552

οθ´. Ψυχή καθαρά ἡ τόν Θεόν ἀγαπῶσα, καί νοῦς ἐστιν καθαρός ὁ ἀγνοίας χωρισθείς.

π´. Ὑπέρ τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ μέχρι θανάτου ἀγώνισαι, ὅτι δι᾿ αὐτῶν καθαρθείς εἰς τήν ζωήν εἰσελεύσῃ.

πα´. Χρῆσαι τῷ σώματι ὡς ὑπηρέτη τῶν ἐντολῶν, ἀνώδυνον αὐτό τηρῶν καί ἄνοσον ὅση δύναμις.

πβ´. Ἡ τῆς σαρκός ἐπανάστασις, ἐξ ἀμελείας γίνεται τῆς προσευχῆς τε καί διαίτης, καί καλῆς ἡσυχίας.

πγ´. Καλά ἔγγονα τίκτει ἡ καλή ἡσυχία· ἐγκράτειαν καί ἀγάπην καί τήν προσευχήν καθαράν.

πδ´. Ἀνάγνωσις καί προσευχή νοῦν καθαίρουσιν· ἀγάπη δέ καί ἐγκράτεια τό παθητικόν τῆς ψυχῆς.

πε´. Ἴσην διαπαντός τήρει τήν ἐγκράτειαν, ἵνα μή τῇ ἀνωμαλία εἰς τά ἐναντία πέσῃς.

πστ´. Ὁ νομοθετῶν ἑαυτῷ μή παραβῇ ἑαυτόν· γάρ ἑαυτόν παραλογιζόμενος, ἑαυτόν ἀπατᾷ.

πζ´. ∆υσμαί εἰσιν νοηταί, ψυχαί ἐμπαθεῖς· ταῖς γάρ τοιαύταις ἔδυ τῆς δικαιοσύνης ὁ ἥλιος.

πη´. Υἱός ἐστιν Θεοῦ ὁ ὁμοιωθείς τῷ Θεῷ δι᾿ ἀγαθότητος, καί τῆς σοφίας, καί δυνάμεως, καί δικαιοσύνης.

πθ´. Νόσος ἐστίν ψυχῆς, ἡ τῆς κακίας ἕξις, θάνατος δέ ἡ κατ᾿ ἐνέργειαν ἁμαρτία. Τέσσ. ἀνοικ.´. Ἀκτημοσύνη ἐστίν νοητή, ἡ παντελής ἀπάθεια, καθ᾿ ἥν γενόμενος ὁ

νοῦς ἀναχωρεῖ τῶν ἐνταῦθα. Τέσσ. ἀνοικ. α´. Συμφώνους τήρει τάς τῆς ψυχῆς ἀρετάς· ἐκ τούτου γάρ τίκτεται ὁ

τῆς δικαιοσύνης καρπός. Τέσσ. ἀν. β´. Τήν τῶν νοητῶν θεωρίαν, ἀσώματον εἶναί φασιν, ὡς ὕλης καί εἴδους

πάντη ἀπηλλαγμένην. Τέσσ. ἀν. γ´. Ὥσπερ τά τέσσαρα στοιχεῖ ἐκ τῆς ὕλης καί τοῦ εἴδους· οὕτως καί τά ἐξ

αὐτῶν σώματα ἐκ τῶν αὐτῶν συνέστηκεν. Τέσσ. ἀν. δ´. Σάρξ γενόμενος διά τήν φιλανθρωπίαν ὁ Λόγος, οὔτε ὅ ἦν μετέβαλεν,

οὐδ᾿ ὄ γέγονεν, ἠλλοίωσεν. (1448) Τέσσ. ἀν. ε´. Ὥσπερ ἐκ θεότητος καί ἀνθρωπότητος, καί ἐν θεότητι, καί

ἀνθρωπότητι, οὕτως καί ἐκ δύο φύσεων, καί ἐν δύο φύσεσι λέγομεν τόν ἕνα Θεόν. Τέσσ. ἀν. στ´. Μίαν ὑπόστασιν Χριστοῦ ὁμολογοῦμεν ἐν δύο φύσεσιν ἡνωμένας

ἀδιαιρέτως. Τέσσ. ἀν. ζ´. Ἀδιαίρετον τήν μίαν Χριστοῦ ὑπόστασιν δοξάζομεν, καί ἀσύγχυτον τήν

τῶν φύσεων ἕνωσιν ὁμολογοῦμεν. Τέσσ. ἀν. η´. Τρισυποστατον τήν μίαν τῆς θεότητος οὐσίαν προσκυνοῦμεν, καί

ὁμοούσιον τήν ἁγίαν Τριάδα θεολογοῦμεν. Τέσσ. ἀν. θ´. διά τῶν τριῶν ὑποστάσεων πατρότης, υἱότης, ἐκπόρευσις· καί κοινά

τῶν αὐτῶν πάλιν ἐστίν, ἡ οὐσία, ἡ φύσις, ἡ θεότης, ἡ ἀγαθότης.

ΕΚΑΤΟΝΤΑΣ Γ´. (1448) Ἧς ἡ ἀκροστοιχίς ἥδε·