548

Τέσσαρα ἀνοικτό.´ Ἡδονῇ ἤ λύπῃ ἐγχρονίζων ὁ νοῦς, τῷ τῆς ἀκηδίας πάθει τάχιστα περιπίπτει.

Τέσσ. ἀνοικτό α´. Συνείδησις καθαρά διεγείρει ψυχήν, λογισμός δέ ῥυπαρός καταχθονίζει αὐτήν.

Τέσσ. ἀνοικ. β´. Κινούμενα τά πάθη ἀπελαύνουσι κενοδοξίαν· ἀναιρούμενα δέ, πάλιν αὐτήν ὑποστρέφουσιν.

Τέσσ. ἀνοικ. γ´. Εἰ πάντων ὁμοῦ τῶν παθῶν ἀπαλλαγῆναι θέλεις, ἐγκράτειαν καί ἀγάπην καί προσευχήν ἀνάλαβε.

Τέσσ. ἀνοικ. δ´. Νοῦς διά προσευχῆς τῷ Θεῷ ἐγχρονίζων, καί τό παθητικόν τῆς ψυχῆς τῶν παθῶν ἀπαλλάττει.

Τέσσ. ἀνοικ. ε´. Ὁ Θεός τό εἶναι τοῖς οὖσι δεδωκώς, καί τῇ προνοίᾳ αὐτοῦ ἅμα τά πάντα συνέδησεν.

Τέσσ. ἀνοικ. στ´. ∆εσπότης δέ ὑπάρχων, καί δοῦλος γενόμενος, τό ἄκρον τῆς προνοίας τῇ κτίσει ἐξέφηνεν.

Τέσσ. ἀνοικ. ζ´. Ὁ Θεός καί Λόγος ἀτρέπτως σαρκωθείς, πάσῃ τῇ κτίσει διά τῆς σαρκός ἡνώθη.

Τέσσ. ἀνοικ. η´. Ξένον θαῦμα ἐν οὐρανῷ καί ἐπί γῆς, ὅτι Θεός ἐπί γῆς, κἄν ἄνθρωπος ἐν οὐρανοῖς· ἵνα ἀνθρώπους ἀγγέλοις συνάψας, ἅμα πάσῃ τῇ κτίσει τήν θέωσιν χαρίσηται.

(14370 Τέσσ. ἀνοικ. θ´. Ἁγιασμός καί θέωσις ἀγγέλων καί ἀνθρώπων, ἡ γνῶσις τῆς ἁγίας καί ὁμοουσίου Τριάδος.

ρ´. Συγχώρησις ἁμαρτιῶν, παθῶν ἐστιν ἐλευθερία, ὧν ὁ μήπω ἀπαλλαγείς χάριτι, τῆς συγχωρήσεως οὔπω ἔτυχεν.

ΕΚΑΤΟΝΤΑΣ Β´. Ἧς ἡ ἀκροστιχίς ἥδε Εὖξαι ὑπέρ ἐμοῦ ἀδελφέ τιμιώτατε, ὅτι μεγάλα κακά προσδοκῶ ἄξια τῆς ἐμῆς

προαιρέσεως, λύπας τῇ ψυχῇ, καί ὀδύνας τῷ σώματι. α´. Ἐθέλεις ὑφ᾿ ἕν τῶν κακιῶν ἀπαλλαγῆναι; τῇ μητρί τῶν κακῶν τῇ φιλαυτίᾳ

ἀποτάξαι. β´. Ὑγεία ψυχῆς, ἀπάθεια καί γνῶσις, ἧς τυχεῖν ἀμήχανον τόν ἡδοναῖς δουλεύοντα. γ´. Ξηραίνει τάς ἡδονάς τάς σωματικάς τε, καί ψυχικάς ἐγκράτεια μεθ᾿ ὑπομονῆς,

καί ἀγάπη μετά μακροθυμίας. δ´. Ἀρχή κακῶν τῇ ψυχῇ ἡ φιλαυτία γέγονεν· φιλαυτία δέ ἐστιν ἡ τοῦ σώματος

φιλία. ε´. Ἴδιον τοῦ λογικοῦ τό ὑποταγῆναι τῷ λόγῳ, καί τό ὑποπιάσαι, καί δουλαγωγῆσαι

τό σῶμα. στ´. Ὕβρις τῷ λογικῷ ὑποταγῆναι τῷ ἀλόγῳ, καί πρόνοιαν αὐτοῦ ποιεῖσθαι εἰς

ἐπιθυμίας αἰσχράς. ζ´. Πονηρόν ἔργον ψυχῆς λογικῆς, καταλιμπάνειν τόν Κτίσαντα, καί λατρεύειν τῷ

σώματι.