556
οα´. 1456) Ἥδε ὁδός τῶν ἐν ἀμελείᾳ βιούντων, καί οὗτος ὁ θησαυρός τῶν ἐν ἐμοί κεκρυμμένων.
οβ´. Σώζουσι ψυχήν κακοπάθεια καί ταπείνωσις, καί ἐκ τῶν προειρημένων παθῶν ἀπαλλάττουσιν αυτήν.
ογ´. Ἴδιον ἐννοίας συνετῆς λόγος ὠφέλιμος, καί ψυχῆς ἀγαθῆς πρᾶξις σπουδαία. οδ´. Νοῦς πεφωτισμένος λόγους προφέρει σοφούς, καί ψυχή καθαρά λογισμούς
γεωργεῖ θείους. οε´. Λογισμοί σπουδαίου σοφίαν μελετῶσι, καί οἰ λόγοι αὐτοῦ φωτίζουσι τούς
ἀκούοντας. οστ´. Ὑποκειμένων ἐν ψυχῇ ἀρετῶν, ἀγαθούς γεωργεῖ λογισμούς· κακιῶν δέ
ὑποκειμένων, φαύλας τίκτει ἐννοίας. οζ´. Πονηρῶν ἐννοιῶν ἐργαστήριον, ψυχή ἐμπαθής· καί ἐκ τοῦ ἑαυτῆς θησαυροῦ
προφέρει τά πονηρά. οη´. Ὁ ἀγαθός θησαυρός, ἡ ἕξις ἐστί τῆς ἀρετῆς, καί ὁ ἀγαθός νοῦς ἐκ ταύτης
προφέρει τά ἀγαθά. οθ´. Ὑπό θείας ἀγάπης ἐνεγούμενος ὁ νοῦς, ἀγαθάς ἐννοίας περί Θεοῦ γεωργεῖ· ὑπό
δέ τῆς φιλαυτίας ἐκ τοῦ ἐναντίου. π´. Νοῦς ὑπό τῆς εἰς τόν πλησίον ἀγάπης κινούμενος, καλά περί αὐτοῦ ἀδιαλείπτως
λογίζεται, καί πάλιν ἐκ τοῦ ἐναντίου τά πονηρά ὑποτίθεται. πα´. Τῶν ἀγαθῶν ἐννοιῶν αἱ ἀρεταί αἰτίαι, τῶν δέ ἀρετῶν αἱ ἐντολαί· τῆς δέ τούτων
ἐργασίας, ἡ προαίρεσις. πβ´. Αἱ ἀρεταί καί αἱ κακίαι γινόμεναι καί ἀπογινόμεναι, εὖ ἤ κακῶς τήν ψυχήν
διατιθέασι, κινοῦσαι εἰς ἐννοίας κατ᾿ ἀλλήλων. πγ´. Τῶν πονηρῶν ἐννοιῶν αἰτίαι αἱ κακίαι, τῶν δέ κακιῶν ἡ παρακοή, τῆς δέ
παρακοῆς ἡ τῆς αἰσθήσεως ἀπάτη, τῆς δέ ἀπάτης ἡ τοῦ νοῦ περί τήν ἀσφάλειαν αὐτῆς ἀμέλεια.
πδ´. Ἐν μέν τοῖς προκόπτουσιν εὐμετάπτωτοι γίνονται αἱ διαθέσεις τῶν ἐναντίων. Ἐν δέ τοῖς τελείοις κατ᾿ ἄμφω ἕξεις δυσκίνητοι.
πε´.Ῥώμη ψυχῆς ἐστιν ἕξις ἀρετῆς δυσκίνητος, εἰς ἥν ὁ φθάσας ἔλεγεν· Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; καί τά ἐξῆς.
πστ´. Προηγεῖται μέν πάντων τῶν παθῶν ἡ φιλαυτία, ἕπεται δέ πάντων ἔσχατον ἡ ὑπερηφανία.
πζ´. Οἱ τρεῖς γενικώτατοι τῆς ἐπιθυμίας λογισμοί, ἐκ τοῦ πάθους τῆς φιλαυτίας τήν γέννησιν ἔχουσιν.
πη´. Νόει πάντως τούς τε τῆς γαστριμαργίας καί κενοδοξίας καί φιλαργυρίας λογισμούς, οἷς ἕπονται πάντες οἱ ἐμπαθεῖς λογισμοί, ἀλλ᾿ οὐ πάντες κοινῶς.
πθ´. Τῷ τῆς γαστριμαργίας λογισμῷ ἕπεται ὁ τῆς πορνείας, τῷ δέ τῆς κενοδοξίας ὁ τῆς ὑπερηφανίας· οἱ δέ λοιποί κοινῶς τοῖς τρισίν.
Τέσσ. ἀν.´. Ἀκολουθοῦσι κοινῶς τοῖς τρισίν, οἵ τε τῆς λύπης, καί τῆς ὀργῆς καί τῆς μνησικακίας καί φθόνου καί ἀκηδίας, καί οἱ λοιποί.
Τέσσ. ἀν. α´. (1457) ∆έσποτα τῶν ἁπάντων Χριστέ, ἐκ πάντων τούτων ἡμᾶς ἐλευθέρωσον, τῶν τε ὀλεθρίων παθῶν, καί τῶν ἐξ αὐτῶν τικτομένων λογισμῶν.
Τέσσ. ἀν. β´. Ἕνεκά σου γεγόναμεν, ἵνα σοῦ κατατρυφήσωμεν ἐν παραδείσῳ τιθέντες, τῷ ὑπό σοῦ φυτευθέντι.