560

νστ´. Ξύλον ζωῆς γνῶσίς ἐστι Θεοῦ, οὗ μετέχων ὁ καθαρός, ἀθάνατος διαμένει. νζ´. Ἀρχή πρακτικῆς, πίστις Χριστοῦ, τέλος δέ αὐτῆς ἀγάπη Θεοῦ. νη´. Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστός καί Κύριος ἡμῶν καί Θεός, ὁ τήν εἰς αὐτόν πίστιν πρός

ζωήν ἡμῖν χαρισάμενος. νθ´. Ἐκ ψυχῆς, καί σώματος, καί θεότητος ἡμῖν ἐπέφανεν, ἵνα καί ψυχήν καί σῶμα

ὡς Θεός ἐκ θανάτου λυτρώσηται. ξ´. Κτησώμεθα πίστιν, ἵνα ἔλθωμεν εἰς ἀγάπης, ἐξ ἧς τίκτεται ὁ τῆς γνώσεως

φωτισμός. ξα´. Τῷ τῆς γνώσεως κτήματι ταῦτα καθεξῆς ἐπακολουθεῖ , φόβος Θεοῦ, ἐγκράτεια

ἡδονῶν, ὑπομονή πόνων, ἐλπίς εἰς Θεόν, ἀπάθεια, ἀγάπη. ξβ´. Ἐξ ἀγάπης εἰλικρινοῦς τίκτεται γνῶσις φυσική. Ταύτην δέ διαδέχεται τό

ἔσχατον ὀρεκτόν· τοῦτο δέ ἐστιν ἡ τῆς θεολογίας χάρις. ξγ´. Νοῦς κρατῶν τῶν παθῶν, ἐκ φόβου παντός κρατεῖ, πιστεύων τῷ Θεῷ, περί ὧν

ἠπείλησε, καί περί ὧν ἐπηγγείλατο. ξδ´. (1465) Ὧ ἐδόθη πίστις, ἀπαιτεῖται ἐγκράτει ἥτις χρονίζουσα τίκτει τήν

ὑπομονήν, ἕξιν οὖσαν φιλόπονον. ξε´. Σημεῖον ὑπομονῆς ἡ τῶν πόνων φιλία, εἰς οὕς θαῤῥῶν ὁ νοῦς ἐλπίζει τυχεῖν

τῶν ἐπηγγελμένων, καί ἐκφεύγει τά ἠπειλημένα. ξστ´. Προσδοκία τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, συνάπτει τόν νοῦν τοῖς προσδοκωμένοις·

ἐν αὐτοῖς δέ χρονίζων ἐπιλανθάνεται τῶν παρόντων. ξζ´.Ῥίπτει τά παρόντα ὁ τῶν ἐλπιζομένων γευσάμενος· ὅλον γάρ τόν πόθον ἐν

ἐκείνοις ἐκένωσεν. ξη´. Ὁ Θεός ἐστιν ὁ τά μέλλοντα ἐπαγγειλάμενος ἀγαθά· ᾧ ὁ πιστεύων ὡς παρόντα

ποθεῖ τά μέλλοντα. ξθ´. Σημεῖον τοῦ ἐν τοῖς ἐλπιζομένοις ἀγαθοῖς διατρίβειν τόν νοῦν, τό λήθην μέν

ποιεῖσθαι παντελῆ τῶν ἐνταῦθα, πλατύνεσθαι δέ αὐτόν ἐν τῇ γνώσει τῶν μελλόντων. ο´. Καλή ἡ ἀλήθεια, ἥν ὁ Θεός διδάσκει τῆς ἀληθείας, ἀπεντεῦθεν πληροφορῶν τήν

θεοφιλῆ ψυχήν. οα´. Ὑπεραιώνια εἶναι καί πρό παντός αἰῶνος, καί ὑπέρ νοῦν καί λόγον, τά

ἀποκείμενα ἀγαθά τοῖς κληρονόμοις τῆς ἐπαγγελίας. οβ´.Ῥυθμίσωμεν ἑαυτούς τοῖς κανόσι τῆς εὐσεβείας, ἵνα μή εἰς πάθη παρατραπέντες

ἐκπέσωμεν τῆς ἐλπίδος. ογ´. Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστός ὁ εἷς τῆς ἁγίας Τριάδος, οὗ καί συγκληρονόμος μέλλεις

ἔσεσθαι. οδ´. Ὁ τήν γνῶσιν τῶν ὄντων παρά Θεοῦ διδαχθείς οὐ δυσπιστεῖ τῇ γραφῇ περί τῶν

προειρημένων. οε´. Νοῦν παθῶν γυμνωθέντα εὑρίσκον τό Πνεῦμα τό ἅγιον, μυσταγωγεῖ αὐτόν

ἀναλόγως περί πάντων τῶν ἐλπιζομένων. οστ´. Τῇ ἀναλογίᾳ τῆς τοῦ νοῦ καθάρσεως καί τήν τῶν θείων γνῶσιν ἡ ψυχή

χορηγεῖται. οζ´. Ὁ τό σῶμα κανονίσας, καί ἐν τῇ γνώσει διατρίβων, ὑπ᾿ αὐτῆς τῆς γνώσεως

ἐπιπλεῖον καθαίρεται. οη´. Νοῦς ἀρχόμενος τά θεῖα φιλοσοφεῖν, ἀπό πίστεως ἄρχεται, καί δι᾿ αὐτῶν ἐν

μέσῳ ὁδεύων, εἰς τήν πίστιν πάλιν καταλήγει τήν ἀνωτάτην.