563

EJUSDEM THALASSII

LIBELUS AD THEODOSIUM IMPERATOREM

Τοῖς εὐσεβεστάτοις, καί τιμηθεῖσι, καί τιμωμένοις παρά Θεῷ καί ἀνθρώποις, Χριστιανοῖς βασιλεῦσι, Φλαυΐοις Θεοδοσίῳ καί Οὐαλεντινιανῷ, δέησις, εἴτουν παράκλησις παρά Βασιλείου διακόνου καί ἀρχιμανδρίτου, καί Θαλασσίου ἀναγνώστου καί μονάζοντος, καί λοιπῶν Χριστιανῶν μοναχῶν.

Α´. Ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀναριθμήτων παρά ἀνθρώποις καλῶν μετουσίαν

δωρησαμένη τε καί δωρουμένη τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων, ἐν πᾶσι, καί ἐπί πᾶσίν ἐστιν.Ἐν τούτοις δέ τοῖς ἀπό τοῦ Θεοῦ δώροις ἔνεστιν ἡ ἀληθινή γνῶσις, καί τό μῖσος τῆς ψευδωνύμου γνώσεως· ὥστε εἰδέναι ἡμᾶς τήν ἄνωθεν καί ἐξ ἀρχῆς ὑπό τῶν ἀποστόλων, καί μαρτύρων, καί ὁμολογητῶν, καί ἐπισκόπων ἁγίων, συνεργούντων καί τῶν εὐσεβεστάτων βασιλέων, παραδοθεῖσαν τῇ καθολικῇ Ἐκκλησίᾳ πίστιν· πρῶτον ὑπό Πέτρου τοῦ ἀποστόλου, τοῦ πρωτοστάτου, εἰπόντος, κατά ἀποκάλυψιν καί γνῶσιν καί ὁμολογίαν καί παράδοσιν τοῖς μετά ταῦτα, ὅτι Σύ εἶ ὁ Χριστός, ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος· Ἰακώβου ἀποστόλου καί ἀρχιεπισκόπου, Ἰωάννου ἀποστόλου καί εὐαγγελιστοῦ, καί λοιπῶν εὐαγγελιστῶν, μαρτύρων, ὁμολογητῶν, ἐπισκόπων, καί πάντων τῶν πιστευσάντων καί πιστευόντων τῇ ὁμοουσίῳ Τριάδι· Εἰρηναίου, Γρηγορίου τοῦ μεγάλου ἐπισκόπου Νεοκαισαρείας· τῆς ἁγίας συνόδου τῶν ρπ´ ἐπισκόπων, ἐν Ἀντιοχείᾳ συναθροισθείσης κατά Παύλου τοῦ Σαμοτέως, ἥτις καθεῖλεν αὐτόν διά τήν ἀσέβειαν αὐτοῦ, διά τό μή ὁμολογεῖν τόν Χριστόν φύσει Θεόν, καί Υἱόν Θεοῦ Πατρός· τῆς ἐν Νικαίᾳ μεγάλης καί ἁγίας συνόδου τῶν τιη´ ἐπισκόπων, τῆς βεβαιωσάσης τόν ὅρον τῶν ἐν Ἀντιοχείᾳ· Βασιλείου καί Γρηγορίου ἀδελφῶν ἐπισκόπων, Ἀθανασίου ἐπισκόπου Ἀλεξανδρείας, Ἐφραίμ τοῦ Σύρου, Γρηγορίου ἐπισκόπου,Ἄμμωνος ἐπισκόπου, Οὐϊταλίου ἐπισκόπου, Ἀμφιλοχίου, Παύλου, Ἀντιόχου, Ἐυσταθίου, Μεθοδίου, Ὀπτίμου, Λεπορίου, Ἀμβοσίου Μεδιολάνων· ὅλης τῆς ἐν τῇ Ἀφρικῇ συνόδου· Ἰωάννου, Σευηριανοῦ, Ἀττικοῦ ἐπισκόπου, Κυρίλλου, τοῦ ἐπισκόπου Ἀλεξανδρείας, τοῦ νῦν ζῶντος, καί τῷ νόμῳ τῆς ἡμετέρας εὐσεβείας ἐξακολοθοῦντος. Οὐδείς μέν οὖν ἀνθρώπων δύναται πάντας τούς πιστούς ἐξαριθμήσασθαι, τούς πιστεύσαντας καί πιστεύοντας εἰς Χριστόν τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, ὅτι ὄντως ἀληθινός Θεός ἐστιν. Οὐ γάρ, ἐπειδή δι' ἡμᾶς ἐγένετο ἄνθρωπος, μείνας ὅ ἦν Θεός, ὡς καί ἡ ὑμετέρα εὐσέβεια διέμαθεν, ἥδη καί τό, ἦν, ἀρνησόμεθα. Ἀλλά ἡμεῖς πιστεύομεν, καί ὁμολογοῦμεν καί κηρύττομεν, ὅτι ὁ πρό τῶν αἰώνων Θεός Λόγος, ὁ μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ ὑπάρχων, διά τήν πολλήν αὐτοῦ φιλανθρωπίαν τήν πρός ἡμᾶς οὖσαν, γέγονεν ἄνθρωπος τέλειος, ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν κατά πάντα χωρίς ἁμαρτίας, μείνας ὅ ἦν, Θεός, διά τήν τοῦ γένους ἡμῶν σωτηρίαν γεννηθείς ἐκ τῆς ἁγίας Παρθένου Μαρίς, ὡς αὐτός οἶδε.

Β´. Τούτου ἕνεκα τοῦ ἀληθοῦς δόγματος, τοῦ ἐν τῇ ἁγιωτάτῃ Ἐκκλησίᾳ ἀκριβῶς κηρυττομένου, καί τοῦ αἱρετικοῦ Παύλου δικαίως ἐξωσθέντος, ἐγένοντο σχίσματα λαῶν, ἀκαταστασίαι ἱερέων, ταραχή ποιμένων. Ὅθεν καί νῦν κατά πρόσωπον τοῦ ἐγχειρισθέντος τόν τῆς ἐπισκοπῆς θρόνον Νεστορίου· εἰ δεῖ εἰπεῖν ἐπίσκοπον· ἐν τῷ