550

(1441) λδ´. Γῆ ἐστιν ἐπαγγελίας ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἧς πρόξενοι γίνονται ἀπάθεια καί γνῶσις.

λε´. Αἴγυπτός ἐστι νοητή, σκοτασμός τῶν παθῶν· εἰς ἥν οὐδείς καταβαίνει, εἰ μή λιμῷ περιπέσῃ.

λστ´. Λόγοις πνευματικοῖς ἐπισυχνάσεις τό οὖς σου, καί λογισμῶν ἀκαθάρτων ἀπομακρυνεῖ ὁ νοῦς σου.

λζ´. Ἀγαθός καί σοφός φύσει μόνος ὁ Θεός· γίνεται δέ μεθέξει καί ὁ νοῦς, ἐάν σπουδάσῃ.

λη´. Κράτει γαστρός καί ὕπνου, καί θυμοῦ, καί γλώσσης· καί οὐ μή προσκόψεις πρός λίθον τόν πόδα σου.

λθ´. Ἀγωνίζου ἀγαπῆσαι πάντα ἄνθρωπον ἐξ ἴσου, καί ἀπελαύνεις συλλήβδην πάντα τά πάθη.

μ´. Κοινή νοῦ καί αἰσθήσεως ἡ θεωρία τῶν αἰσθητῶν· ἰδία δέ τοῦ νοῦ ἡ γνῶσις τῶν νοητῶν.

μα´. Ἀδύνατον τόν νοῦν σχολάσαι τοῖς νοητοῖς, εἰ μή τήν σχέσιν τήν πρός τήν αἴσθησιν, καί τά αἰσθητά ἀποκόψῃ.

μβ´. Προσπάθειαν φυσικήν ἡ αἴσθησις ἔχει πρός τά αἰσθητά, καί συμπερισπᾷ τόν νοῦν περισπωμένη περί αὐτά.

μγ´.Ῥίψον τήν αἴσθησιν περί τήν τοῦ νοῦ ὑπουργίαν, καί μή δῷς αὐτῇ καιρόν ἀντιπερισπᾶσαι αὐτόν.

μδ´. Ὅταν συμβῇ τόν νοῦν σχολάσαι τοῖς αἰσθητοῖς, ἀντιπερίσπα τήν αἴσθησιν, πρός νοῦν ἀνάγων τά παρακείμενα.

με´. Σημεῖον, ὅτι σχολάζει ὁ νοῦς περί τά νοητά, τό πάντων καταφρονεῖν τῶν τήν αἴσθησιν σαινόντων.

μστ´. ∆ιανοιγόμενος ὁ νοῦς περί τήν τῶν νοητῶν θεωρίαν, δυσαπόσταστον ἔχει τήν περί αὐτά ἡδονήν.

μζ´. Ὅταν ὁ νοῦς πλουτήσῃ τήν τῆς μονάδος γνῶσιν, τότε καί τήν αἴσθησιν πάντη δεδουλωμένην ἔχει.

μη´. Κώλυε τόν νοῦν σου κυκλεύειν τά αἰσθητά, ἵνα μή ἡδονάς καί λύπας ἐν αὐτοῖς καρπώσηται.

μθ´. Ὧν ὁ νοῦς ἐν τοῖς θείοις σχολάζει διαπαντός, τούτων καί τό παθητικόν μέρος θεῖον γέγονεν ὅπλον.

ν´. Ἀδύνατον τόν νοῦν τῇ γνώσει ποιωθῆναι, εἰ μή πρότερον τό παθητικόν ταῖς οἰκείας ἀρεταῖς ἐξ αὐτοῦ πελάσει.

να´. Ξένος τῶν τοῦ κόσμου ὁ νοῦς τότε γίνεται, ὅταν τήν πρός τήν αἴσθησιν σχέσιν παντελῶς ἀποκόψῃ.

νβ´. Ἴδιον τοῦ λογιστικοῦ τῆς ψυχῆς, σχολάζειν γνώσει Θεοῦ· τοῦ δέ παθητικοῦ αὐτῆς, ἀγάπη καί ἐγκράτεια.

νγ´.(1444) Ἀδύνατον τόν νοῦν πράγματι χρονίζειν αἰσθητῷ, εἰ μή πάντως πάθος κέκτηται πρός αὐτό.

νδ´. Τέλειός ἐστιν ὁ νοῦς ὁ ποιωθείς τῇ γνώσει. Ψυχή δέ ἐστι τελεία, ἡ ταῖς ἀρεταῖς ἀνακραθεῖσα.

νε´. Ἡ πρός τήν αἴσθησιν σχέσις τοῦ νοῦ, δοῦλον αὐτόν καθίστησι τῶν τοῦ σώματος ἡδονῶν.