555

μστ´. Ἡ μνησικακία λέπρα ἐστί ψυχῆς· συμβαίνει δέ αὐτή ἀπό ἀτιμιῶν, ἤ ζημίας, ἤ λογισμῶν ὑπονοίας.

μζ´. Κύριος νοῦν φθονερόν ἐκτυφλοῖ, ὅτι λυπεῖται ἀδίκως ἐπί τοῖς ἀγαθοῖς τοῦ πλησίον.

μη´. Καταλάλος δέ ψυχή τρίβωλον ἔχων γλῶσσαν· ἑαυτόν γάρ καί τόν ἀκούοντα, ἴσθ᾿ ὅτι δέ καί τόν καταλαλούμενον βλάπτει.

μθ´. (1453) Ἀμνησίκακός ἐστιν ὁ προσευχόμενος ὑπέρ λυπήσαντος· καί ἀπαλλάττεται μνησικακίας ὁ μή φειδόμενος δώρων.

ν´. Θάνατος ψυχῆς μῖσος πρός τόν πλησίον· τοῦτον ἔχει καί πράττει ἡ τοῦ καταλάλου γλῶσσα.

να´. Ἀκηδία ἐστίν ὀλιγωρία ψυχῆς· ὀλιγωρεῖ δέ ψυχή φιληδονοῦσα. νβ´. Ἰησοῦν ὁ ἀγαπῶν γυμνάζεται ἐν πόνοις, καρτερίᾳ δέ πόνων ἐκδιώκει ἀκηδίαν. νγ´.Ῥώννυται ψυχή διά πόνων ἀσκήσεως, καί ἐν τῷ πάντα μέτρῳ ποιεῖν ἀπελαύνει

ἀκηδίαν. νδ´. Ὁ κρατῶν γαστρός, μαραίνει ἐπιθυμίαν, καί λογισμοῖς πορνείας οὐ δουλεύει ὀ

νοῦς αὐτοῦ. νε´. Νοῦς ἐγκρατοῦς ναός ἁγίου Πνεύματος· ὁ δέ τοῦ γαστριμάργου, κατοικητήριον

κοράκων. νστ´. Τῆς τῶν βρωμάτων ποικιλίας ὁ κόρος ποιεῖ ἐπιθυμίαν, ἡ δέ ἔνδεια ἡδύνει καί

αὐτόν ψιλόν τόν ἄρτον. νζ´. Ἀπαλλάττεται φθόνου ὁ συγχαίρων τῷ φθονουμένῳ κρυπτῶς τοῦ φθονοῦντος. νη´. Τοῦ ἀμελῶς βιοῦντος μάκρυνον σεαυτόν, κἄν ὄνομα μέγα παρά πολλοῖς

κέκτηται. νθ´. Ἄνδρα φιλόπονον κτῆσαι φίλον, καί εὑρήσεις σκέπην τῶν σῶν σφαλμάτων. ξ´. ∆εσπόταις πολλοῖς ὁ ἀμελής πέπραται, καί ὡς ἄγουσιν αὐτόν, οὕτως διαγίνεται. ξα´. Εὐνοεῖ σοι ὡς φίλος ἐν καιρῷ εἰρήνης, καί ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ὡς ἐχθρός

πολεμεῖ. ξβ´. Τήν ψυχήν τίθησιν ὑπέρ σοῦ πρό τῆς κινήσεως τῶν παθῶν, καί ὅταν κινηθῶσιν,

τήν ψυχήν σου λαμβάνει. ξγ´. Ἡ χερσωθεῖσα γῆ, ἀκανθῶν πεπλήρωται, καί ἀμελής ψυχή παθῶν ἀκαθάρτων. ξδ´. Νοῦς φρόνιμος χαλινοῖ ψυχήν αὐτοῦ, καί ὑποπιάζει τό σῶμα, καί δουλαγωγεῖ

τά πάθη. ξε´. Σημεῖα τῶν ἔνδον τά προφανῆ κινήματα, ὡς καί τῶν ἀγνώστων δένδρων οἱ

προφερόμενοι καρποί. ξς´. Ὑποκριτήν ἐλέγχουσιν οἱ λόγοι καί τά ἔργα, καί τόν κεκρυμμένον

ψευδοπροφήτην εἰς φανέρωσιν ἄγουσιν. ξζ´. Νοῦς ἠλογημένος οὐ παιδεύει ψυχήν αὐτοῦ, καί ἀγάπης καί τῆς ἐγκρατείας

ἀπομακρύνει αὐτήν. ξη´. Ἐννοιῶν φαύλων αἰτία ἕξις πονηρά, ἀπό κενοδοξίας καί ὑπερηφανείας καί

ἀλαζονείας συνισταμένη. ξθ´. Ἴδια τῶν προειρημένων ὑπόκρισις, καί δόλος πανουργία τε καί εἰρωνεία, καί τό

πάμφαυλον ψεῦδος. ο´. ∆ουλεύουσιν τοῖς προλεχθεῖσι φθόνος καί ἔρις, θυμός καί ὀργή, λύπη καί

μνησικακία.