ καί σώματι τά τῆς ἀρετῆς

νομοθετήσας. π´. Πραγματευτής πνευματικός ἐκεῖνος ὑπάρχει, ὁ ἐξ ἴσου διά τά μέλλοντα καί τῶν

ἡδέων τοῦ βίου καί τῶν αὐστειρῶν ἀποταξάμενος. πα´.Ῥώννυσι ψυχήν μέν, ἀγάπη καί ἐγκράτεια· νοῦν δέ προσευχή καθαρά, καί

θεωρία πνευματική. πβ´. Γνώμη πονηρά κακά ἐνθυμεῖται, καί τά κατορθώματα τοῦ πλησίον εἰς ἐλάττονα

παραγνωρίζει. πδ´. Μή πίστευε τῷ λογισμῷ κρίνοντι τόν πλησίον, ὅτι πονηρόν ἔχων θησαυρόν,

πονηρά καί λογίζεται. πε´. Ἀγαθή καρδία ἀγαθάς ἐννοίας φέρει· πρός γάρ τόν θησαυρόν αὐτοῦ, καί τά

ἐνθυμήματα αὐτοῦ. πστ´. Τήρει τούς λογισμούς, καί φεῦγε ἀπό κακίας· ἵνα μή σκοτισθείς ὁ νοῦς ἄλλα

ἀντ᾿ ἄλλων βλέπῃ. πζ´. Ἐννόει τούς Ἰουδαίους, καί ἀσφάλισαι σεαυτόν. Οἱ ἐκ τοῦ φθόνου

τυφλωθέντες, τόν Κύριον καί Θεόν εἰς Βεελζεβούλ παρεγνώρισαν. πη´. Ὑπόνοια πονηρά σκοτίζει διάνοιαν, καί ποιεῖ, τά παρά τήν ὁδόν, ἀντί τῆς ὁδοῦ

θεωρεῖν. πθ´. Ταῖς ἀρεταῖς ἁπάσαις παραπεπήγασιν αἱ κακίαι· καί διά τοῦτο τάς ἀρετάς οἱ

πονηροί εἰς κακίας παραγνωρίζουσι.