558

ια´. Ἔχεις τήν ἐξουσίαν τῆς ἐπ᾿ ἀμφότερα ῥοπῆς, γενοῦ τοῦ κρείττοντος, καί ὑποτάσσεις τό χεῖρον.

ιβ´. Καλή ἡ αἴσθησις, καί καλά τά αἰσθητά, ὡς Θεοῦ ἔργα τοῦ ἀγαθοῦ, οὐ συγκρίνονται δέ ὅμως παντάπασι τῷ νῷ καί τοῖς νοητοῖς.

ιγ´. Τήν λογικήν καί νοεράν οὐσίαν δεκτικήν τοῦ πνεύματος καί τῆς ἑαυτοῦ γνώσεως ὁ Θεός ἐδημιούργησεν· τήν δέ αἴσθησιν καί τά αἰσθητά, εἰς χρῆσιν αὐτῆς παρήγαγεν.

ιδ´. Ὥσπερ ἄτοπον δούλῳ φαύλῳ δεσπότην ἀγαθόν ὑποτάξαι, οὕτως ἄτοπον νοῦν λογικόν σώματι δουλαγωγῆσαι φθαρτῷ.

ιε´. Νοῦς μή ἐπιστατῶν τῇ αἰσθήσει, δι᾿ αὐτῆς περιπίπτει κακοῖς· ὑφ᾿ ἡδονῆς γάρ τῶν αἰσθητῶν ἀπατηθεῖσα, τίκτει αὐτῷ φαυλότητα.

ιστ´. Κρατῶν τῆς αἰσθήσεως, ἀσφαλίζου καί τήν μνήμην· αἱ γάρ διά τῆς αἰσθήσεως προλήψεις διά τῆς μνήμης ἀνακινοῦσι τά πάθη.

ιζ´. Ὑποπίαζε τό σῶμα, καί προσεύχου συνεχῶς, καί τῶν ἐκ προλήψεως λογισμῶν τάχιστα ἀπαλλάττῃ.

ιη´.Ῥήμασι θείοις ἀδιαλείπτως σχόλαζε· ἡ γάρ περί αὐτά φιλοπονία καταναλίσκει τά πάθη.

ιθ´. Ἴστησι τόν νοῦν τῆς περί τά πάθη πλάνης ἀνάγνωσις, καί ἀγρυπνία καί προσευχή καί ψαλμῳδία.

κ´. Ὥσπερ τό ἔαρ πρός τό βλαστάνειν ἀνακινεῖ τά φυτά, οὕτως καί ἡ ἀπάθεια τόν νοῦν, πρός τήν γνῶσιν τῶν ὄντων.

κα´. Συντήρησον ἐντολάς, καί εὑρήσεις εἰρήνην· καί τόν Θεόν ἀγάπησον, καί γνώσεως ἐπιτεύξῃ.

κβ´. Κόπῳ καί μόχθῳ, καί ἱδρῶτι προσώπου τόν ἄρτον τῆς γνώσεως κατεκρίθης ἐσθίειν.

κγ´. (1461) Ἀμέλεια τόν προπάτορα εἰς παράβασιν ἤγαγεν, καί ἀντί τῆς τρυφῆς παραδείσου κατέκρινε θανάτῳ.

κδ´. Κράτει καί σύ τῆς Εὔας, τόν ὄφιν φύλαξαι, ἵνα μή ἀπατηθεῖσα τοῦ ξύλου σοι μεταδῷ.

κε´. Ὥσπερ τό σῶμα κατά φύσιν ἡ ψυχή ζωοποιεῖ, οὕτω καί τήν ψυχήν ἡ ἀρετή καί ἡ γνῶσις.

κστ´. Νεφέλη ἐστίν ἄνυδρος νοῦς οἰησίσοφος, ὑπό τῶν τῆς κενοδοξίας καί ὑπερηφανίας πνευμάτων παραφερόμενος.

κζ´. Κενοδοξίας κρατῶν ἀπό τῆς πορνείας πρόσεχε, μήποτε τάς τιμάς φεύγων ἀτιμίᾳ περιπέσης

κη´. Ἀποφυγών κενοδοξίαν, εἰς τόν Θεόν ἀπόβλεπε· εἰ δέ μήγε, οἰήσει ἤ πορνείᾳ περιπίπτεις.

κθ´. Ἴδιον τῆς κενοδοξίας ἡ ἐπιδεικτική ἐπιτήδευσις· τῆς δέ ὑπερηφανίας τό ἐξουθενεῖν καί θυμοῦσθαι.

λ´. Τήν γαστριμαργίαν φεύγων, τήν ἀνθρωπαρέσκειαν φύλαξαι, τήν ὠχρότητα τοῦ προσώπου σου ἐπιδείξασθαι προσφαντάζουσαν.

λα´. Ὡραία νηστεία, ἡ βραχυφαγίᾳ χαίρουσα, καί λιτοφαγίαν ἔχουσα, καί ἀνθρωπαρέσκειαν φεύγουσα.

λβ´. Νηστεύων ἕως ὀψέ, μή χορτάστῃς εἰς κόρον, ἵνα μή ἅ ἅπαξ καταλύεις, ταῦτα πάλιν οἰκοδομήσῃς.